FRONDA

Ponownie się położył. Myszołowa nie było. Tylko chmura, maleńki pierzastyobłoczek, przesuwała się powoli ze wschodu na zachód. Skąd się tu nagle wzięła?Przysiągłby, że jej wcześniej nie widział.- Więc jak mam ci pomóc?- Sobie pomóż, mnie nie musisz.- Znowu zaczynasz? Chcę po prostu wiedzieć, czego ode mnie oczekujesz?- Że uratujesz to dziecko.- Ja? - roześmiał się.- Tyle mówicie o godności osoby ludzkiej. O prawie nienarodzonych dożycia. Że są istnieniami niezależnymi od istnień ich matek. Jeżeli to życie, którewe mnie powstaje, jest ode mnie niezależne, to znaczy, że jest zależne tak samoode mnie, jak i od ciebie. A więc ja ciebie czynię odpowiedzialnym za nie. Weź tęodpowiedzialność. Ja nie mam tyle siły.- Ale co mam zrobić?- Ożeń się ze mną.Poderwał się. - Zwariowałaś! Przecież jestem księdzem!- To przestaniesz być.- Kompletnie ci odbiło. Wybij to sobie z głowy.- W takim razie je usunę.- To szantaż. Wyjątkowo podły.- Szantaż - zgodziła się. - Taki sam, jaki twój kościół stosuje wobec kobiet.Wstał, przeszedł kilka kroków, obrócił się i wymierzył w nią palec. - Nowybacz, ale to dziecko jest twoje i czyjeś tam. To ten ktoś powinien czuć sięodpowiedzialny. Nie ja.- Genetyka - machnęła lekceważąco. - Nie wiedziałam, że przywiązujesztaką wagę do układu genów. Zresztąja nie chcę, byś uważał to dziecko za swoje.Ja oczekuję od ciebie tylko tego, czego ty, jako ksiądz walczący o życie,oczekujesz ode mnie. Poświęcenia.-1 sądzisz, że ja się na to zgodzę?- Mateusz, dziesięć, trzydzieści dziewięć.Zacisnął powieki i pochylił głowę.- "Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z megopowodu, znajdzie je". Widzisz? - podniosła się i popatrzyła na kapliczkę - Widziszgo? Zastanawiałeś się, nad czym się tak frasuje? Nad moją podłością, to pewne,ale może i nad twoją niegotowością?Zanurzył dłonie we włosy i kręcił głową jakby w niedowierzaniu.- Przed Mateuszem, dziesięć, trzydzieści dziewięć jest trzydzieści osiem,jak się łatwo domyślić. Pamiętasz, co powiedział twój Zbawiciel?Milczał wpatrując się w swoje buty, zanurzone w brudnym piachu drogi.- "Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien".Podniósł głowę i spojrzał na nią.- Więc teraz już wiesz, jaki będzie twój krzyż - podeszła do niego i wzięłago za rękę. - Ja go dla ciebie wybrałam.FRONDA DOŻYNKI 1996 353