FRONDA

który jest Panem historii. I Kościół może dać zbawienie duszom tylko wtedy, jeślipozostaje wiernym Chrystusowi w swoim założeniu, w swoich dogmatach, w swojejmoralności.Odrzućmy więc myśl, że Kościół - zapominając o kazaniu na górze - szukaszczęścia ludzi na ziemi, ponieważ wiemy, że jego jedynym zadaniem jestprowadzenie dusz do chwały wiecznej w raju; odrzućmy wszelkie rozwiązanianaturalistyczne, które nie doceniają pierwszorzędnej roli łaski bożej; odrzućmyopinie materialistyczne, które usiłują zatrzeć znaczenie duchowych wartości wżyciu człowieka; odrzućmy na równi teorie sekularyzujące, które starają sięidentyfikować cele Kościoła Bożego z celami ziemskich państw, mieszając istotę,instytucje i działania o cechach przypominających w jakiś sposób te, któreobserwujemy w społeczeństwie ziemskim.Przepaść mądrości Bożej16.Przypomnijcie sobie rozważania św. Pawła, które czytaliśmy w liście: "O,głębokości bogactw, mądrości i wiedzy Boga! Jakże niezbadane są Jego wyrokii nie do wyśledzenia Jego drogi! Kto bowiem poznał myśl Pana, albo kto był Jegodoradcą? Lub kto Go pierwszy obdarował, aby nawzajem otrzymać odpłatę?Albowiem z Niego, i przez Niego, i dla Niego wszystko. Jemu chwała na wieki.Amen" (44). Jakże nędzne są w świetle słów Bożych ludzkie próby zmienianiatego, co Bóg postanowił!Nie taję, że pewna niezwykła właściwość człowieka rozlewa się dziś nawszystkie strony: nie osiągnąwszy nic przeciw Bogu, wyładowuje się na drugimczłowieku, jest strasznym instrumentem zła, okazją i bodźcem popychającym dogrzechu, siewcą tego zamieszania, które prowadzi do tego, że popełnia się czynysame w sobie złe, przedstawiając je jako dobre.Zawsze istniała ignorancja, ale teraz ignorancja najbardziej brutalna wrzeczach wiary i moralności stroi się nieraz w głośne imiona rzekomo teologiczne.Dlatego zadanie dane przez Chrystusa jego Apostołom - dopiero co słyszeliśmyje w Ewangelii - nabiera, jeśli można tak powiedzieć, przynaglającej aktualności:"idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody" (45). Nie możemy być głusi, nie wolnonam siedzieć z założonymi rękami, zamykać się w sobie. Stańmy, na Boga, dowalki, do wielkiej rozprawy o pokój, równowagę ducha, doktrynę!17.Mamy być wyrozumiali, okrywać wszystko serdecznym płaszczem dobroci.Dobroci, która utwierdzi nas w wierze, pomnoży naszą nadzieję i uczyni nasmocnymi, zdolnymi powiedzieć głośno, że Kościół nie jest tym obrazem, któryproponują niektórzy. Kościół jest z Boga i zmierza do jednego celu: zbawieniadusz. Zbliżmy się do Pana, rozmawiajmy z Nim twarzą w twarz w modlitwie,prośmy Go o przebaczenie naszych nędz osobistych i uczyńmy zadośćuczynienieza nasze grzechy i grzechy innych ludzi, którzy być może - w tej atmosferzezamieszania - nie zdają sobie sprawy, jak ciężko obrażają Boga.46 FRONDA DOŻYNKI 1996