Uniwersytet Śląski Wydział Nauk Społecznych Instytut Nauk ...

przystąpienia do swej struktury regionów z obszarów Europy Środkoweji Wschodniej 16 . Elementem dopełniającym współpracę w ramach terenów alpejskichstała się utworzona w 1982 roku z siedzibą w Marsylii Wspólnota Robocza RegionówZachodnioalpejskich (Communaté de Travail des Alpes Occidentales – COTRAO),którą tworzą włoskie regiony (Piemont, Liguria, Dolina Aosty) i francuskie (rodańskoalpejskioraz Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże) współpracujące z romańskimikantonami szwajcarskimi Genewy, Valais i Vaud. Wszystkie trzy wymienionewcześniej wspólnoty na mocy deklaracji z 15 stycznia 1988 roku powołałyKonferencję Przewodniczących Wspólnot Roboczych Łuku Alpejskiego 17 .Ta współpraca, której podstawą są nie tylko wspólne doświadczenia historyczne, aletakże powiązania kulturalne i wspólne interesy ekonomiczne, rozwija się w naprawdęwielu dziedzinach. Zakres współpracy jest bardzo szeroki, obejmuje sprawytransportu i komunikacji, ekologii, współpracy kulturalnej, współpracy w sferzeagrarnej i zagospodarowania miast. Wspólnoty cechują się podobną strukturąorganizacyjną, w której organem najważniejszym jest zgromadzenie szefów rządówpaństw, których regiony są zrzeszone w ramach konfederacji. Zgromadzanie topodejmuje uchwały przygotowane przez wspólne komisje lub też grupy robocze 18 .Na wzór zaprezentowanych struktur alpejskich powołano do życia także inneugrupowania górskie. W okresie przyjmowania Hiszpanii do struktur europejskich,w roku 1983 19 powołano do życia związek obejmujący swym obszarem Pireneje tzw.Wspólnotę Roboczą Regionów Pirenejskich (Comunidad de Tabajo de los Pireneos– CTP). Członkami są trzy południowo-wschodnie regiony francuskie (Akwitania,Langwedocja-Roussilion i Midi-Pyrénées), cztery północne, autonomiczne regionyhiszpańskie (Katalonia, Aragonia, Nawarra i Kraj Basków) oraz Księstwo Andory.Tereny okoliczne Pirenejów były w przeszłości miejscem tranzytu licznych grupzdobywców i wędrowców oraz krzyżowania się różnych kultur, co powodowało, iż odpoczątku region ten stał się miejscem ostrych kontrastów, licznych konfliktów. Kolejninajeźdźcy próbowali podporządkować sobie te tereny. Najpierw byli to Rzymianiew III w. p.n.e., zaś ponad 1000 lat później Maurowie i Arabowie. Obszar ten dotkniętyzostał również przez liczne walki religijne. Choć współcześnie nie można powiedzieć,16 Zob. szerzej H. Dumała: Sieci międzyregionalne w Europie. W: Unifikacja i różnicowanie sięwspółczesnej Europy. Red. B. Fijałkowska, A. Żukowski. Warszawa 2002, s. 192 – 194;17 I. Pietrzyk: Polityka regionalna..., op.cit., s.284.18 W. Malendowski, M. Ratajczak: Euroregiony..., op.cit., s. 56.19Porozumienie powołujące do istnienia CTP przyjęto 15 kwietnia 1983 roku w Bordeaux,a podpisano 4 listopada tegoż samego roku w Pau. Zob. I. Pietrzyk: Polityka regionalna..., op.cit.,s.284.142