FRONDA

wpadli na pomysł, że w sytuacji, kiedy zanegowanie religii wykracza poza ichmożliwości, a jej panowanie nie służy interesom kolonialnym, to najlepszą metodąjest przyciągnięcie na własną służbę religii i przywódców religijnych, zarówno wcelu wyciszenia głosu protestu jak i dla legitymizacji politycznego panowaniakolonizatorów.Despotyczny reżim szacha stosując ten sam sposób rozumowania dążyłdo pozyskania uczonych religijnych i duchowieństwa. Imam Chomeiniprzebywający wówczas na wygnaniu w Nadżafie, zakazując służby tyranom,stwierdził: "prawoznawca, który idzie na służbę do tyranów, staje się ich dworakiemi słucha ich rozkazów, nie jest osobą godną zaufania i nie może dochowaćwierności Najwyższemu. Bóg wie, ile nieszczęść doświadczył islam - od początkupo dziś dzień - za sprawą złych uczonych... Ich wejście do aparatu władzy tyranówjest czymś innym niż wejście zwykłego człowieka. Ten ostatni idąc na służbę dotyrana staje się grzesznikiem. Jeżeli natomiast jakiś prawoznawca, jakiś znanysędzia, wchodzi do aparatu władzy tyrana, to wówczas uwiarygadnia go, plamiączarazem islam. Jeżeli znawca szariatu wchodzi do aparatu władzy tyrana, to takjakby weszła cała wspólnota, a nie tylko jedna osoba. Dlatego też imamowieusilnie przestrzegali przed takim krokiem."Imam Chomeini wydał również fatwę dotyczącą tej kwestii: "Jestniedopuszczalne, by znawcy szariatu z ramienia tyrana sprawowali pieczę nadwymiarem sprawiedliwości, a co dopiero nad sprawami politycznymi pozaszariatem. Jeżeli bowiem z własnej woli podejmuje się on nadzoru nad takimisprawami i zrobi coś, co zgodnie z szariatem wiąże się z jego osobistąodpowiedzialnością, to staje się osobiście odpowiedzialny i jego działanie jestwielkim grzechem."Zawsze w zgodzie z prawami islamuNiekiedy despoci pod przymusem włączają uczonych religijnych do aparatuwładzy celem nadania jej pozorów legalności i zmuszenia tym sposobem ludzido posłuszeństwa. Imam Chomeini odrzucając służbę tyranom w przypadkuobiektywnych korzyści, którym nie towarzyszy jednak możliwość działania zgodniez szariatem, powiada: "Niech nikt nie wyobraża sobie, że uczeni islamu byli lubsą w tych strukturach. Oczywiście niekiedy wchodzili w nie dla uzyskania kontrolilub obalenia ich. Jeżeli teraz (tzn. przed rewolucją) moglibyśmy dokonać czegośtakiego, to powinniśmy w nie wejść."Jako prawoznawca imam Chomeini wypowiada się na ten tematnastępująco: "Jeżeli despotyczny władca zmusi znawcę szariatu do wzięcia naswoje barki jakiejś sprawy, to jest to dopuszczalne (za wyjątkiem zabójstwa), aleodpowiedzialność za działania ciąży na władcy [...]. Jeżeli natomiast kompetentnyprawoznawca przyjmuje od despotycznego władcy odpowiedzialność zakierowanie jakimiś sprawami o charakterze politycznym, sądowniczym etc. zewzględu na obiektywną korzyść, to jest to nie tylko dopuszczalne, ale wręczobligatoryjne stosowanie sankcji przewidzianych w szariacie, orzekanie zgodniez normami szariatu i sprawowanie nad wszystkim kurateli. Zabronione jestnatomiast, by wykraczał poza granice ustanowione przez Boga. Jeżeli więc300 FRONDA DOŻYNKI 1996