บ้านเรือนถิ่นไทยในช่วงเจ็ดทศวรรษ 2489-2559

บันไดเชื่อมต่อกับท้องพระโรง ผนังข้างด้านบนเป็นช่อง
เปิดประดับเสาคลาสสิค เป็นเสาอิงแบบแบน (Pilaster)
ส่วนระเบียงด้านทิศเหนือมีเสาลอยแบบคอรินเธียน
รับชายคา ผนังด้านล่างตกแต่งผนังฉาบปูนเลียนแบบการ
เรียงหินแบบ Rustication มีช่องเปิดตรงกันกับผนังด้านบน
ศาลาไม้ที่สวนแก้วเป็นศาลาทรงดนตรีของสมเด็จฯ
เจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์ ทางขึ้นด้านหน้าเป็น
บันไดหินอ่อน ด้านหลังศาลาเป็นผนังทึบมีการตกแต่ง
ด้วยไม้ฉลุลาย ที่พนักลูกกรงและบริเวณชายคาเป็นหลัก
ฐานสำคัญของอาคารไม้ฉลุลายที่ทราบปีที่สร้างและ
ทราบว่าสถาปนิกชาวอิตาเลียนเป็นผู้ออกแบบ
โรงเรียนตะละภัฎศึกษา (วังวรวรรณ) ถนนแพร่งนรา
บริเวณโรงเรียนเคยเป็นส่วนหนึ่งของวังพระเจ้าบรมวงศ์เธอ
กรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์ ซึ่งได้รับพระราชทาน
ที่ให้สร้างวังที่ประทับ 10 ต่อมาในราว พ.ศ. 2435
กรมหมื่นนราธิปประพันธ์พงศ์ ได้ทรงเริ่มประกอบการ
ธุรกิจส่วนพระองค์ ทรงพัฒนาที่ดินโดยการตัดถนน
แพร่งนราเพื่อเชื่อมถนนตะนาวและถนนอัษฎางค์
ทั้งยังได้ทรงสร้างตึกแถวให้เช่าบริเวณทางฝั่งขวาของ
ถนนเมื่อเข้ามาจากถนนตะนาว นอกจากนี้แล้วยังได้
Department of Public Works in 1898 with the Italian engineer,
Carlo Allegri, assigned to be responsible for the
undertaking. It later became the residence of Rama V’s
son, Crown Prince Maha Vajiravudh (future king), from
1902 to 1910, and is presently occupied and maintained
by the Ministry of Foreign Affairs.
Bang Khunphrom Palace: This palace consisted of
two buildings designed by two different architects but are
in harmony with each other through the use of scale and
color. The main building, Tamnak Yai, was the residence
of Prince Paribatra Sukhumbhandhu, a son of Rama
V. Completed construction in 1906, the building was
designed by Mario Tamagno in the Neo-Baroque style.
The outstanding features on the façades of this building
are the ornate stucco moldings that frame the doors and
windows while the front vestibule boasts a marble staircase
that leads up to the second floor. The other building on the
compound is “Tamnak Somdej” which was built adjoining
the main building during the period of Rama VI.
Tha Phra Palace: This palace was the residence
ทรงตั้งคณะละครที่ได้รับความนิยมมาก และทรงสร้าง
“โรงละครปรีดาลัย” ขึ้นในบริเวณวัง ดังนั้นในช่วงปลาย
สมัยรัชกาลที่ 5 บริเวณแพร่งนราจึงเป็นแหล่งบันเทิง
และแหล่งชุมชนที่มีความคึกคัก
พระตำหนักซึ่งเป็นที่ประทับของกรมพระนราธิป
ประพันธ์พงศ์นั้น เป็นตึกผสมไม้ เมื ่อมีการตัดถนน
ผ่ากลางวังทำให้พระตำหนักด้านหนึ่งอยู่ติดกับ
ถนนแพร่งนรา พระตำหนักด้านนี้ชั้นบนเป็นระเบียง
โครงสร้างไม้ ซึ่งมีลวดลายไม้ฉลุที่มีความงดงามแปลกตา
และเป็นโครงสร้างไม้ที่เป็นจุดเด่นของชุมชน
บ้านตึก เป็นบ้านที่ขุนนางชั้นผู้ใหญ่รับสนองพระบรม
ราชโองการในการจัดบ้านเรือนให้เป็นระเบียบและมีความ
ประณีตแบบสถาปัตยกรรมตะวันตกให้เป็นตัวอย่างแก่
ราษฎร ช่วงเวลาเริ่มต้นในการก่อสร้างน่าจะอยู่ในเวลา
ที่ใกล้เคียงกับการก่อสร้างพระที่นั่งจักรีมหาปราสาท
คือ ราวๆ พ.ศ. 2419 ที่น่าสังเกตคือ บ้านของขุนนาง
ชั้นผู้ใหญ่ที่เป็นผู้มีตำแหน่งสูง หรือมีความใกล้ชิดกับ
พระมหากษัตริย์มักจะเป็นงานออกแบบของสถาปนิก
อาชีพชาวยุโรป เช่น สถาปนิกชาวอิตาเลียน เป็นต้น
บ้านตึกเป็นบ้านที่ก่อสร้างด้วยวัสดุก่อสร้างที่มีความ
of Prince Narisara Nuvadtivongse that was given to him
by Rama V in 1880. Originally, the Thai style building at
the front had already been there from the time of Rama I
when the two new buildings, Tamnak Klang and Tamnak
Phannarai, designed by Joachim Grassi in the Neo-Classic
style, were built in 1880. Tamnak Klang is annexed to the
front building (reception hall) by a staircase, has classical
pilasters on the upper level of the side elevation, and round
Corinthian columns on the north side of the upper balcony
to support the roof overhang. The lower part of the façade
has stucco veneer in the style imitating rusticated stone
bonding pattern, and openings are aligned with those on
the upper part. The music pavilion, constructed of timber
in the adjacent garden, has marble front steps while the
back wall of the pavilion is built of wood. The balustrades
and eaves of the roof are decorated with perforated
sawn-timber work and are important evidence of this style
of ornamentation that can be specifically dated together
with identifying that the designer was a European architect.
Varavarn Palace (Talapat Sueksa School): This was
173