07.05.2013 Views

justicia política - Biblioteca Digital Universidad de San Buenaventura

justicia política - Biblioteca Digital Universidad de San Buenaventura

justicia política - Biblioteca Digital Universidad de San Buenaventura

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

Luis Fernando Benítez Arias<br />

El ser necesario no es, por consiguiente, concluido <strong>de</strong> un principio práctico.<br />

Ahora bien, existen las notas necesarias <strong>de</strong> los principios prácticos, como la conclusión:<br />

ex terminis, que es un principio <strong>de</strong> la práctica 49 . Aquello es intelectual,<br />

es un principio, algo «aprehendido», es <strong>de</strong>cir, todo conocimiento <strong>de</strong> un objeto es<br />

consi<strong>de</strong>rado como una acción <strong>de</strong>l sujeto que se aplica a este objeto. Este doble<br />

movimiento tiene razón <strong>de</strong> ser en este espacio sobre la búsqueda <strong>de</strong>l principio <strong>de</strong><br />

subordinación en la <strong>justicia</strong> <strong>política</strong>, en la medida que nos señala el campo práctico<br />

en el cual se <strong>de</strong>senvuelve este tipo <strong>de</strong> <strong>justicia</strong>. El or<strong>de</strong>n práctico es siempre<br />

activo y a<strong>de</strong>más está ligado y adaptado al fin, al término que se busca. El sentido<br />

principal en esta distinción es el hecho <strong>de</strong>l or<strong>de</strong>namiento <strong>de</strong> la ley al bien, como<br />

se ha dicho anteriormente con Agustín. Los términos que nos permiten esta interpretación<br />

son, aparte <strong>de</strong>l or<strong>de</strong>namiento, «útil y observancia». Ambos connotan<br />

una acción, una actividad práctica, en nuestro caso la <strong>justicia</strong> <strong>política</strong> 50 . Digamos,<br />

a<strong>de</strong>más, que la alusión a la comunidad es también clave para la comprensión <strong>de</strong>l<br />

tema <strong>de</strong> la <strong>justicia</strong>.<br />

Obe<strong>de</strong>cer al padre es una cuestión natural; en cambio la obediencia <strong>política</strong><br />

es un consenso, el cual consiste en vivir pacíficamente, «una convivencia pacífica».<br />

Aquello que está en juego en este planteamiento es la confianza <strong>de</strong> nuestro<br />

pensador que pone la elección, la <strong>de</strong>signación <strong>de</strong> la autoridad 51 . Hablando sobre<br />

e di <strong>San</strong>to Tommaso d’Aquino, in De Doctrina Ioannis Duns Scoti, Vol. II, Roma, 1968,<br />

p. 677.<br />

49 J. Duns ScoTo, Ord. III, d. 37, q. unica, n. 8 [XV, p. 745]: «alio modo dicuntur aliqua esse <strong>de</strong><br />

lege naturae, quia sunt multum consona illi legi, licet non sequantur necessario ex principis<br />

practicis, quae not sunt ex terminis, et omni intellectui apprehen<strong>de</strong>nti sunt necessario nota».<br />

50 J. Duns scoTo, Ord. IV, d. 15, q. 3, n. 5 [XVIII, p. 360]: «hoc patet etiam per quattuor<br />

exempla. Nam communitas aliqua vi<strong>de</strong>ns aliam bene legibus ordinatum, potest illas leges,<br />

quas iudicat rationales, ut utiles sibi assumere, ut illa qui habet auctoritatem con<strong>de</strong>ndi leges<br />

in ista communitate statuat istas hic observari; et tunc observandur hic, non quia leges in<br />

ista communitatis, sed quia statutae a legislatore in ista communitate».<br />

51 J. Duns ScoTo, Rep. Par., IV, d. 15, q. 4, n. 11 [XXIV, p. 235]: «Alia est auctoritas non<br />

praesi<strong>de</strong>ntiae paternalis respectu filium, sed extraneorum et dlversorum simul congregatorum<br />

in aliqua comunitate, terra vel cmtate; quae est auctoritas habita per electionem ab illis<br />

extranis, et potest dici autoritas. Principis ad subditos. In civitate enim, vel terra congrebantur<br />

primo nultae gentes extraneae et diversae, quarum nulla tenebatur alteri obbedire, quia<br />

nullus habuit auctoritatem et alium et tunc ex mutuo consensu omnium propter pacificam<br />

conversationem inter se habendam potuerunt eligere unum ex eis Principem, qui in omnibus<br />

solum, dum ille viveret, ut subditi obedirent vel quod sibi et suis succe<strong>de</strong>ntibus legitimis<br />

subessent, secu conditiones, quales vellent sic vel sic, ut diversi modo tenent Principatum,<br />

quia quidam tantum ad vitam quidam per successionem».<br />

118

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!