FRONDA

Innym terminem na ciało jest gul. Wówczas będzie: guf (= 89) w. e (= 6)dam (= 44) ha (= 5) olam (= 146) elohim (= 86) = 461, czyli, że "szacie, która sięzmienia" odpowiada "ciało i krew świata Bożego". Zabrzmiało to dość ryzykownie,ale pójdźmy dalej tropem metafory cielesności świata, jako szaty na Bogu.Wiadomo, Bóg jest jej "tkaczem" i dlatego: olam (= 146) ha (= 5) choszeb (= 310)= 461, tj. "świat tkacza", to "szata, która się zmienia". Ale Bóg jest również jej"nosicielem", a nie tylko twórcą. Szata niewątpliwie osłania, ale też i jakoścharakteryzuje kogoś w nią przyodzianego, szczególnie wtedy, gdy wiadomo, żestanowi metaforę ciała (niedaleko stąd do "zasłon maji" w hinduizmie ibuddyzmie...). Czyż śmierci na krzyżu Chrystusa nie odpowiada "rozdarcie sięzasłony" przybytku w Liście do Hebrajczyków (10.20)?Szata "zużywa się i niszczy", ale po odrzuceniu jej można ubrać się wutkaną na nowo. Jest w tym więc cykliczność. Skąd bierze się jednakzniszczalność szaty? Otóż, z samej jej natury jako złożonego tworzywamaterialnego, które podlega procesom samowyrównawczym (starzenie sięmateriału), oraz z faktu, że ją się nosi. Syrach mówi krótko:14.17: "Każde cia]o_zużywa się jak szata, prawo zaś odwieczne mówi: musiszumrzeć".Podobnie wypowiada się Hiob, ale sięga głębiej w przyszłość:13.28: "A moje życie rozpada się jak spróchniałe drzewo lub jak szata przeżartaprzez mole".I dalej tak rozwija metaforę "drzewa":14.7: "Drzewo może mieć nadzieję; choć jest ścięte, znowu się odradza a jegopędy rosną dalej,8: chociaż jego korzeń zestarzeje się w ziemi i jego pień obumiera wprochu,9: to jednak, gdy poczuje wilgoć, puszcza pędy i gałęzie jak świeżasadzonka.10: Lecz gdy człowiek skona, leży bezwładny; a gdy człowiek wyzionieducha, gdzie jest potem?11: Jak ubywa wód z morza, jak strumień opada i wysycha,12: "Tak człowiek, gdy się położy, nie wstanie; dopóki niebo nie przeminie.nie ocuci się i nie obudzi ze swego snu.13: Obyś mnie ukrył w Szeolu, schował mnie, aż uśmierzy się twój gniew,wyznaczył mi kres, a potem wspomniał na mnie!14: Gdy człowiek umiera, czy znowu ożyje? Przez wszystkie dni mojejsłużby (jakiejż to służby? A. W.) będę oczekiwał, aż nadejdzie zmiana.15: Wtedy będziesz wołał, a ja ci odpowiem, będziesz tęsknił za tworemswoich rąk".Wolę nie komentować tych wypowiedzi Hioba na tle innych, podobnychtekstów biblijnych, żeby się zanadto nie narazić...Chciałbym tylko dodać, że typową metaforą dla ciała jest również budowla(od chatki glinianej po świątynię). Wtedy Bóg występuje w roli architekta (znów,lepiej zamilknąć...), który jak tkacz - "planuje i oblicza" - chaszab.FRONDA DOŻYNKI 1996 391