Aldona JawÅowska drogi kontrkultury
Aldona JawÅowska drogi kontrkultury
Aldona JawÅowska drogi kontrkultury
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Tak jak „wolna muzyka" — teatr guerilla kreował sytuację,<br />
w której następowało odblokowanie tłumionych pragnień,<br />
uczuć, ujawnienie lęków. Uświadomienie kompleksów,<br />
zerwanie obowiązujących tabu dotyczyło także sfery<br />
seksualnej — stąd często odsłanianie tajemnic ciała czy<br />
zbliżeń erotycznych było zabiegiem celowym, pełniącym<br />
takie wyzwalające funkcje. Często jednak chodziło jedynie<br />
o szokowanie mieszczuchów, publiczne zbezczeszczenie burżuazyjnych<br />
„świętości", naruszanych nagminnie w prywatnym<br />
życiu. Teatr rewolucyjny miał być również polem<br />
doświadczeń nowej sztuki, sztuki stanowiącej sposób życia<br />
dostępny wszystkim ludziom.<br />
Sztuka przyszłości będzie twórczą aktywnością indywidualną<br />
lub kolektywną, która zamiast zamykać się w muzeach,<br />
zajmie miejsce w codziennym życiu, przekształcając<br />
nieustannie stosunki międzyludzkie. Aktywność artystyczna<br />
nie będzie miała sensu, jeśli pozostanie przywilejem<br />
jakiejś klasy lub czyimkolwiek przywilejem. 102 Manifest<br />
nowej sztuki sformułowali studenci Akademii Sztuk Pięknych<br />
w Paryżu na zebraniu generalnym 16 maja: „Stan<br />
uprzywilejowania zamyka artystę w niewidzialnym więzieniu.<br />
Podstawowe koncepcje podtrzymujące ten stan izolacji<br />
to: idee autonomii sztuki, niezależność i apolityczność artysty,<br />
obrona wolności twórczej. Kultura współczesna pozwala<br />
żyć artyście w iluzji wolności. Jeśli jest twórcą, to<br />
znaczy, że powołał do życia coś unikalnego, o wartości ponadczasowej,<br />
ponadhistorycznej. Nie jest więc pracownikiem<br />
w tę rzeczywistość uwikłanym. Taka idea twórczości<br />
odrealnia jego pracę. Przyznając artyście uprzywilejowany<br />
status społeczeństwo burżuazyjne «unieszkodliwia» go jednocześnie."<br />
Warunkiem istnienia sztuki prawdziwej jest<br />
więc zniesienie sztuki jako sztuki — działalności zarezerwowanej<br />
dla ludzi obdarzonych szczególnym talentem<br />
i technicznymi umiejętnościami. Piękno tkwi w każdym<br />
człowieku i może się ujawnić w jego codziennych gestach<br />
i dążeniach. Sztuka jest tym, co robi każdy i dzięki czemu<br />
może poznać samego siebie. Przekonanie to wyraża się<br />
w jakże prawdziwym sformułowaniu: „Jeśli nie ma się nic<br />
do powiedzenia, nie zrobi się nic interesującego, nawet<br />
przy znakomitej znajomości techniki. Jeśli nie zna się<br />
102 A. Willener, L'image — action de ta société, s. 306.<br />
217
Change language