Aldona Jawłowska drogi kontrkultury

prawicowa. Narodowa Demokratyczna Partia Niemiec (NPD),
założona w 1964 roku, na początku swego istnienia nie mogła
uzyskać w wyborach federalnych 3% głosów, w okresie
kryzysu uzyskała zaś 6% i 10%. Wśród młodzieży sympatie
dla NPD były wyraźniejsze w środowisku uczniów i studentów
niż wśród reszty młodych. Wartość demokracji u-
kazała się dopiero z chwilą jej zagrożenia. Ruch zaczął się.
rozszerzać w odpowiedzi na brutalność policji i podobnie
jak w innych krajach przeszedł od problemów młodzieżowych
do szerszych problemów społecznych. Według badań
Instytutu Demoskopii przeprowadzonych w lecie 1967 roku
— trzy czwarte studentów deklarowało udział w demonstracjach
studenckich, zaś trzy piąte popierało strajki okupacyjne
i bardziej radykalne formy działania. Na pytanie,
czy zgodziliby się uznać jakąś inną niż demokratyczna
formę rządów, odpowiada pozytywnie 7% studentów Zachodniego
Berlina, negatywnie zaś 86%. W badaniach porównawczych
za wskaźnik radykalizacji uznano pozytywny
stosunek do NRD. W odpowiedzi na pytanie: „Gdybyś
mógł decydować, czy zgodziłbyś się, aby RFN uznała NRD
za osobne państwo, czy nie " uzyskano następujące odpowiedzi
(dane z 1968 r. wg badań Katedry Nauk Politycznych
Uniwersytetu im. Mannheima):
lato 1966 lato 1967 wiosna 1968 lato 1968
tak 34% 38% 46% 52%
nie 56% 53% 38% 31%
niezdecydowani
10% 8% 16% 17%
Charakterystyczna zmiana poglądów studentów między
rokiem 1966 a 1967 dotyczy także ich stosunku do komunizmu.
O ile poprzednio większość była gotowa walczyć
z komunizmem, w roku 1968 większość odstępuje od tej
postawy.
Interesująco wygląda porównanie oceny faszyzmu i władzy
„silnej ręki" w oczach młodzieży i dorosłych (badania
z wiosny 1968 r. Wildenmanna i Kaasego).
7'
99