FRONDA

- To jest właśnie realne zagrożenie. Procesy te na terenie poglądów moralnychopisuje świetna rozprawa habilitacyjna prof. Anieli Dylus na temat moralnościkrańcowej. Pierwszy atak, nazwijmy to etyki alternatywnej, jest ostrożny, tzn.chodzi o jakiś poszczególny przypadek, o stosunkowo niedalekie odejście odogólnie przyjętej normy. W momencie kiedy wywalczono zgodę na te wyjątki,atak idzie dalej. W końcu zaś atakujący orzekają o wyznawcach etyki autentycznej,że urodzili się o dwa wieki za późno, że niczego nie rozumieją itd. itd.Mnie się wydaje, że prawda wiary jest podatna na bardzo analogicznemanipulacje. Pierwszy atak wydaje się zawsze stosunkowo niegroźny. Damkonkretny przykład. Pojawiła się w teologii katolickiej teza o zmartwychwstaniu wmomencie śmierci. Teza absurdalna, bo z niej wynikałoby, że ponieważ śmierćjest wejściem w sytuację transcendentną wobec czasu, zatem wchodzi się odrazu w czas Sądu Ostatecznego. W ogóle z tej tezy by wynikało, że jak odprawiamypogrzeb, to nieboszczyk leży w trumnie, a ciało już zmartwychwstało. Modlimysię o to, żeby Pan Bóg dopuścił go do oglądania swojego oblicza, a on jużzmartwychwstał. Otóż jeśli się dobrze przypatrzeć tej tezie, to pod hasłamidowartościowania ciała kryje się najoczywistsza pogarda dla ciała. Bo jeśli ciałozmartwychwstało, to czym jest to, co leży w trumnie i zostaje złożone do grobu?Teologowie, którzy głoszą idee zmartwychwstania w śmierci, chyba nie zdająsobie sprawy z tego, skąd się sama teoria wzięła. A wzięła się z prób dokonanychna terenie teologii żydowskiej, takiego wytłumaczenia chrześcijańskiej wiary wzmartwychwstanie Chrystusa, żeby tę wiarę unicestwić. Mianowicie często bardzoszacowni teologowie żydowscy, np. Martin Buber, tłumaczyli, że chrześcijańskawiara w zmartwychwstanie Pana Jezusa wzięła się ze starożydowskichprzeświadczeń, że najwięksi sprawiedliwi - tacy jak Henoch czy Eliasz - już wmomencie śmierci zostali wzięci do Nieba. Rzecz jednak w tym, że takiewyjaśnienie zmartwychwstania Pana Jezusa jest ideologiczne, nie mapotwierdzenia w najstarszych tekstach. Przecież już Apostoł Paweł mówił, żejeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, to próżna jest nasza wiara.- Podam inny przykład. Niekórzy, uważani za wybitnych, teologowie,twierdzą, że nie jesteśmy w stanie ustalić zgodnie z prawdą historyczną,czy "Jezus miał zwerbalizowaną świadomość mesjańską", albo czytraktował swą śmierć jako ofiarę za grzechy innych. Dzielą oni Jezusa naJezusa historii i Chrystusa wiary. Ci sami teologowie utrzymują, że"świadectwo pustego grobu" nie jest już istotne dla wiary chrześcijańskiej.Czy to nie jest po prostu próba przemycenia niewiary?- Z poglądami, jakoby Jezus w gruncie rzeczy sam nie wiedział do końca, kimjest, gruntownie się rozprawił znakomity francuski biblista, F.Dreyfus, w swojejksiążce "Czy Jezus wiedział, że jest Bogiem?" Natomiast rozróżnienie Jezusahistorycznego i Chrystusa wiary - niezależnie od tego, jak wielkie nazwiska bysię za takim rozróżnieniem opowiadały - odbieram jako niszczenie fundamentówwiary chrześciańskiej. Bo wcześniej czy później doprowadzi to do przeświadczenia,że to tylko nam się wydaje, iż Jezus jest Synem Bożym i naszym Zbawicielem.Za takim rozróżnieniem kryje się więc, niekiedy zakamuflowana, zwyczajnaFRONDA DOŻYNKI 1996 55