Uniwersytet Śląski Wydział Nauk Społecznych Instytut Nauk ...

z 1871 roku. Wprowadzono wtedy instytucje międzydepartamentalne, którychzadaniem była koordynacja działań administracji w kilku sąsiednich departamentach.Na przełomie XIX i XX wieku powołano nawet dwie organizacje społeczne:Bretońską Unię Regionalną (Union Regionaliste Bretonne w 1898 roku), której celembyło rozwijanie autonomii Bretanii oraz Francuską Federację Regionalną (FédérationRégionaliste Franceaise w 1900 roku), której zadaniem było decentralizowanieadministracji, gospodarki i kultury na całym obszarze kraju 27 . Dalszy rozwójregionalizmu administracyjnego we Francji wyglądał następująco: po zakończeniuI wojny światowej utworzono regionalne urzędy np. regionalny urząd rolny,regionalną dyrekcję poczty, regiony mobilizacyjne, a nawet regionalne ugrupowaniagospodarcze izb handlowych, czy regionalne rady uniwersyteckie. W połowie latpięćdziesiątych z kolei utworzono 22 regiony, z założenia mające stanowić,podstawę administracji w zakresie planowania przestrzenno-gospodarczego.Regiony te nie miały osobowości publicznoprawnej i własnych organów,co skutecznie ograniczało ich możliwości dlatego w 1972 roku postanowionoprzyznać im te kompetencje. W dziesięć lat później region francuski stał się już„wspólnotą terytorialną” o własnych organach i uprawnieniach, ale co należypodkreślić nadal nie miał charakteru autonomicznego 28 .Opisany przykład francuski starano się naśladować w innych krajach, gdzietakże trwały prace nad nowym podziałem administracyjnym. W krajach tych (mowa tum.in. o Niemczech i Polsce w latach międzywojennych) starano się jednakuwzględniać dodatkowo nie tylko powiązania gospodarcze, ale również więzikulturowe i etniczne.W ogóle oba nurty regionalizmu europejskiego – administracyjny i politycznybardzo często wzajemnie się przeplatały, stąd w niektórych krajach, takich jakWłochy, Hiszpania, Niemcy oraz Belgia 29 podejmowano próby ich łączenia.Niektórzy badacze zjawiska próbują wpisać regionalizm w dwa nurty, stądmowa o dwóch falach regionalizmu. Pierwsza fala to opisana już sytuacja w XIX –wiecznej Francji, która stała się kolebką ruchów skierowanych na większą autonomięw ramach danego państwa, na przyłączanie się do innego, czy wreszcie nawyodrębnienie się w celu stworzenia własnego suwerennego państwa. W tym nurcienajbardziej ekspansjonistyczny był ruch nacjonalistyczny ukierunkowany na zdobycie27 J. Damrosz: Region i regionalizm (studium interdyscyplinarne). Warszawa 1987, s. 84. Na podst.W. Malendowski, M. Ratajczak: Euroregiony – polski..., op.cit., s. 29.28 M. Greta: Euroregiony..., op.cit., s. 18.29 Przypadek belgijski bardzo wnikliwie został opisany w artykule – J. Węc: Regionalizacja..., op.cit.,s.137 – 140.26