FRONDA

To był stary Jeschke. Od miesiąca dwa razy w tygodniu umawiał się naspowiedź i ani razu nie przyszedł. Zawsze wykręcał się ważnymi sprawamirodzinnymi, ale wystarczyło, że chuchnął, by wiedzieć, co to za sprawy. Terazleżał z opuszczonymi do kolan spodniami i trzymając się za głowę powtarzał: -Jezu, Jezu słodziuteńki, wielebnego mi w potrzebie zesłałeś, dzięki Ci... Co chwilęteż wielkimi jak sękate konary łapami nieudolnie próbował kreślić znak krzyża.Patrzył na tę łkającą kupę nieszczęścia i czuł, że zamiast współczuciabierze go złość. - Uspokój się, człowieku - wycedził - i Pana Jezusa nie tykaj. Nieśpię, bo kąpać się byłem, a nie po to, żeby cię z rowu wyciągać.- Niech wielebny mówi, co chce, ja tam swoje wiem - mruknął Jeschke. -Byłem u wielebnego, pukałem, ale nikt nie odpowiadał. Wyspowiadać się chciałem.A więc to nie była ona.Jeschke podrapał się w głowę i wyciągał rękę. - Pomoże mi wielebny?Podał mu dłoń, pomógł wstać i wciągnąć spodnie, a nawet zawiązałfiluterną kokardkę na rzemieniu udającym pasek. Przez chwilę wahał się, czy niezrobić supła, ale doszedł do wniosku, że stary mógłby nie zdążyć go rozwiązać,a i tak śmierdział już wystarczająco podle.Przetarabanili się przez rów. Jeschke stał teraz chybotliwie i przepraszającza każdym razem siarczyście smarkał na ziemię.-Jeschke?-No...- Ludzie się na ciebie skarżą.- A za co?- Że kradniesz, mówią.Jeschke parsknął i podrapał się po głowie.- Ja? Kto wielebnemu naplótł takich głupot?- Głupot? Stary Pokrywka widział, jak się tydzień temu chowałeś w krzakachprzy jego obejściu. A później nie mógł się doliczyć trzech kurczaków.- A, o to chodzi - Jeschke roześmiał się. - Prawda. Przepadły w trymiga.-1 nie wstyd ci?- Czego?- Czego, czego - Jeschke zaczynał go już złościć. - Stary chłop jesteś,wnuki masz i kury kradniesz? Po krzakach się chowasz...- Nie kradnę. A chować to, owszem, się chowam. Patrzę, jak je zabiera...- Zabiera? Kto?- On - Jeschke wzniósł palec do góry i zachybotał się.- On? Jaki on?- Ten, co króluje na niebie.Popatrzył na starego uważnie. - No, no. Jest granica. Nie wolno jejprzekraczać.- A gdzieżbym śmiał - teraz Jeschke mu się przyjrzał dokładnie. - Ja omyszołowie mówię. O myszołowie. Jak się tylko pojawia na niebie, to ja w krzakiwłażę i czekam, co będzie.-1 co jest?- Zawsze to samo - Jeschke machnął ręką łapiąc jakiś wyimaginowanyprzedmiot w zaciśnięty kułak.FRONDA DOŻYNKI 1996 343