บ้านเรือนถิ่นไทยในช่วงเจ็ดทศวรรษ 2489-2559

เขียนจดหมายโต้ตอบกับเซอร์จอห์น เบาว์ริ่ง ทูตสหราช
อาณาจักรซึ่งเข้ามาติดต่อกับราชสำนักใน พ.ศ. 2398 ได้ดี
และใน พ.ศ. 2384 เมื่อทรงเป็นแม่ทัพยกทัพไปรบกับ
ญวนที่เมืองบันทายมาศ (ฮาเตียน) นั้นก็ทรงใช้เรือพุทธ
อำนาจซึ่งทรงต่อขึ้นเองเป็นเรือบัญชาการของแม่ทัพ
การค้ากับต่างประเทศนั้นคู่ค้าที่สำคัญที่สุดคือ
ประเทศจีน ส่วนชาวตะวันตกนั้นผู้ที่เข้ามาเจรจาเรื่อง
การไมตรีและการค้าเป็นคนแรกในสมัยรัชกาลที่ 3
คือ Henry Burney (หันตรี บารนี) ซึ่งเป็นทูตสหราช
อาณาจักร และเป็นผู้แทนของบริษัท British East India
ที่ได้เดินทางเข้ามากรุงเทพฯ ใน พ.ศ. 2368 สาระหลัก
ในการเจรจาคือการตกลงเรื่องการอำนวยความสะดวก
ในเรื่องการค้า และการเจรจาปรองดองกันในเรื่อง
อำนาจของไทยเหนือรัฐไทรบุรี (Kedah) โดยที่ Henry
Burney ได้ยื่นบันทึกข้อเรียกร้องในรายละเอียดให้กับ
ไทยในวันที่ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2369 หลังจากการ
ยื่นบันทึกได้ 11 วัน รัฐบาลไทยได้ทราบว่าพม่ายอม
แพ้อังกฤษในสงครามอังกฤษ - พม่าครั้งที่หนึ่ง เมื่อวัน
ที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2369 ดังนั้นจึงตกลงที่จะยอม
ลงนามในสัญญาดังกล่าว โดยการลงนามในสนธิสัญญานั้น
Having monitored the situations constantly, Rama
III was fully aware that the balance of political power in
Asia, and Southeast Asia in particular, had shifted. Since
the early years of his reign, it was apparent that the real
threat to Siam was the Western powers and therefore
from the outset, his policy regarding foreign affairs was
one of compromise. However, his attitude changed upon
the realization that allowing these so-called Western
friends to do business in Siam caused more problems
than otherwise, because they began to meddle and
interfered with the work of the Siamese government. In
the last years of his reign, he adopted a sterner and less
cordial attitude towards the Western countries. However,
several educated royals and aristocrats thought that Siam
should still maintain good relations with the West in order
to acquire their knowledge and technology. Amongst these
people were Phra Vajirayana Bhikkhu (subsequently King
Rama IV), Prince Issares Rangsan (later King Pinklao, the
Second King) and Jamuen Vaivoranarth (Chuang Bunnag).
The latter two were particularly interested in steamships.
ทั้งสองฝ่ายได้ร่วมมือกันลงนามเมื่อวันที่ 20 มิถุนายน
พ.ศ. 2369 นับว่าเป็นสนธิสัญญาฉบับแรกที่ไทยยอม
ทำกับต่างประเทศ
ส่วนพ่อค้าชาวอังกฤษจากสหราชอาณาจักรที่เข้า
มาค้าขายในไทยตั้งแต่ต้นรัชสมัย ร.3 ใน พ.ศ. 2368
คือ นายโรเบิร์ต ฮันเตอร์ (นายหันแตร) ชาวอังกฤษ
เชื้อสายสก๊อต ซึ่งเป็นผู้ที่ได้เข้ามาตั้งร้านค้าอยู่ที่กุฎีจีน
คนไทยเรียก ห้างหันแตร ขายสินค้าจากต่างประเทศ
อันเป็นของแปลกใหม่สำหรับชาวสยาม อาจกล่าวได้ว่า
นายฮันเตอร์เป็นผู้บุกเบิกห้างสรรพสินค้าในกรุงเทพฯ
เป็นคนแรก นายฮันเตอร์ยังได้เป็นผู้ที่นำแฝดสยาม
อิน-จัน ไปแสดงตัวที่สหรัฐอเมริกาจนทำให้แฝดสยาม
มีชื่อเสียงโด่งดังเป็นที่รู้จักกันดีในโลกตะวันตก
นอกจากการเซ็นสัญญาเบอร์นีกับสหราชอาณาจักร
แล้ว ใน พ.ศ. 2476 ประธานาธิบดีแอนดรูว์ แจ๊คสัน
แห่งสหรัฐอเมริกายังได้ส่งนายเอ็ดมันด์ โรเบิร์ตส์ เป็น
ทูตอเมริกันคนแรกมาติดต่อเพื่อเซ็นสัญญามิตรไมตรี
และการค้ากับไทย ซึ่งก็ตกลงกันได้ด้วยดี สหรัฐอเมริกา
ยังได้รับสิทธิให้ตั้งกงสุลได้ถ้าหากมีประเทศใดประเทศ
หนึ่งเข้ามาตั้งกงสุลขึ้นก่อนหน้านั้น
Jamuen Vaivoranarth was the first Siamese to successfully
build a western-style steamer and presented it to the king
who named it “Klaew Klang Samudra”. Prince Issares
Rangsan on the other hand, led an army in 1841 to fight
the Vietnamese in Ha Tian by using the steamer Buddha
Amnart that he built himself, as the command ship. He
was also highly fluent in his use of the English language
and was thus able to correspond proficiently in writing with
Sir John Bowring, the British emissary who later came to
Siam in 1855.
In terms of foreign trade, while Siam’s most important
trading partner was China, the first Westerner on a
mission to discuss amity and trade with Siam was Henry
Burney, the British emissary and representative of British
East India Company who came to Bangkok in 1825. His
priorities were for Siam to facilitate British commercial
companies in their undertakings and negotiate on matters
concerning Kedah which was under the ruling of Siam at
the time. Burney presented the terms to Siam on February
13, 1826, and just eleven days after that, the Siamese
149