Uniwersytet Śląski Wydział Nauk Społecznych Instytut Nauk ...

do autonomii danego regionu to wówczas można stracić kontrolę nad tymzjawiskiem. Jednak należy pamiętać, że przyjmując taką postać, regionalizm jestczęsto próbą poszukiwania zaginionych korzeni historycznych. Regionalizm wartow związku z tym „usidlać” za pomocą odpowiedniej regionalizacji, zwanej równieżpolityką regionalną. Ta polityka faktycznie, jak pokazuje przykład Europy,wyposażona w liczne fundusze strukturalne, programy i inicjatywy, realizuje różnecele, urzeczywistniając przez to założenia spójności i idee regionalizmu.Regionalizm i regionalizacja stały się fundamentem „Europy regionów”,a dokładniej „Europy z regionami” 129 . Chodzi o to by regiony stały się ważnymkomponentem integracji europejskiej. Realnie regiony, w tym zwłaszcza regionytransgraniczne, zyskują aktywne funkcje w jednoczącej się Europie. Właśnie wydajesię, że regionowi transgranicznemu przypada ważna rola swoistego łącznika, ogniwaspajającego rozbitą na wiele państw Europę. Społeczności lokalne i regionalnezamieszkujące te tereny transgraniczne mogą wiele zyskać, bowiem poprzezdziałania o charakterze ekonomicznym i nie tylko zostaną stworzone podwaliny podrzeczywistą integrację, integrację rozumianą bardzo szeroko, a nie tylkow kategoriach tego co dzieje się na naszych oczach.Obserwując współczesną Europę w jej zmaganiach zjednoczeniowych, niemożna nie dostrzec pojawiających się pytań i rozterek. Czy Europa, do której Polskawstąpiła w 2004 roku to ta sama Europa? Czy będzie to nadal dla nas Europa„socjalna”? Jakie działania Europa powinna podejmować by „poderwać” swągospodarkę do dynamicznego rozwoju? Jaki w końcu obierze kształt polityczny samastruktura jednoczonej Europy, w kontekście zmagań z Konstytucją Europejską?Te i wiele innych pytań, na które dziś w zasadzie nie ma wciąż jasnych odpowiedzipojawiają się, gdyż stoimy na progu wielkich zmian i prób formułowania na nowokoncepcji Europy. Moim zdaniem nie należy się spodziewać zmian o charakterzerewolucyjnym. Widzę raczej tu miejsce na ewolucyjne zmiany, w których Polskamiejmy nadzieję będzie konstruktywnie uczestniczyć jako pełnoprawny członekorganizacji. Wydaje mi się, że jeżeli chodzi o kwestie regionalne, to należy w nichupatrywać szansę rozwoju dla Europy. W regionach tkwi siła, która umiejętniewykorzystana może stanowić pozytywny czynnik sprawczy. Dlaczego widzę w nichsiłę? Otóż odpowiedź jest prosta. Według mnie właśnie społeczności lokalne129 Współpracująca regionalnie „Europa z regionami” to najbardziej prawdopodobna wizja i przyszłośćintegracji europejskiej, bliska stanowisku francuskiemu, które znajduje się między dwoma skrajnymi,niemieckim zakładającym ścisłą współpracę w celu utworzenia ponadnarodowego państwaeuropejskiego, oraz brytyjskim zakładającym luźną integrację gospodarczą Zob. też rozważania naten temat P. Dobrowolski: Regionalizm i współpraca..., op.cit., s. 344.63