Uniwersytet Śląski Wydział Nauk Społecznych Instytut Nauk ...

Na tym przykładzie widać między innymi, jak trudna i złożona jest poruszanaproblematyka współpracy transgranicznej. W dalszej perspektywie należymaksymalnie wykorzystywać czas i dążyć do eliminowania powiększających siędysproporcji w poziomie rozwoju i zagospodarowywania obszarów po obu stronachgranicy, umacniając istniejące formy współpracy transgranicznej (począwszy od forminterpersonalnych poprzez bardziej zorganizowane na podstawie umów, na przykładmiędzy miastami i gminami, aż do najwyższych form współpracy ze szczególnymuwzględnieniem euroregionów). Jakość i intensywność współpracy transgranicznejzależeć będzie od likwidacji czy ograniczania istniejących barier przez wprowadzanienowych rozwiązań: prawnych, finansowych, informacyjnych i infrastrukturalnych.Regiony zachodnie są relatywnie dobrze przygotowane do zmian systemowych, aprzez to mogą stać się „lokomotywami postępu” i służyć reszcie kraju za wzór dopostępowania. Większe możliwości współpracy, które zaistniały po uzyskaniu przezPolskę pełnego członkostwa w Unii Europejskiej, sprzyjać będą likwidacji częściistniejących barier. Z drugiej strony nadal będą występować dysproporcje i różnicena płaszczyźnie finansowej, gospodarczej, a zwłaszcza społecznej. Niewątpliwielikwidacja granicy państwowej w sensie politycznym pociągnie za sobą reorientacjępowiązań przestrzennych z ośrodkowych (od granicy do wewnątrz kraju) nadośrodkowe (między byłymi obszarami przygranicznymi), a w miarę intensyfikacjipowiązań dojść może do przekształcenia tych obszarów peryferyjnych w rdzeniowe,co byłoby wspaniałym ukoronowaniem wieloletniej współpracy transgranicznej Polskii Niemiec 204 .204 S. Ciok: Pogranicze zachodnie Polski..., op.cit., s. 101 – 104; zob. też Z. W. Puślecki: Polskoniemieckawspółpraca regionalna i transgraniczna..., op.cit., s. 128.318