บ้านเรือนถิ่นไทยในช่วงเจ็ดทศวรรษ 2489-2559

มากเพียงพรรคเดียวในสภา ด้วยเหตุผลดังต่อไปนี้
ในช่วงนานๆ ครั้ง (พ.ศ. 2487 - 2490, 2518 - 2519,
2535 - 2540) ที่ประเทศมีการปกครองแบบ
ประชาธิปไตยโดยรัฐสภาและไม่ถูกแทรกแซง ตัวแทน
ส่วนใหญ่ในสภามักเป็น “คนใหญ่คนโต” ในต่างจังหวัด
ที่สร้างอิทธิพลในพื้นที่ของตนจากเครือข่ายอุปถัมภ์
เนื่องจากการเลือกตั้งนั้นต้องใช้เงินมาก การสนับสนุน
ทางการเงินและเครือข่ายอุปถัมภ์จึงมีความสำคัญ
อย่างยิ ่ง “คนใหญ่คนโต” เหล่านี้จึงกลายมาเป็นผู้มี
อิทธิพลทางการเมืองในระดับท้องถิ่น สำหรับในระดับ
ประเทศ “คนใหญ่คนโต” และพันธมิตรจากจังหวัดต่างๆ
จะร่วมกันจัดตั้งพรรคการเมืองขนาดเล็ก บ้างก็รวมตัว
กันเป็น กลุ่มก้อนภายในพรรคการเมือง เมื่อการเลือกตั้ง
เสร็จสิ้นกลุ่มและพรรคเหล่านี้จะจับมือเป็นพันธมิตรกัน
จัดตั้งรัฐบาลผสม เมื่อได้เป็นรัฐบาลแล้ว ก็คือโอกาส
ตักตวงผลประโยชน์ด้วยการทุจริตคอรัปชั่นเพื่อชดเชย
เงินที่เสียไปในการเลือกตั้ง ในความเห็นส่วนตัวของผู้
เขียน ทำไมไม่บอกไปเลยว่าที่นั่งในรัฐบาลนั้นมีค่าเช่า
เท่าไร นักการเมืองจะได้รู้ว่าต้องจ่ายค่าเก้าอี้เป็นเงิน
เท่าไร
that point on, the Thai economy became much more
tightly linked to the international economy than before,
and its vicissitudes throughout the 2000s reflected closely
the ups and downs of the world economy.
The exception to the pervasive political party influence
was the Bank of Thailand which, after a period of demoralization
following the debacle of 1997, was run by two
exceptional governors in succession who reestablished
the Bank as a de facto independent unit. On monetary
policy, the Bank focused on inflation targeting. In 2000, it
established a Monetary Policy Committee (MPC) to set the
target and direct the policy. The MPC was first established
by an order of the Governor and included as members
outside independent experts as well as senior executives
of the Bank. In 2007, the military-appointed National
Legislative Assembly enacted a new Bank of Thailand Act,
mandating inflation targeting as an objective of the Bank’s
monetary policy, as well as making it de jure much more
independent of the Finance Minister than before. 3
The usefulness and credibility of the inflation-targeting
ปัญหาของ “คนใหญ่คนโต” จากต่างจังหวัดเหล่านี้
คือไม่มีใครใหญ่พอจะได้เสียงข้างมากในประเทศ และ
จัดตั้งรัฐบาลได้เองโดยไม่ต้องร่วมมือกับ “คนใหญ่คนโต”
กลุ่มอื่น ผลที ่ได้คือกลุ่มพันธมิตรที่เปลี่ยนหน้ากันไป
เรื่อยๆ และรัฐบาลที่คิดถึงแต่ชัยชนะระดับท้องถิ่น
(เพื่อสร้างถนน โรงพยาบาล และสนามบิน) แทน
กลยุทธ์ชนะการเลือกตั้งระดับประเทศเพื่อให้ได้
คะแนนเสียงมากพอจัดตั้งรัฐบาลและดำเนินการตาม
แผนงานที่วางไว้ ก่อนยุคทักษิณอาจมีบางคนที่คิดทำ
แบบนี้ แต่คนคนนั้นคงต้องร่ำรวยมหาศาลจึงจะคว้า
ที่นั่ง ส.ส.ครึ่งประเทศได้
รัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2540 ทำให้นายทักษิณมีโอกาส
แทรกตัวเข้ามา รัฐธรรมนูญฉบับนี้มีหลายมาตราที่ช่วย
ให้การได้เสียงข้างมากในประเทศเป็นไปได้ง่ายขึ้น เช่น
กำหนดจำนวนส.ส.เขตละหนึ่งคนและผู้ที่ได้คะแนน
สูงสุดเป็นผู้ได้รับการเลือกตั้ง เป็นที่รู้กันว่าระบบนี้เอื้อ
ต่อการมีพรรคการเมืองใหญ่เพียงสองพรรค (ค็อกซ์
2540) ในอดีตจนถึงตอนนี้นายทักษิณเป็นนักธุรกิจที่
ร่ำรวยมากจากสัมปทานมือถือและดาวเทียม รวยพอจะ
ซื้อตัวหรือชักชวนบรรดา “คนใหญ่คนโต” มาเป็นพวก
policy remains to be tested, as inflation worldwide was
low and oil prices stable until 2008.
2. THE THAKSIN ERA
2.1 The political consequences of the 1997 Constitution
From its long history of undemocratic governments,
the Thai state was somewhat monolithic, in the sense that,
with the exception of the judiciary, all the organs of the
state are subject to the Cabinet, with no checks and balances
from within. At the same time, people outside the
government had no recourse against abuse of power by
state officials, as the judiciary tended to side with the state
and offered little protection to citizens. With the departure
of the military, the parliament-based Cabinet inherited that
supreme power, and because possession of that power
conferred substantial opportunity to profit, the contest to
capture the Cabinet was fierce. However, the distribution
of power within the parliament was quite diffuse, with no
party able to command a majority on their own or to capture
107