FRONDA

MAGNIFICATKołyszą się dzwony durowe na wieżyw przyklasztornym parku niczym ludzkie żebrai od wieków serce nie przestaje mierzyćswojej odległości od zimnego wieńcachociaż przestał istnieć odlewniczy zakładi w kodeksach wspomnień zawarto żywopłotjeszcze się unosi majorowa tarczasuwerennych dźwięków nad szeroką drogąTego kto powiązał metaliczne spinytak nierozerwalnie aż przetrwają wszystkoi od dwóch tysięcy lat w Kościele skrytymimo niedowierzań przecież jest tak blisko -Jego wciąż wysławiam wiolinowym zdaniemOn otwiera życie nieśmiertelnych kruszcówi do dzwonów znosi dusze ludwisarskieaby wiecznie strzegły żeliwnego pulsuPOWSZECHNA ELEGIAWięc to co się stało już się nie odstaniew morowym powietrzu czerwca zatrzymanefałszywe wonności socjaldemokracji:śmierć publiczna zdrada kłamstwo i nienawiśćwięc będą nas niszczyć przed ponurym sądemktóry porachuje brzemienne tygodniei rzuci nas w przepaść aborcyjnych klinikpośród niemych świadków i języków z glinybędą państwem w państwie zarazą na ziemiktóż po bitwie zdoła nasze rany przemyćw kraju który nie chce rozmów z Watykanemnapełnij nas łaską wszechmogący Paniecierpliwie szlifują obosieczne ostrzabandyci zrzeszeni w lewackich kohortachcóż z tego że miną jak liście na wietrzejeśli zdążą spełnić gorzkie przepowiednie199660FRONDA DOŻYNKI 1996