FRONDA

trzęsieniem ziemi", albo "obraz i podobieństwo trzęsienia ziemi". Tu wartopodkreślić, że zostały użyte dwa hebrajskie określenia dla trzęsienia ziemi i samejziemi.W każdym razie, wtedy całość biblijnego ujęcia czterech eonów odpowiadam.in. znakomicie erom meksykańskim, wyraziście przedstawionym na KamiennymKalendarzu Azteckim i w narracjach kronikarskich. Początek i kierunek odczytuzależą tutaj od podjętego tematu (kosmogonicznego, historiozoficznego, alboinicjacyjnego). Co więcej Żywioł przypisany danej erze jest konsekwentnieprzyczynąjej katastroficznego końca. Wszystkie cztery Żywioły zawiera w sobieburza z gradem. Ona to też stała się procesualnym symbolem w dawnychinicjacjach, ze szczególnym wyróżnieniem pioruna, a doniosłą w tym rolęodgrywało wielkie zwierzę kołowate. Kiedyś, przed laty, poświęciłem cały cyklwykładów owym "elitom piorunowym" w Starym i Nowym Testamencie.Niedawno całe swoje proseminarium w naszym Zakładzie poświęcił temutematowi mój współpracownik i przyjaciel - dr Mariusz Ziółkowski.W tej chwili przyszło mi do głowy coś innego, a mianowicie, że biblijneeony zgadzają się z następującym podziałem dziejów kultury ludzkiej w wymiarzefazowym, ze względu na główną formę energii, czyli mówiąc po dawnemu, Żywiołu.Eon "rajski" odpowiada wtedy paleolitowi w całości, którego energią była energiażyciowa biosferycznej Ziemi. Wszak dopiero po wypędzeniu z Edenu Adama,zaczął on uprawiać "ziemię z której został wzięty" (Rdz.3.23). A dla rolnictwa ihodowli, oraz organizacji pierwszych państwowości starożytnych (słusznienazwanych "hydraulicznymi") kapitalne znaczenie ma woda. I oto mielibyśmyeon drugi. Potem przychodzi kolej na ogień, który, począwszy od dawnejmetalurgii, nabiera szczególnego znaczenia w rewolucji przemysłowej i trwa todziś, wraz z całą elektroniką. Z tym korespondują znane fale rozwojudemograficznego ludzkości. A czemu będzie służył Żywioł Powietrza? Nie wiem,bo narazie nasze maszyny latające napędzane są "ogniem". Co jeszcze jestcharakterystyczne w tym podziale? Otóż jest to skracanie się czasu w kolejnychepokach. Za wyjątkiem zaroastryzmu o równym podziale mitycznego czasu 12000lat na cztery okresy, reszta dawnych ujęć skraca czas (np. w hinduizmie w relacji4:3:2:1). Ale dość o tym, gdyż trzeba powrócić do egzemplifikacji gematrycznychmetafory świata jako "szaty", określonej w Psalmie 102 raz to jako beged (= 9), adrugim razem jako lebusz (= 338).Konsekwentnie mamy więc: cheled = 42 = beged (= 9) be (= 2) e±(= 31),czyli: "świat", to "szata na Bogu"; a dalej: beged (= 9) be (= 2) jhwh (= 26) = 37 =ul (1 + 6 + 30), tzn.: "szata na jhwh", to" ciało" (w sensie organizmu)". Pięknie! Ateraz wprowadźmy inny termin na "świat", jakoiehel. Wtedy będzie:Jehel = 432= cuazuth_(= 421) be_(= 2) beged (= 9), tj. "Okrąg świata", to "objawienie się(uwidocznienie) w szacie".A co się stanie, kiedy weźmie się pod uwagęJebusz, która się "zmienia" -chalaf (= 118) ? W takim przypadku lebusz (= 338) ha (= 5)xhalai(= 118) = 461= be (= 2) demuth (= 450) beged (= 9), co znaczy "szata, która się zmienia" jest"na podobieństwo szaty (jako beged)".390 FRONDA DOŻYNKI 1996