Uniwersytet Śląski Wydział Nauk Społecznych Instytut Nauk ...

granicznych. Istotnym działaniem powinno być również budowanie „pomostów”między przygranicznymi społecznościami terytorialnymi. Warto też zastanowić sięnad nadaniem osobowości prawnej instytucjom współpracy transgranicznej orazuznawać akty prawne wydawane przez te instytucje. Wreszcie nieodzownym stajesię umożliwianie bezpośredniej wymiany informacji między zdecentralizowanymiwładzami publicznymi na oficjalnym szczeblu 110 .Podsumowując wszystkie zaprezentowane powyżej bariery należy stwierdzić,że niewątpliwie stanowią one hamulce we współpracy transgranicznej i poważnąprzeszkodę w realizacji jej funkcji. Dodatkowo koniecznie trzeba zwrócić uwagę, żeomawiane bariery działają w sposób wzajemnie powiązany, co utrudnia ichprzezwyciężanie i wymagać może zaangażowania czynników zewnętrznych. Trudnoocenić, które z tych przeszkód są najbardziej niebezpieczne, choć wydaje się, żebariery społeczno-kulturalne, jako bariery typu mentalnego są najtrudniejsze dousuwania. Jak już wcześniej odnotowano w zasadzie wszystkie bariery mającharakter względny, czyli teoretycznie biorąc, każdą z nich można usunąć lubzneutralizować, a na pewno ograniczyć. Jedynym pytaniem jakie należy w tymkontekście postawić jest, czy celowe jest forsowanie ich pokonywania, gdy kosztywalki z nimi przekroczą potencjalne korzyści. Otóż w przypadku współpracytransgranicznej wydaje się walka z tymi barierami czymś nieodzownym. Jeśli się tegonie uczyni bariery te będą stanowiły z czasem zagrożenie dla tej współpracyi przyszłej faktycznej integracji 111 .Reasumując współpraca transgraniczna jest skierowana na rozwóji umacnianie stosunków między wspólnotami i władzami terytorialnymi przynajmniejdwóch stron. Jest ona metodą, swego rodzaju lekiem na „blizny” dziejowe, które sąwynikiem istnienia granic w Europie. Pełni ta współpraca niezmiernie ważne funkcje,których rola jest nie do przecenienia w procesie integracji europejskiej. Rozwój tejwspółpracy ma swoje poszczególne etapy, które odzwierciedlają postępyjednoczenia się kontynentu. Jako swego rodzaju „mikrointegracja” współpraca w tymwymiarze, ściśle współgra z rozwojem społeczności lokalnych i regionalnychi powoduje, że efekty tej współpracy dla tych społeczności mogą być głębszei trwalsze.110 Podręcznik współpracy transgranicznej. Rada Europy. Warszawa 1996, s. 42. Na podst. S. Ciok:Bariery i ograniczenia..., op.cit., s. 57.111 O skutkach istnienia barier współpracy transgranicznej i pierwszych negatywnych symptomachpisze w swoim artykule S. Ciok: Bariery i ograniczenia..., op.cit., s. 62 – 63.107