Uniwersytet Śląski Wydział Nauk Społecznych Instytut Nauk ...

wyrażać z własnej inicjatywy 63 . Członków Komitetu i ich zastępców powołuje Radana odpowiedni wniosek państw członkowskich, na czteroletnią kadencję, w czasiektórej są oni całkowicie niezależni w wykonywaniu swoich obowiązków od ciał, którereprezentują. Pracę merytoryczną sprawuje osiem komisji, zaś strukturęadministracyjną Komitetu tworzy Sekretariat Generalny podzielony na pięć Dyrekcji.Instytucjonalizacja wpływu struktur lokalnych na działanie Wspólnot jest sporymsukcesem i świadczy o rosnącym znaczeniu regionów, wciąż jednak Komitet jestzależny od władz państwowych, które mianują jego delegatów 64 . W ogóle wyróżnićmożna wiele innych mankamentów 65 . Na przykład różnice w podziałachadministracyjnych państw członkowskich powodują, że reprezentacja w Komitecieprzedstawicieli państw unitarnych nie jest oparta na przedstawicielach regionówpolitycznych czy administracyjnych, gdy tymczasem z pozostałych państw Wspólnotyw Komitecie zasiadają właściwi przedstawiciele regionów. Takie zróżnicowanieosłabia reprezentatywność tej instytucji. Poza tym budżet Komitetu jest tylko częściąskładową budżetu Komitetu Ekonomiczno-Społecznego Unii Europejskiej, dodatkowoograniczany w sferze wykorzystywania środków finansowych przez RadęEuropejską.Sumując dotychczasową działalność Komitetu Regionów widać wyraźnieliczne próby reorganizacji prac tej instytucji, przejawiające się na przykładw zmienianiu liczebności, składu i kompetencji komisji. Generalnie w dalszym ciągutrwa dyskusja nad zwiększaniem roli Komitetu w Unii Europejskiej i wydaje się, żestatus tego organu w pewnym sensie będzie wyrazem tendencji określającychpozycję wspólnot lokalnych i regionalnych w procesie jednoczenia się kontynentu 66 .Funkcjonuje również wiele międzynarodowych organizacji pozarządowychwspierających współpracę transgraniczną. Powstawać one zaczęły z inicjatyweuropejskich regionów, które dostrzegły, że w ten oto sposób mogą same zwiększyćswą rolę we współpracy europejskiej, nadając większą siłę swym postulatom.W odróżnieniu od omówionych wcześniej organizacji prawa publicznego mają onestatus osób prawnych prawa prywatnego, stanowiąc w skali europejskiej kopię63 L. Ciamaga: Polityka..., op.cit., s. 127.64 Międzynarodowa współpraca regionów..., op.cit., s. 101-102; Zob. też P. Dobrowolski: Regionalizmi współpraca..., op.cit., s. 339.65 Zob. szerzej A. Sauer, E. Kawecka-Wyrzykowska, M. Kulesza: Polityka regionalna Unii Europejskieja instrumenty wspierania rozwoju regionalnego w Polsce. (Program Wspierania SamorządówLokalnych. Brytyjski Fundusz Know How.) Warszawa 2000 , s. 34-37.66 O złożonych procesach reorganizacyjnych w łonie Komitetu Regionów i stosunku do tej instytucjipaństw członkowskich UE oraz samych organów unijnych zob. szerzej I. Pietrzyk: Politykaregionalna..., op.cit., s. 259 – 272.128