FRONDA

W życiu św. Serafina z Sarowa miało miejsce wyjątkowe zdarzenie, którerzuca pewne światło na omawiane przez nas sprawy. Zdarzenie to nazwaneObjawieniem Światła Taborskiego zostało spisane przez Motowiłowa - ucznia ipowiernika św. Serafina. Pewnego razu ujrzał on postać swojego mistrzaprzemienioną przez niewypowiedzianą jasność; pojął wtedy, że Serafindoświadczył przemienienia, takiego jak Chrystus na górze Tabor, i że spoczął wDuchu Świętym. Było to doświadczenie Nieba jeszcze na ziemi. Motowiłowspostrzegł też, że wraz z Serafinem działaniem tej niewypowiedzianej jasnościobjęta została cała zimowa przyroda wokół niego. "Świętość ma to do siebie -pisze prawosławny teolog Leonid Uspienski, - że uświęca wszystko, co znajdujesię dookoła; przebóstwienie człowieka przechodzi także na otoczenie. Są to zalążkiprzemienienia świata". Ślady tego przemienienia odnaleźć możemy w żywotachwielu świętych pustelników, którzy z dala od ludzkich siedzib żyli w zgodzie zdzikimi zwierzętami. Ich dzieje przypominają czterdziestodniowy pobyt Jezusana pustyni. Chrystus żył wówczas w harmonii zarówno z bytami wyższymi, jak iniższymi od człowieka: "Żył tam pośród zwierząt, aniołowie zaś usługiwali Mu"(Mk 1,13). Była to prefiguracja tego, co nastąpi z odkupionymi stworzeniami wnastępnym eonie.Na Soborze Watykańskim I w 1870 r. Ojcowie stwierdzili, że wobec trwaniamiłości i jej dzieła całe stworzenie, które Bóg uczynił, będzie trwało. Rozwijającten wątek ks. Jan Grzesica pisze: "Skoro zatem rzeczywistościom ziemskim, awśród nich naturalnemu środowisku człowieka, przyznana jest jakaś forma trwaniawiecznego, jeśli nie stają one w obliczu nieuchronnego unicestwienia, w takimrazie ich "ostateczność" wskazuje na ich dużą wartość, a zarazem rzuca pewneświatło na kierunek ich dalszego rozwoju i są one zapoczątkowaniem takiegostanu, jaki je czeka w ostatecznym ich przeznaczeniu. Uznanie tej wartościśrodowiska w świetle jego przeznaczenia wymaga między człowiekiem aśrodowiskiem kooperacji".Wilk zamieszka z barankiemJak wyglądać będzie ten przemieniony świat, dokładnie nie wiemy. Pewnepojęcie dają nam o nim słowa proroka Izajasza: "Wtedy wilk zamieszka wraz zbarankiem, pantera z koźlęciem razem leżeć będą, cielę i lew paść się będąspołem i mały chłopiec będzie je poganiał. Krowa i niedźwiedzica przestawaćbędą przyjaźnie, młode ich razem będą legały. Lew też jak wół będzie jadał słomę.Niemowlę igrać będzie na norze kobry, dziecko włoży swą rękę do kryjówki żmii.Zła czynić nie będą ani zgubnie działać po całej świętej mej górze, bo kraj sięnapełni znajomością Pana, na kształt wód, które przepełniają morze" (Iz. 11,6-9). Tak daleko idących obietnic pod adresem całego stworzenia, gdzie nawetzwierzęta i ptaki wspólnie z ludźmi stają się "synami nadziei", nie proponuje żadnainna religia na świecie.Dotykamy tu wielkiej tajemnicy - jeżeli Chrystus cierpiał za wszystkiegrzechy świata, a cierpienie zwierząt jest wynikiem ludzkiego grzechu, to czyprzyjął On na siebie także cierpienie całego stworzenia, skoro je przez to odkupił?Tak uważa m.in. ks. Raymond Peyret, biograf wielkiej mistyczki francuskiej MartyFRONDA DOŻYNKI 1996 199