FRONDA

azem, próby zbliżenia się do Najwyższego. Jeśli chrześcijaństwo o tym zapomni,jeśli utraci miarę, a więc przekazany przez tradycję autorytet, wówczas nie tylezbliży się do Nieskończonego, co rozpłynie się w nieokreśloności.Zwolennicy unowocześnienia religii mówiąo potrzebach człowieka, o tym,że teologia i jej język powinny dostosować się do nowych oczekiwań, odpowiadaćnowym wyzwaniom i tęsknocie człowieka współczesnego. Ten cały sposóbuzasadniania - obecny w gazetach i publicznych dyskusjach - to powszechnaargumentacja wśród liberalnych intelektualistów: ludzie oczekują czegoś innego,więc im to dajmy. Ale chrześcijaństwo nie jest instytucją charytatywną,stowarzyszeniem psychoterapeutów czy klubem ludzi dobrej woli. Chrześcijanieprzede wszystkim mają być wierni Objawieniu. Mają być wierni Bogu, który objawiłsię w historii. Chrześcijaństwo przynosi dobrą nowinę, ale tylko tym, którzy uwierzą.Jest skierowane do wszystkich, ale nie w tym sensie, by wszystkichusprawiedliwiać. W przeciwnym razie staje się jedynie niższą formą wiedzy,rodzajem bajki dla dorosłych, którzy potrzebują pocieszenia.Pocieszenie, które daje chrześcijaństwo, jest twarde. Wymaga walki,rozbicia, konfliktu. Nie dlatego, aby konflikt czy walka były same w sobie cośwarte, ale że są koniecznym etapem na drodze do spoczynku. Chrześcijaństwo,które głosi, iż Bóg jest tylko po to, by pocieszać ludzi, jest zdradą Objawienia.Nie ma znaczenia, w co wierzymy?Podczas jednego z wielu programów telewizyjnych w Austrii z udziałemteologów pada pytanie: jaki jest dzisiaj sens wiary? Odpowiedź: człowiekpotrzebuje dziś Boga blisko siebie jako Kogoś, kto pomoże mu w trudach życia ikłopotach. Pytanie: ale czy to możliwe? Odpowiedź: oczywiście, wystarczy tylkozrezygnować z naszej dziecinnej wizji Boga, który karze. Bóg jest po to, aby nampomagać, abyśmy zostali zaakceptowani.Ktoś inny pyta, jak Kościół może głosić restrykcyjną etykę seksualną,dlaczego nie chce uznać, że największą wartością seksu jest przyjemnośćpartnerów? Uważany za najwybitniejszego teologa w Austrii, uczeń słynnegojezuity Karla Rahnera odpowiada, że to wywodzi się ze źle rozumianej tradycji, zpodziału na duszę i ciało, ale w Biblii nie ma to uzasadnienia.Inny teolog, uważany za nie mniej wybitnego, ostro skrytykował papieża.Pytanie: "I nie bał się pan?" Odpowiedź: "Nie, trzeba zawsze mówić prawdę".Pytanie: "Co panu grozi?" Odpowiedź: "Właściwie nic. To znaczy jeden z biskupówzakazał mi występu z wykładami w swojej diecezji." Dziennikarka: "Ach, to tewykłady, których fragmenty pokazała telewizja." Teolog: "No właśnie, po zakaziebiskupa zjawiło się wielu słuchaczy."Kolejny wywiad, tym razem z jednym z dziekanów teologii. Pytanie: "CzyKościół nie powinien przestać głosić, że jest nieomylny i posiada prawdę?"Odpowiedź: "To wynika z błędnego przekonania niektórych biskupów. Chrystusumarł za wszystkich, także niewierzących i wierzących inaczej. Dlatego nie maznaczenia, w co wierzymy."FRONDA DOŻYNKI 1996 119