FRONDA

gustów, albo kryje się za tym taka typowa postawa, użyjmy tego słowa, heretyckaw sensie przeświadczenia, że to ty ustanawiasz prawdę. Co to znaczy praktycznie?Jeżeli historyk ma do czynienia ze źródłami i świadectwa jakiegoś źródła wysocemu nie odpowiadają i tak "torturuje" to źródło, żeby z niego wyszło to, co muodpowiada - to jest to zachowanie heretyckie. On nie ma posłuszeństwa wobecświadectwa tekstu, on próbuje narzucić świadectwu swoja własną wizję. Albo,dajmy na to, fizyk czy chemik robi jakieś doświadczenie i ono mu się nie zgadzaz tym, czego on oczekiwał i próbuje on zbagatelizować wyniki tego doświadczenia.W historii nauki bywały nawet przypadki fałszowania wyników badań. To jestzachowanie, które na gruncie religii nazywa się zachowaniem heretyckim.- Problem herezji wydaje się dziś być jednak wstydliwy, a samo to słowo -wypierane. Czy są dzisiaj jakieś ewidentne zagrożenia, nazwijmy to,heretyckie?- Przełomem były dokumenty ostatniego soboru. Zrezygnowano w nich znazywania naszych braci protestantów heretykami, w imię oczywistego faktu, żeabsolutna ich większość urodziła się w swojej wierze i niesprawiedliwością byłobyobciążanie ich zarzutem odejścia od wiary Kościoła katolickiego.A co do pytania, proszę przeglądnąć wydany u nas niedawno zbiórdokumentów Kongregacji Nauki Wiary. Okazuje się, że na przestrzeni ostatniegoćwierćwiecza Stolica Apostolska musiała reagować na trudne do pogodzenia zwiarą katolicką poglądy rozmiękczające prawdę boskości Chrysusa lub Jegozmartwychwstania, czy sygnalizować niepokojące tendencje w katolickiejeschatologii. Szczególnie ważnym dokumentem była Encyklika "Veritatissplendor", papież upomniał się w niej o obiektywną prawdę prawa moralnego,której podeptanie grozi nieobliczalnymi wręcz konsekwencjami.- We wstępie do książki Hansa Kiinga pt. "Credo" ks. prof. AlfonsSkowronek, powołując się na zapis II Soboru Watykańskiego, że "ogół LuduBożego napełniony Duchem Świętym nie może błądzić w wierze" wyraziłwątpliwość, czy jest jeszcze sens opatrywania katolickich książekimprimatur. Czy ojciec podziela tę opinię?- Może zrobię malutki wykład na temat nieomylności w wierze. Otóż nieomylnośćw wierze jest to wręcz powinność każdego z nas, jeśli wiarę traktujemy poważnie.Mamy obowiązek starania się o to, żeby nasza wiara była nieomylna, a tapowinność jest jeszcze większa w sytuacji, kiedy tą wiarą dzielę się z innymi,kiedy np. swoim dzieciom przekazujecie prawdę swojej wiary. To jest nasznajświętszy obowiązek, żeby to nie było według naszego widzimisię, tylko żebyto rzeczywiście było nieomylne, żeby to była Prawda Boża. Chrystus tak ustanowiłKościół, że zatroszczył się o to, byśmy mieli taką latarnię morską, pomagającąnam rozpoznać, czy wierzymy prawdziwie. Taką latarnią morskąjest nauka całegoEpiskopatu zjednoczonego z następcą Piotra, czy wręcz sama nauka następcyPiotra jako tego, który otrzymał ze względu na nas takie posłannictwo. To nie jest52 FRONDA DOŻYNKI 1996