Uniwersytet Śląski Wydział Nauk Społecznych Instytut Nauk ...

sankcjonowały dotychczas istniejące struktury i wspólne powiązania, czegodowodem jest powstanie jednego z najstarszych regionów współpracyprzygranicznej, na bazie umowy z 12 maja 1949 roku o wymianie towarowej nagranicy włosko-austriackiej (Tyrol, Vorarberg-Trient) 3 .Poszczególne obszary graniczne i euroregionalne miały i nadal mają różnąsiłę ekonomiczną, potencjał demograficzny oraz różne znaczenie politycznew stosunkach międzynarodowych. W tym kontekście różnorodności europejskiejtraktowanej jako bogactwo wydaje się, że nie jest zatem celem nadrzędnymkształtowanie podobnych, czy wręcz ujednolicanie euroregionów. Chodzi raczejo takie kierowanie, aby uzyskać efekt „naczyń połączonych”, dzięki któremu możnawykorzystywać pojawiające się szanse ekonomiczne jakie daje partnerstwoz sąsiadem. Euroregiony mają w związku z tym wzmacniać rezultaty współpracy, zaśsame społeczności lokalne i regionalne mają się wzajemnie wzbogacać dziękiistniejącej między nimi różnorodności.Różnorodność obszarów pozwala jednocześnie dokonać podziału tychterenów transgranicznych z punktu widzenia współpracy transgranicznej, jak i objętejróżnymi celami polityki regionalnej 4 . W związku z tym można wyróżnić następująceterytoria:1. Obszary o pierwszorzędnym znaczeniu dla Unii Europejskiej (niezależnie odtego czy leżą na zewnątrz Wspólnoty, czy wewnątrz). Do tych terenówzaliczyć można obszary graniczne znajdujące się na styku: Hiszpaniii Portugalii, Irlandii i Irlandii Północnej, Grecji oraz wzdłuż niemieckich landów.2. Obszary wzdłuż wewnętrznych granic Unii Europejskiej, które wcześnienawiązały współpracę transgraniczną i są ulokowane w państwach będącychdługoletnimi członkami Wspólnot. Obszary te charakteryzują się lepszympoziomem rozwoju, a należą do nich np. Euregio lub Wielki Region Saar-Lor-Lux.3. Obszary znajdujące się na zewnętrznych granicach Unii Europejskiej, któremożna dodatkowo podzielić na następujące grupy:a. Obszary przygraniczne sąsiadujące z EFTA 5 (które niegdyś należały doEFTA, a potem wstąpiły do Unii – Austria, Szwecja, Finlandia lub które3 W. Misiak: Europa regionalna. Procesy autonomizacji i integracji. Wrocław 1995, s. 53.4 Zob. szerzej Regiony, euroregiony, rozwój regionalny. Red. M. Baltowski. Tom IV. Lublin 1996, s. 40i nast.5 Zob. materiały zamieszone na stronie internetowej http://www.efta.int/137