FRONDA

(Flamand, jezuita, wybitny znawca Teilharda de Chardin, poeta, bardzo lubianyprzez prasę), kardynał Antonio Chumbaboa (Zairczyk, przewodniczący komisjids. dialogu z wyznawcami Voo Doo - wielu reporterów typuje go z uwagi napopularność wśród duchownych z Trzeciego Świata), kardynał Kurt Leipzigstein(Niemiec, dominikanin, zasłynął z krytycznych wystąpień pod adresem ruchówwspólnotowych w Kościele, nazywając je "fanatycznymi" i "nie realizującymi duchaewangelicznego". W swojej diecezji zakazał działania Odnowie w Duchu Świętym,Neokatechumenatowi i Opus Dei. Wśród dziennikarzy ma jednak opinięumiarkowanego). Zapadła noc, w sali pałacu watykańskiego pali się światło.3 czerwca 2052 r. Watykan. Czwarty dzień konklawe. Reszta bez zmian.4 czerwca 2052 r. Watykan. Po drodze do centrum prasowego spotkałembiegnącego reportera "Liberation", który zadowolony krzyknął mi tylko : „Niespodziewałem się, że sprawy potoczą się tak dobrze. Ci katolicy mają jednakpoczucie instynktu samozachowawczego. Papieżem został kardynał Eugen vanden Braaten". Nasze przepowiednie wzięły w łeb. Ale kto mógł się spodziewać,że wybór padnie na van den Braatena? Ten holenderski kardynał, przewodniczącykomisji ds. dialogu z ateizmem, nawet przez niemiecką prasę lewicową nazywanybył "bardzo liberalnym". Można było przypuszczać, że następcą Piusa XIII będziektoś liberalny, ale wybór kolegium kardynalskiego przeszedł wszelkie oczekiwania.Koło Bazyliki św. Piotra kłębiły się zdezorientowane ekipy telewizyjne. Dotarławreszcie do nas informacja z biura prasowego, że jutro papież w samo południebędzie miał pierwszą audiencję.5 czerwca 2052 r. Rzym - Watykan. Z samego rana sprawdziłem, jakieinformacje na temat holenderskiego kardynała są w Internecie. Eugen van denBraaten ukończył seminarium salezjańskie w Amsterdamie, jednak nie przyjąłświęceń w tym zgromadzeniu, został zwyczajnym księdzem diecezjalnym. W1989roku obronił doktorat pt. "Czy kamienie mają dusze w świetle teologii KarlaRafinera SI". Wykładowca filozofii egzystencjalnej w seminarium w Bombaju,mocno zaangażowany w tym czasie w dialog z hinduizmem. Habilituje się w 1995dzięki pracy "Koncepcja heroicznego ateizmu w twórczości Michela Foucault".Wyświęcony na biskupa w 2001 roku, w dwa lata później zakłada Instytut Dialoguz Ateistami w Norymberdze. W 2010 roku dostaje kapelusz kardynalski i zostajewysłany do małej diecezji w Islandii. To właśnie tam powstająjego najsłynniejszeksiążki, m.in. "Kult maryjny a impotencja duchowieństwa", "Szamańska koncepcjaenergetycznego libido jako sposób głębokiego poznania", "Chrystus wirtualny".Ta ostatnia pozycja wywołała ostry protest prefekta Kongregacji Doktryny Wiary.Van den Braaten w odpowiedzi na reakcję Watykanu udzielił wtedy słynnegowywiadu dla "Spiegla" pt. "Im bardziej nie wierzę w Boga, tym bardziej w niegowierzę", który przyczynił się do powstania spontanicznego ruchu katolikówświeckich pod nazwą "Niewidzialny Kościół" broniącego kontrowersyjnegokardynała... Przerwałem lekturę, zbliżała się audiencja u Ojca Świętego. Pognałemna plac św. Piotra.150 FRONDA DOŻYNKI 1996