capítulo ii • las posiciones escotistas... la bienaventuranza: «dichosos los pacíficos u obreros <strong>de</strong> la paz», dice que la paz se mantiene cuando aquel que presi<strong>de</strong>, lo hace rectamente y cuando el súbdito a su vez correctamente obe<strong>de</strong>ce 52 . Continuando con el tema <strong>de</strong> la paz, para Duns Scoto: Esta es el fruto <strong>de</strong> la <strong>justicia</strong> don<strong>de</strong> la propiedad y la autoridad correctamente <strong>de</strong>sempeñadas son los factores esenciales para la paz en el mundo, <strong>de</strong>spués <strong>de</strong>l pecado. Se ven claramente <strong>de</strong>signados el aspecto individual y el aspecto social en función complementaria. Scoto no es pesimista respecto <strong>de</strong> la capacidad humana <strong>de</strong> organizarse y vivir or<strong>de</strong>nadamente. El pecado original, según él, no <strong>de</strong>jó a la humanidad en una incapacidad moral, sólo superable mediante reglamentos impuestos <strong>de</strong>s<strong>de</strong> fuera por la autoridad divina positiva53 . En palabras <strong>de</strong> Duns Scoto, los hombres <strong>de</strong>spués <strong>de</strong>l pecado tenían suficiente sabiduría y pru<strong>de</strong>ncia para establecer leyes <strong>de</strong> modo sabio y pru<strong>de</strong>nte54 . El principio fundador <strong>de</strong> esta doctrina es el reconocimiento <strong>de</strong> que todo ser humano nace libre; la única sujeción natural, estimada por Duns Scoto, es aquella <strong>de</strong>l hijo hacia el padre a cambio <strong>de</strong> la cual el hijo recibe el ser, la disciplina55 . Por eso esta doctrina no es una violencia a la naturaleza, sino un llamado a amar la creatura libre. En la perspectiva <strong>de</strong> Aristóteles, el padre es punto <strong>de</strong> apoyo, es un asi<strong>de</strong>ro para el hijo; este padre también viene a ser aquel <strong>de</strong> quien recibe la educación y él es igualmente la causa biológica <strong>de</strong> su vida56 función complementaria. Escoto no es pesimista r <strong>de</strong> organizarse y vivir or<strong>de</strong>nadamente. El pecado humanidad en una incapacidad moral, sólo su impuestos <strong>de</strong>s<strong>de</strong> fuera por la autoridad divina positi En palabras <strong>de</strong> Duns Escoto, los hombres suficiente sabiduría y pru<strong>de</strong>ncia para establecer leyes d El principio fundador <strong>de</strong> esta doctrina es el re humano nace libre, la única sujección natural, estimad <strong>de</strong>l hijo hacia el padre a cambio el hijo recibe el ser doctrina no es una violencia a la naturaleza, sino, u libre. En la perspectiva <strong>de</strong> Aristóteles, el padre es punt el hijo; este padre también viene a ser aquel <strong>de</strong> quie igualmente la causa biológica <strong>de</strong> su vida. . Nos encontramos 4 Nos enco intercambio, esta vez en plano padre-hijo, antes en el relación <strong>de</strong> intercambio era entre el hombre y la mujer estas personas está enmarcada en la búsqueda común vínculo indisoluble» a lo cual ellos están obiligad honestidad. 5 52 J. Duns ScoTo, Ord. III, d. 34, q. un., n. 19 [XXIV, p. 1 2354]: «Aliam speciem, quae dividitur B. ARMELLADA, El Mensaje Social <strong>de</strong>l Beato Juan Du in dominationem iustam et obedientiam, exprimit per illud: “Beati pacifici”. Pax quippe in NatGr 41 ( 1994 ), p. 370. servatur in hoc quod praesi<strong>de</strong>ns recte regit, et subditus recte obedit». 53 B. ARmellada, El mensaje social <strong>de</strong>l Beato Juan 2 Duns J. DUNS Scoto ESCOTO, (<strong>justicia</strong>, Rep. paz, Par. libertad), IV, d. 15, en q. 4, n. 9 [ XXI Nat. Gr 41 (1994), p. 370. post lapsum potuerunt homines habere sapientiam et 54 J. Duns ScoTo, Rep. Par. IV, d. 15, q. 4, n. 9 [XXIV, con<strong>de</strong>ndas p. 234]: leges». «…constat autem quod post 55 lapsum potuerunt homines habere sapientiam et pru<strong>de</strong>ntiam ad sapienter et iuste con<strong>de</strong>ndas 3 leges». J. DUNS ESCOTO, Ord. IV, d. 36, q. 1, n. 2 [XX, p. 4 un<strong>de</strong> inducta sit servitus, et si iuste inducta; secundo a J. Duns ScoTo, Ord. IV, d. 36, q. 1, n. 2 [XX, p. 400]: legge «Hic nature, sunt omnes duo vicenda: nascuntur primo, liberi un<strong>de</strong> ; tamen servitus, v inducta sit servitus, et si iuste inducta; secundo ad patrem, propositum. est <strong>de</strong> De lege primo naturae, dico, quod puta legge obedientia filiale p nature, omnes nascuntur liberi ; tamen servitus, vel magis secundum proprie Philosophum subiectio filialis VIII Ethicorum: ad patrem, “ Filius habet a est <strong>de</strong> lege naturae, puta obedientia filiale pertinens ad disciplinationem, quia secundum Philosophum VIII Ethicorum: “ Filius habet a patre 4 esse et ARISTOTELE, disciplinam”». Etica Nicomachea, 56 ARisToTele, Etica Nicomachea, VIII, 12, 1162a 5: « 119 » 5 J. DUNS ESCOTO, Ord. IV, d. 26, q. unica, n. 7 [XIX, P scilicet quod „ personas istas sibi invicem ad istum f honestam est‟. Hoc probatur ex prece<strong>de</strong>nti, quia si <strong>de</strong>ter
Luis Fernando Benítez Arias aquí con la tesis <strong>de</strong>l intercambio, esta vez en plano padre-hijo, pues antes en el texto sobre el matrimonio, la relación <strong>de</strong> intercambio era entre el hombre y la mujer. Esta relación recíproca entre estas personas está enmarcada en la búsqueda común <strong>de</strong> un mismo fin, como es «el vínculo indisoluble», a lo cual ellos están obligados en una actitud <strong>de</strong> honestidad57 . La adhesión <strong>de</strong> la cual se habla en el texto es realizada con base al principio: consonsum rectae rationi. A<strong>de</strong>más, la relación recíproca <strong>de</strong> las personas en cuestión o «entrega <strong>de</strong> cuerpos» es hecha con toda honestidad <strong>de</strong>lante <strong>de</strong> Dios58 vivir or<strong>de</strong>nadamente. El pecado original, según él, no <strong>de</strong>jó a la una incapacidad moral, sólo superable mediante reglamentos fuera por la autoridad divina positiva.» . Una conclusión rápida <strong>de</strong> este modo <strong>de</strong> ver las cosas es el paso <strong>de</strong> una visión <strong>de</strong> la imposición a la donación. Es sabido que la comprensión <strong>de</strong> este texto es dada por la ayuda <strong>de</strong> la noción <strong>de</strong> «circunstancia» cuyo contexto es el análisis hecho por Duns Scoto <strong>de</strong> la caída <strong>de</strong> Adán y las consecuencias <strong>de</strong> este nuevo estado <strong>de</strong>l hombre en la interpretación <strong>de</strong> la ley. Añadamos a lo dicho la afirmación: la monogamia, <strong>de</strong> lo cual no se habla aún, unida a la indisolubilidad, proporciona un carácter <strong>de</strong> seguridad a aquello visto ya <strong>de</strong>s<strong>de</strong> la caída y pareciendo débil. Vemos entonces el <strong>de</strong>seo <strong>de</strong> dos personas que respaldan la institución <strong>de</strong>l matrimonio. El contrato es justamente este ponerse <strong>de</strong> acuerdo en los <strong>de</strong>seos, en la voluntad, es po<strong>de</strong>r reunir dos volunta<strong>de</strong>s, aquello que pue<strong>de</strong> ser conjugable. Al contrato se opone «la obligación». De ahí la pregunta <strong>de</strong> Duns Scoto: «un<strong>de</strong> ergo primo est honestas contractus huius vel obligationis iste modo, vel institutio vel approbatio divina respectu eius ad istum finem?» (Ord. IV, d. 26, q., unica, n.19); pero en el caso <strong>de</strong> la obligación <strong>de</strong> la indisolubilidad <strong>de</strong>l matriminio, aquella proce<strong>de</strong> <strong>de</strong> la voluntad <strong>de</strong> la persona, es un 1 e Duns Escoto, los hombres <strong>de</strong>spués <strong>de</strong>l pecado tenían ru<strong>de</strong>ncia para establecer leyes <strong>de</strong> modo sabio y pru<strong>de</strong>nte. 2 ndador <strong>de</strong> esta doctrina es el reconocimiento don<strong>de</strong> todo ser única sujección natural, estimada por Duns Escoto, es aquella e a cambio el hijo recibe el ser, la disciplina. 3 Por eso esta olencia a la naturaleza, sino, un llamado a amar la creatura <strong>de</strong> Aristóteles, el padre es punto <strong>de</strong> apoyo, es un asi<strong>de</strong>ro para bién viene a ser aquel <strong>de</strong> quien recibe la educación y él es iológica <strong>de</strong> su vida. 4 vivir or<strong>de</strong>nadamente. El pecado original, según él, no <strong>de</strong>jó a la una incapacidad moral, sólo superable mediante reglamentos fuera por la autoridad divina positiva.» Nos encontramos aquí con la tésis <strong>de</strong>l en plano padre-hijo, antes en el texto sobre el matrimonio, la o era entre el hombre y la mujer. Esta relación recíproca entre marcada en la búsqueda común <strong>de</strong> un mismo fin, como es «el a lo cual ellos están obiligados <strong>de</strong>ntro <strong>de</strong> una actitud <strong>de</strong> El Mensaje Social <strong>de</strong>l Beato Juan Duns Escoto ( <strong>justicia</strong>, paz, libertad ), ), p. 370. , Rep. Par. IV, d. 15, q. 4, n. 9 [ XXIV, p. 234 ]: «…constat autem quod erunt homines habere sapientiam et pru<strong>de</strong>ntiam ad sapienter et iuste , Ord. IV, d. 36, q. 1, n. 2 [XX, p. 400]: «Hic sunt duo vicenda: primo, ervitus, et si iuste inducta; secundo ad propositum. De primo dico, quod es nascuntur liberi ; tamen servitus, vel magis proprie subiectio filialis ad ge naturae, puta obedientia filiale pertinens ad disciplinationem, quia phum VIII Ethicorum: “ Filius habet a patre esse et disciplinam”». E, Etica Nicomachea, VIII, 12, 1162a 5: 1 e Duns Escoto, los hombres <strong>de</strong>spués <strong>de</strong>l pecado tenían ru<strong>de</strong>ncia para establecer leyes <strong>de</strong> modo sabio y pru<strong>de</strong>nte. 2 dador <strong>de</strong> esta doctrina es el reconocimiento don<strong>de</strong> todo ser única sujección natural, estimada por Duns Escoto, es aquella a cambio el hijo recibe el ser, la disciplina. 3 Por eso esta olencia a la naturaleza, sino, un llamado a amar la creatura <strong>de</strong> Aristóteles, el padre es punto <strong>de</strong> apoyo, es un asi<strong>de</strong>ro para bién viene a ser aquel <strong>de</strong> quien recibe la educación y él es iológica <strong>de</strong> su vida. 4 humanidad en una incapacidad moral, sólo su impuestos <strong>de</strong>s<strong>de</strong> fuera por la autoridad divina positi En palabras <strong>de</strong> Duns Escoto, los hombres suficiente sabiduría y pru<strong>de</strong>ncia para establecer leyes d El principio fundador <strong>de</strong> esta doctrina es el re humano nace libre, la única sujección natural, estimad <strong>de</strong>l hijo hacia el padre a cambio el hijo recibe el ser doctrina no es una violencia a la naturaleza, sino, u libre. En la perspectiva <strong>de</strong> Aristóteles, el padre es punt el hijo; este padre también viene a ser aquel <strong>de</strong> quie igualmente la causa biológica <strong>de</strong> su vida. Nos encontramos aquí con la tésis <strong>de</strong>l en plano padre-hijo, antes en el texto sobre el matrimonio, la o era entre el hombre y la mujer. Esta relación recíproca entre arcada en la búsqueda común <strong>de</strong> un mismo fin, como es «el a lo cual ellos están obiligados <strong>de</strong>ntro <strong>de</strong> una actitud <strong>de</strong> El Mensaje Social <strong>de</strong>l Beato Juan Duns Escoto ( <strong>justicia</strong>, paz, libertad ), ), p. 370. , Rep. Par. IV, d. 15, q. 4, n. 9 [ XXIV, p. 234 ]: «…constat autem quod erunt homines habere sapientiam et pru<strong>de</strong>ntiam ad sapienter et iuste , Ord. IV, d. 36, q. 1, n. 2 [XX, p. 400]: «Hic sunt duo vicenda: primo, rvitus, et si iuste inducta; secundo ad propositum. De primo dico, quod s nascuntur liberi ; tamen servitus, vel magis proprie subiectio filialis ad e naturae, puta obedientia filiale pertinens ad disciplinationem, quia hum VIII Ethicorum: “ Filius habet a patre esse et disciplinam”». E, Etica Nicomachea, VIII, 12, 1162a 5: 4 Nos enco intercambio, esta vez en plano padre-hijo, antes en el relación <strong>de</strong> intercambio era entre el hombre y la mujer estas personas está enmarcada en la búsqueda común vínculo indisoluble» a lo cual ellos están obiligad honestidad. 5 y vivir or<strong>de</strong>nadamente. El pecado original, según él, no <strong>de</strong>jó a la una incapacidad moral, sólo superable mediante reglamentos e fuera por la autoridad divina positiva.» 1 B. ARMELLADA, El Mensaje Social <strong>de</strong>l Beato Juan Du in NatGr 41 ( 1994 ), p. 370. 2 J. DUNS ESCOTO, Rep. Par. IV, d. 15, q. 4, n. 9 [ XXI post lapsum potuerunt homines habere sapientiam et con<strong>de</strong>ndas leges». 3 J. DUNS ESCOTO, Ord. IV, d. 36, q. 1, n. 2 [XX, p. 4 un<strong>de</strong> inducta sit servitus, et si iuste inducta; secundo ad legge nature, omnes nascuntur liberi ; tamen servitus, ve patrem, est <strong>de</strong> lege naturae, puta obedientia filiale p secundum Philosophum VIII Ethicorum: “ Filius habet a 4 ARISTOTELE, Etica Nicomachea, « » 1 <strong>de</strong> Duns Escoto, los hombres <strong>de</strong>spués <strong>de</strong>l pecado tenían y pru<strong>de</strong>ncia para establecer leyes <strong>de</strong> modo sabio y pru<strong>de</strong>nte. 2 undador <strong>de</strong> esta doctrina es el reconocimiento don<strong>de</strong> todo ser a única sujección natural, estimada por Duns Escoto, es aquella dre a cambio el hijo recibe el ser, la disciplina. 3 Por eso esta violencia a la naturaleza, sino, un llamado a amar la creatura iva <strong>de</strong> Aristóteles, el padre es punto <strong>de</strong> apoyo, es un asi<strong>de</strong>ro para ambién viene a ser aquel <strong>de</strong> quien recibe la educación y él es biológica <strong>de</strong> su vida. 4 humanidad en una incapacidad moral, sólo impuestos <strong>de</strong>s<strong>de</strong> fuera por la autoridad divina po En palabras <strong>de</strong> Duns Escoto, los homb suficiente sabiduría y pru<strong>de</strong>ncia para establecer ley El principio fundador <strong>de</strong> esta doctrina es e humano nace libre, la única sujección natural, estim <strong>de</strong>l hijo hacia el padre a cambio el hijo recibe el doctrina no es una violencia a la naturaleza, sino libre. En la perspectiva <strong>de</strong> Aristóteles, el padre es p el hijo; este padre también viene a ser aquel <strong>de</strong> q igualmente la causa biológica <strong>de</strong> su vida. Nos encontramos aquí con la tésis <strong>de</strong>l z en plano padre-hijo, antes en el texto sobre el matrimonio, la bio era entre el hombre y la mujer. Esta relación recíproca entre nmarcada en la búsqueda común <strong>de</strong> un mismo fin, como es «el a lo cual ellos están obiligados <strong>de</strong>ntro <strong>de</strong> una actitud <strong>de</strong> A, El Mensaje Social <strong>de</strong>l Beato Juan Duns Escoto ( <strong>justicia</strong>, paz, libertad ), 94 ), p. 370. TO, Rep. Par. IV, d. 15, q. 4, n. 9 [ XXIV, p. 234 ]: «…constat autem quod tuerunt homines habere sapientiam et pru<strong>de</strong>ntiam ad sapienter et iuste ». TO, Ord. IV, d. 36, q. 1, n. 2 [XX, p. 400]: «Hic sunt duo vicenda: primo, servitus, et si iuste inducta; secundo ad propositum. De primo dico, quod nes nascuntur liberi ; tamen servitus, vel magis proprie subiectio filialis ad lege naturae, puta obedientia filiale pertinens ad disciplinationem, quia sophum VIII Ethicorum: “ Filius habet a patre esse et disciplinam”». ELE, Etica Nicomachea, VIII, 12, 1162a 5: 4 Nos e intercambio, esta vez en plano padre-hijo, antes en relación <strong>de</strong> intercambio era entre el hombre y la m estas personas está enmarcada en la búsqueda com vínculo indisoluble» a lo cual ellos están obilig honestidad. 5 1 B. ARMELLADA, El Mensaje Social <strong>de</strong>l Beato Juan in NatGr 41 ( 1994 ), p. 370. 2 J. DUNS ESCOTO, Rep. Par. IV, d. 15, q. 4, n. 9 [ X post lapsum potuerunt homines habere sapientiam con<strong>de</strong>ndas leges». 3 J. DUNS ESCOTO, Ord. IV, d. 36, q. 1, n. 2 [XX, un<strong>de</strong> inducta sit servitus, et si iuste inducta; secund legge nature, omnes nascuntur liberi ; tamen servitu patrem, est <strong>de</strong> lege naturae, puta obedientia filia secundum Philosophum VIII Ethicorum: “ Filius hab 4 ARISTOTELE, Etica Nicomachea, « » 57 J. Duns ScoTo, Ord. IV, d. 26, q. unica, n. 7 [XIX, 5P. J. 152]: 5 DUNS J. DUNS «sequitur ESCOTO, ESCOTO, alia Ord. circumstantia, Ord. IV, d. IV, 26, d. q. 26, unica, q. unica, n. 7 n. [XIX, 7 [XIX P Ord. O, Ord. Ord. IV, IV, d. 26, d. 26, 26, q. unica, q. unica, scilicet unica, n. 7 n. 7 quod [XIX, 7 [XIX, personas P. 152]: P. 152]: 152]: istas «sequitur «sequitur sibi invicem alia alia circumstantia, ad circumstantia, istum finem scilicet vinculo scilicet quod indissolubili quod „ personas „ personas obligari, istas istas sibi hosibi invicem invicem ad istum ad istufi rsonas personas istas istas sibi sibi invicem invicem nestam ad est’. ad istum istum Hoc finem probatur finem vinculo vinculo ex prece<strong>de</strong>nti, indissolubili indissolubili quia obligari, si obligari, <strong>de</strong>terminatio honestam honestam ad est‟. commorandum est‟. Hoc Hoc probatur probatur et ex mutuo prece<strong>de</strong>nti, ex prece<strong>de</strong>nti, quia quia si <strong>de</strong>ter si d c oc probatur probatur ex ex prece<strong>de</strong>nti, prece<strong>de</strong>nti, serviendum, quia quia si <strong>de</strong>terminatio si valet <strong>de</strong>terminatio ad <strong>de</strong>bitam ad ad commorandum commorandum prolis commorandum educationem, et mutuo et mutuo et serviendum, ad bonum serviendum, familiae valet valet ad et <strong>de</strong>bitam civitatis, ad <strong>de</strong>bitam prolis multo prolis educationem, et a<strong>de</strong> ad et ad ad <strong>de</strong>bitam <strong>de</strong>bitam prolis prolis educationem, magis educationem, ad hoc et valet ad et ad ad bonum perpetua bonum familiae adhaesio familiae et civitatis, et <strong>de</strong>terminatarum civitatis, multo multo personarum ad invicem; non autem perpetuo adhaerent sibi propter multas occasiones, et displicentias occurrentes, nisi ad talem adhaesionem essent sibi invicem vinculo indissolibuli 108 108 obligate». 58 A. MaRchesi, L’autorità politica e la legge naturale nel pensiero di Giovanni Duns Scoto e di <strong>San</strong>to Tommaso d’Aquino, in De Doctrina Ioannis Duns Scoti, Vol. II Problematica Philosophique, Romae, 1968, p. 694. 120
- Page 1:
La justicia política en de el pens
- Page 5 and 6:
La justicia política en el pensami
- Page 7 and 8:
1.1 Antiguo Testamento y Nuevo Test
- Page 9 and 10:
4. Conclusión ....................
- Page 11 and 12:
prólogo con la belleza como propor
- Page 13 and 14:
prólogo conscientes del egoísmo d
- Page 15 and 16:
prólogo a la fuerza corporal, el m
- Page 17 and 18:
prólogo alcanzarla? La tradición
- Page 19 and 20:
prólogo La repartición de los bie
- Page 21 and 22:
prólogo preguntas se convierten en
- Page 23 and 24:
introducción Es importante tambié
- Page 25 and 26:
introducción época y en una socie
- Page 27 and 28:
introducción estándar divino, ent
- Page 29 and 30:
introducción El cumplimiento de es
- Page 31 and 32:
3.7 Grecia y Roma introducción El
- Page 33 and 34:
introducción Contra el sofista Pol
- Page 35 and 36:
introducción medirse, según Plat
- Page 37 and 38:
introducción No nos equivocamos si
- Page 39 and 40:
introducción Revelación cristiana
- Page 41 and 42:
introducción Como fuente tenemos i
- Page 43 and 44:
introducción 3.2.2.1 Rasgos esenci
- Page 45 and 46:
Luis Fernando Benítez Arias Por ot
- Page 47 and 48:
Luis Fernando Benítez Arias La Rev
- Page 49 and 50:
Luis Fernando Benítez Arias vista
- Page 51 and 52:
Luis Fernando Benítez Arias Dentro
- Page 53 and 54:
Luis Fernando Benítez Arias interv
- Page 55 and 56:
Luis Fernando Benítez Arias El tem
- Page 57 and 58:
Luis Fernando Benítez Arias Pero d
- Page 59 and 60:
clásicos «» tiene cuatro acepcio
- Page 61 and 62:
Luis Fernando Benítez Arias verifi
- Page 63 and 64:
Luis Fernando Benítez Arias Despu
- Page 65 and 66:
Luis Fernando Benítez Arias ella e
- Page 67 and 68:
irtud na es nto, omento, una virtud
- Page 69 and 70: Luis Fernando Benítez Arias un ter
- Page 71 and 72: Luis Fernando Benítez Arias buenas
- Page 73 and 74: Luis Fernando Benítez Arias Prosig
- Page 75 and 76: Luis Fernando Benítez Arias «regl
- Page 77 and 78: Luis Fernando Benítez Arias abando
- Page 79 and 80: Luis Fernando Benítez Arias mismo
- Page 81 and 82: Luis Fernando Benítez Arias ticia
- Page 83 and 84: Luis Fernando Benítez Arias refere
- Page 85 and 86: Luis Fernando Benítez Arias rerum
- Page 87 and 88: Luis Fernando Benítez Arias comuni
- Page 89 and 90: Luis Fernando Benítez Arias Despu
- Page 91 and 92: Luis Fernando Benítez Arias y la m
- Page 93 and 94: Luis Fernando Benítez Arias Cassio
- Page 95 and 96: Luis Fernando Benítez Arias nos ha
- Page 97 and 98: Luis Fernando Benítez Arias El hom
- Page 99 and 100: Luis Fernando Benítez Arias cuando
- Page 101 and 102: Luis Fernando Benítez Arias ahí l
- Page 103 and 104: Luis Fernando Benítez Arias En res
- Page 105 and 106: Luis Fernando Benítez Arias Con es
- Page 107 and 108: Luis Fernando Benítez Arias este p
- Page 109 and 110: Luis Fernando Benítez Arias tomado
- Page 111 and 112: Luis Fernando Benítez Arias busca
- Page 113 and 114: Luis Fernando Benítez Arias natura
- Page 115 and 116: Escoto, el hombre tiene por natural
- Page 117 and 118: Luis Fernando Benítez Arias seguir
- Page 119: Luis Fernando Benítez Arias El ser
- Page 123 and 124: Luis Fernando Benítez Arias de des
- Page 125 and 126: Luis Fernando Benítez Arias Para D
- Page 127 and 128: Luis Fernando Benítez Arias de int
- Page 129 and 130: comunidad antes de la caída. Al pa
- Page 131 and 132: Luis Fernando Benítez Arias cooper
- Page 133 and 134: Luis Fernando Benítez Arias es un
- Page 135 and 136: Luis Fernando Benítez Arias de con
- Page 137 and 138: de cada individuo, hasta el punto d
- Page 139 and 140: Luis Fernando Benítez Arias para e
- Page 141 and 142: Luis Fernando Benítez Arias En el
- Page 143 and 144: extraño este modo de introducir la
- Page 145 and 146: Luis Fernando Benítez Arias si est
- Page 147 and 148: Luis Fernando Benítez Arias «dañ
- Page 149 and 150: Luis Fernando Benítez Arias nos di
- Page 151 and 152: Luis Fernando Benítez Arias Durant
- Page 153 and 154: Luis Fernando Benítez Arias Ahora
- Page 155 and 156: Luis Fernando Benítez Arias de tes
- Page 157 and 158: Luis Fernando Benítez Arias sea en
- Page 159 and 160: Luis Fernando Benítez Arias La ins
- Page 161 and 162: Luis Fernando Benítez Arias Al té
- Page 163 and 164: Luis Fernando Benítez Arias Duns S
- Page 165 and 166: Luis Fernando Benítez Arias o de l
- Page 167 and 168: Luis Fernando Benítez Arias Ahora
- Page 169 and 170: Luis Fernando Benítez Arias quebra
- Page 171 and 172:
Luis Fernando Benítez Arias con el
- Page 173 and 174:
Luis Fernando Benítez Arias minaci
- Page 175 and 176:
Luis Fernando Benítez Arias Para n
- Page 177 and 178:
Luis Fernando Benítez Arias plante
- Page 179 and 180:
Luis Fernando Benítez Arias elabor
- Page 181 and 182:
Luis Fernando Benítez Arias Otro p
- Page 183 and 184:
Luis Fernando Benítez Arias 3.2.2.
- Page 185 and 186:
Luis Fernando Benítez Arias sabe,
- Page 187 and 188:
Luis Fernando Benítez Arias comien
- Page 189 and 190:
Luis Fernando Benítez Arias De San
- Page 191 and 192:
Luis Fernando Benítez Arias ahora
- Page 193 and 194:
Luis Fernando Benítez Arias No deb
- Page 195 and 196:
Luis Fernando Benítez Arias El di
- Page 197 and 198:
Luis Fernando Benítez Arias No es
- Page 199 and 200:
Luis Fernando Benítez Arias orden
- Page 201 and 202:
Luis Fernando Benítez Arias es sin
- Page 203 and 204:
Luis Fernando Benítez Arias Iglesi
- Page 205 and 206:
Luis Fernando Benítez Arias lectua
- Page 207 and 208:
Luis Fernando Benítez Arias autori
- Page 209 and 210:
Luis Fernando Benítez Arias Viendo
- Page 211 and 212:
Luis Fernando Benítez Arias corrob
- Page 213 and 214:
Luis Fernando Benítez Arias Es el
- Page 215 and 216:
Luis Fernando Benítez Arias Este r
- Page 217 and 218:
Luis Fernando Benítez Arias Pero s
- Page 219 and 220:
Luis Fernando Benítez Arias valent
- Page 221 and 222:
Luis Fernando Benítez Arias cómo
- Page 223 and 224:
Luis Fernando Benítez Arias Intern
- Page 225 and 226:
Luis Fernando Benítez Arias precio
- Page 227 and 228:
Luis Fernando Benítez Arias Dentro
- Page 229 and 230:
Luis Fernando Benítez Arias no es
- Page 231 and 232:
Luis Fernando Benítez Arias No cab
- Page 233 and 234:
Luis Fernando Benítez Arias Distri
- Page 235 and 236:
Luis Fernando Benítez Arias relaci
- Page 238 and 239:
CAPÍTULO IV Situación actual del
- Page 240 and 241:
capítulo iv • situación actual
- Page 242 and 243:
capítulo iv • situación actual
- Page 244 and 245:
capítulo iv • situación actual
- Page 246 and 247:
capítulo iv • situación actual
- Page 248 and 249:
capítulo iv • situación actual
- Page 250 and 251:
capítulo iv • situación actual
- Page 252 and 253:
capítulo iv • situación actual
- Page 254 and 255:
capítulo iv • situación actual
- Page 256 and 257:
capítulo iv • situación actual
- Page 258 and 259:
capítulo iv • situación actual
- Page 260 and 261:
capítulo iv • situación actual
- Page 262 and 263:
capítulo iv • situación actual
- Page 264 and 265:
capítulo iv • situación actual
- Page 266 and 267:
capítulo iv • situación actual
- Page 268 and 269:
capítulo iv • situación actual
- Page 270 and 271:
capítulo iv • situación actual
- Page 272 and 273:
capítulo iv • situación actual
- Page 274 and 275:
capítulo iv • situación actual
- Page 276 and 277:
capítulo iv • situación actual
- Page 278 and 279:
capítulo iv • situación actual
- Page 280:
capítulo iv • situación actual
- Page 283 and 284:
Luis Fernando Benítez Arias ha sid
- Page 285 and 286:
Luis Fernando Benítez Arias ción,
- Page 287 and 288:
Luis Fernando Benítez Arias consta
- Page 289 and 290:
Luis Fernando Benítez Arias Conser
- Page 291 and 292:
Luis Fernando Benítez Arias gradua
- Page 293 and 294:
Luis Fernando Benítez Arias Mirand
- Page 295 and 296:
Luis Fernando Benítez Arias diador
- Page 297 and 298:
Luis Fernando Benítez Arias alejam
- Page 299 and 300:
Luis Fernando Benítez Arias y la o
- Page 301 and 302:
Luis Fernando Benítez Arias hombre
- Page 303 and 304:
Luis Fernando Benítez Arias en los
- Page 306 and 307:
BIBLIOGRAFÍA A New Dictionary of C
- Page 308 and 309:
ibliografía Brink, D., Prudence an
- Page 310 and 311:
ibliografía Evangelisti, P., I Pau
- Page 312 and 313:
ibliografía Introduzione ai Padri
- Page 314 and 315:
ibliografía Miller, D., Walzer, M.
- Page 316 and 317:
ibliografía Rosen, A. D., Kant’s
- Page 318 and 319:
ibliografía Variscos, S., La Posiz
- Page 320:
La presentación de Juan Duns Scoto