FRONDA

anarcho-monarchistycznych, a podziały na rządzących i rządzonych ulegającałkowitemu zatarciu. Wydaje się, że postawa relatywizująca powinna sprzyjaćkształtowaniu się obojętności. W istocie Hassan II ogłosił świętą wojnę zewszystkimi, którzy odrzucili nową wiarę, a tym samym wybrali śmierć. Choć ichcielesne powłoki sprawiają wrażenie żywych, są oni tylko zombie - atrapami.Odrzucając błaganie pewnego sunnickiego wodza o darowanie życia, Hassan IIpowiedział: "Nie wybrałeś życia, choć miałeś możliwość to zrobić. Teraz nieistniejesz i nie możesz zostać wskrzeszony".Zniesienie Shariah i wprowadzenie w życie rewolucyjnych planów musiałonapotkać prędzej czy później sprzeciw. Wynikało to przede wszystkim zniemożności konsolidacji działań obejmujących sieć (nierzadko oddalonych odsiebie o setki kilometrów) górskich twierdz i autonomicznych zamków.Hassan II rządził w Alamut zaledwie cztery lata. Jego śmierć byłanajprawdopodobniej dziełem grupy konserwatystów, którzy zakwestionowali życiew utopijnej społeczności i skłaniali się ku ortodoksji. Władzę objął najpewniej synHassana II - Mohammed II, o którym źródła historyczne milczą, choć możnaprzypuszczać, że służył jedynie jako narzędzie w rękach uczestników walki owładzę.Tymczasem w Syrii coraz większą sławę zdobywał tamtejszy Wielki Mistrz,Rashid Ad-Din Sinan (1162-1192). Uzyskał on niebawem niezależność i rozpocząłdziałania na własną rękę, przedkładając materialne zyski nad religię i politykę.Śmiałe akcje militarne zjednały mu poparcie okolicznej ludności. Wiele rodzinbez wahania przekazywało przedstawicielom sekty swoich synów. Niemieckiprałat, Burchard ze Strasburga w swojej relacji z podróży po Ziemi Świętej zezdziwieniem pisze o synach wieśniaków uczących się w obozach Asasynówjęzyków obcych.Sinan prowadził negocjacje z krzyżowcami zamieszkującymi fortecepołudniowej Syrii i prawdopodobnie zgodził się na płacenie rocznego trybutu wzamian za ochronę przed sunnitami. Głównym zagrożeniem z północy był dlaniego odnoszący coraz większe sukcesy przywódca sunnicki Saladyn. Sinanwielokrotnie usiłował zgładzić przy pomocy swoich fida'is tego wybitnego polityka,ale Saladyn był niezwyle ostrożny a poza tym miał wiele szczęścia. Legendamówi, że w obawie przed atakiem sypiał w odosobnionej wieży, a nad jegobezpieczeństwem czuwała bez przerwy grupa doskonale przeszkolonychstrażników. Jego odpowiedzią na asasyńskie zamachy był najazd i okupacjaterenów ismailickich. Ofiary z obydwu stron były z pewnością ogromne - Sinan iSaladyn zdecydowali się więc na wspólną walkę z wrogiem zewnętrznym. W1192 roku dwaj wysłani przez Sinana mordercy zlikwidowali jednego zeznaczniejszych członków społeczności krzyżowców - Konrada z Montferratu,księcia Tyru i króla Jerozolimy. Dwie alternatywne teorie wskazują na różnychinspiratorów zbrodni. Według komentatorów arabskich, Konrad z Montferratuzostał zgładzony z rozkazu Saladyna; źródła francuskie wskazują na machinacjeRyszarda Lwie Serce.316 FRONDA DOŻYNKI 1996