Uniwersytet Śląski Wydział Nauk Społecznych Instytut Nauk ...

Rozwój małej i średniej przedsiębiorczości oraz ogólnie infrastruktury za celgłówny uznano w regionach R4 i obszarach przygranicznych sąsiadujących z EFTA(dla uproszczenia oznaczmy te regiony symbolem R3).Natomiast jeśli chodzi o rozwój przejść granicznych, wykorzystywaniekontaktów partnerskich i zasady subsydiarności, aktywizację współpracy poprzezwymianę doświadczeń i informacji, współpracę w zapobieganiu i zwalczaniu klęskżywiołowych oraz ogólną poprawę stosunków międzyludzkich to te zadania sąszczególnie akcentowane w regionach typu R4 7 .We wszystkich regionach za priorytet uznano również działania w zakresieochrony środowiska.Z zaprezentowanego katalogu zadań wyłania się pewien obraz, w którymwyróżnić można następujące prawidłowości.Po pierwsze, jeśli mamy do czynienia z regionem słabym lub też krótkonależącym do Unii (w tym z nią sąsiadującym bądź stowarzyszonym) wówczasmożna zaobserwować zjawisko wydłużania listy ważnych zadań priorytetowychprzewidzianych do realizacji. Wydaje się, że jest to całkiem naturalne zjawisko, gdyżwspomniane regiony pragną w pewnym sensie nadrabiać swoje zaległości i wieledziedzin traktują pod względem ważności jednakowo.Po drugie, w regionach słabszych najczęściej zwraca się uwagę na poprawęinfrastruktury, działania w zakresie ochrony środowiska, zróżnicowanie działalnościna obszarach wiejskich, wspólny plan zagospodarowania przestrzennego,promowanie współpracy transgranicznej, zaś w mniejszym stopniu interesuje siędziałalnością kulturalną, rozwojem turystyki czy pracami badawczo rozwojowymi.Wreszcie regiony silniejsze odnotowują wśród priorytetów głównie rozwójrolnictwa, w tym zwłaszcza ekologicznego, prace badawczo-rozwojowe, turystykęi kulturę. Uwidacznia się w nich już bardziej „dojrzałe” spojrzenie na zadania dorealizacji. Wyodrębnia się te z nich, które przodują pod względem jakościowym a niewyłącznie ilościowym.W dzisiejszej Europie wyodrębnić można ponad 120 obszarów współpracytransgranicznej, w tym euroregionalej, a ich liczba stopniowo wzrasta 8 . Długoletniedoświadczenia krajów zachodnioeuropejskich pozwoliły wypracować pewne wzorce7 Ibidem, s. 94.8 Jeśli uznamy, iż na terenie krajów Europy zachodniej liczba euroregionów i im podobnych strukturtransgranicznych jest już w zasadzie ustabilizowana, gdyż kształtuje się już od ponad pół wieku, to naobszarze Europy Wschodniej w chwili obecnej można obserwować zjawisko intensywnego tworzeniasię tych struktur i wydaje się, że procesy te będą się wzmacniać wraz z postępami integracji nakontynencie139