FRONDA

achunku sumienia Kościoła w Polsce, stwierdził ksiądz z żalem, że niedoszło u nas do tego, co stało się we wschodnich Niemczech, w Czechachczy nawet w Albanii...- Przede wszystkim chodziło mi o dekomunizację. Postulat ten został u nasośmieszony, wypaczony i wyjałowiony ze swojego właściwego znaczenia. Cociekawe, środowiska opiniotwórcze, które wynajdują różne drobiazgi za granicą,by je nagłośnić w Polsce, nie opisały mechanizmów dekomunizacji w byłej NRD,Czechach czy wAlbanii. Ta sprawa została celowo przemilczana. Jeśli natomiastktoś rozsądny i przy zdrowych zmysłach proponował dekomunizację, był od razunapiętnowany jako oszołom, ciemnogród, rewanżysta itd. Myślę, że stało się takdlatego, iż kontynuuje się u nas nowomowę na wzór nowomowy komunistycznej.Odebrano nam słowo "pamięć" i zastąpiono je słowem "pamiętliwość". Kiedymówiliśmy o pamięci, sugerowano, że jesteśmy pamiętliwi. Ta zmianasemantyczna, którą forsuje się od kilku lat, doprowadziła do tego, że zając imyśliwy jadą na jednym wózku a nawet, że zając musi się usprawiedliwiać przedmyśliwym, iż go trudził, bo tamten musiał za nim biegać i przez niego się męczyć.Jak w tym starym powiedzeniu: "Jacusiu, nie bij Małgosi, bo się zmęczysz!". Jestto karkołomne zachwianie sprawiedliwości i, co tu dużo mówić, ogłupianie ludzi.Osobiście winię za to także byłego prezydenta, który miał moralny obowiązekwyrazić opinię większości tych, którzy go wybrali. Dla mnie końcem nadziei nazmiany była noc 4 czerwca 1992 r., kiedy doszło do obalenia rządu Olszewskiego.Nie jestem politykiem, nie znam mechanizmów lustracji, jaką zaproponowałMacierewicz, natomiast dwie rzeczy dają mi do myślenia. Pierwsza to styl, wjakim to zrobiono, osoby, które to uczyniły, błyskawiczne dogadanie się tzw.wczorajszych przeciwników. Druga to skutki, jakie to przyniosło: krytyka iośmieszanie wszystkich, którzy dekomunizację proponowali, oraz niezgłoszeniedo dziś żadnego równoważnego projektu w tej sprawie.- Daruje mi ksiądz, ale spotkałem się z publikacjami osób duchownych,które argumentami teologicznymi próbowały zdyskredytować ideędekomunizacji. Pewien ksiądz profesor stwierdził na przykład, że nie da siępogodzić lustracji z chrześcijaństwem, które jest religią miłosierdzia izakłada przebaczanie win.- To bzdura! To jest nadużywanie chrześcijaństwa do usprawiedliwianiarzeczywistości politycznej. Uważna lektura Pisma Świętego wskazuje niezmienniena relację: wina i kara. Tak jest nie tylko w Starym, lecz i w Nowym Testamenciei to nie na zasadzie zemsty, ale przywrócenia zachwianej sprawiedliwości. NowyTestament mówi wiele o przebaczeniu, co w naszym życiu religijnym przejawiasię w sakramencie pokuty. Istnieje jednak pięć warunków pokuty: rachuneksumienia, czyli obrachunek z przeszłością, żal za grzechy (nie ze stronypokrzywdzonych, ale krzywdzicieli), wyznanie win, postanowienie poprawy iodprawienie praktyki pokutnej. Jeśli chcielibyśmy przyłożyć zasadę chrześcijańskądo rzeczywistości komunizmu, to powinniśmy się doczekać publicznego rachunkusumienia ze strony komunistów, a to oznacza ujawnienie mechanizmówFRONDA DOŻYNKI 1996 141