Uniwersytet Śląski Wydział Nauk Społecznych Instytut Nauk ...

we współpracy euroregionalnej, co nie tylko świadczy o szeroko rozumianejelastyczności instytucjonalnej współpracy, ale stanowi jednocześnie zachętę, by doowej współpracy się przyłączać bez obaw.Istotnym aspektem funkcjonowania euroregionów dla rozwoju społecznościlokalnych i regionalnych są ich struktury organizacyjne. W aspekcie strukturalnymmożna wyróżnić dwa rodzaje euroregionów:- model zintegrowany (nazywany również homogenicznym),- model rozproszony (nazywany heterogenicznym).W modelu zintegrowanym wszystkie organy funkcjonują na poziomieeuroregionalnym i cechują się dużą koordynacją działań (podejmowane decyzjeodnoszą się do całości euroregionu, a nie do krajowych części składowych), zaś sameuroregion ma wspólną siedzibę, co jednocześnie nie powoduje, iż można gotraktować jako ponadpaństwową instytucję. To rozwiązanie powoduje, że działalnośćw ramach zadań i kompetencji jednostek terytorialnych tworzących euroregion jestzgodna z wewnętrznym prawem państwa, polityką zagraniczną i zobowiązaniamimiędzynarodowymi.Model rozproszony powoduje z kolei sytuację, w której współpraca, mimopewnej instytucjonalizacji charakteryzuje się dużym zakresem odrębności stron,a koordynacja działań jest mniejsza niż w modelu zintegrowanym. Organy dzielą sięna wspólne dla stron (powoływane na zasadzie równej reprezentacji każdej ze stron)i odrębne poszczególnych części narodowych 103 .Analiza struktur polskich euroregionów pozwala na wyodrębnienienastępujących elementów: rady, prezydium, sekretariatu oraz komisji roboczych.Najwyższym (stanowiącym) organem euroregionów jest organ plenarny, któryzazwyczaj przyjmuje nazwę rady. Tak jest w przypadku Euroregionów: „Bałtyk”,„Bug”, „Nysa”, „Pomerania”, „Sprewa – Nysa – Bóbr”, „Pro Europa Viadrina”,„Glacensis”, „Niemen”, „Karpaty”, „Śląsk Cieszyński”, „Silesia”. Odmiennie nazwanoten organ w Euroregionach „Pradziad” i „Tatry”. W pierwszym z nich stosuje sięnazwę parlament, a w drugim kongres. Rada jest organem wspólnym we wszystkicheuroregionach i liczy od 3 („Euroregion Karpacki” i „Glacensis”) do 35 („Tatry”)przedstawicieli każdej ze stron. Posiedzenia odbywają się zwykle dwa razy w roku,bądź przynajmniej raz („Tatry”, „Silesia”), a jedynie Rada Euroregionu Karpackiegospotyka się częściej – cztery razy. Do zadań rady (parlamentu, kongresu) należy103 M. Greta: Euroregiony a integracja..., op.cit., s. 131 – 132; H. Dumała: Czy istnieje model..., op.tit.,s. 64.282