บ้านเรือนถิ่นไทยในช่วงเจ็ดทศวรรษ 2489-2559

กับกรุงเทพฯ ด้านตะวันออก ส่วนถนนสีลมนั้นสร้างขึ้น
เพื่อเป็นการเชื่อมถนนเจริญกรุงและถนนตรงเข้าด้วยกัน
และใน พ.ศ. 2406 ก็ทรงโปรดให้ปรับปรุงถนนสายเดิม
ซึ่งเชื่อมต่อระหว่างพระบรมมหาราชวังและตลาดเสา
ชิงช้า พระราชทานชื่อว่า ถนนบำรุงเมือง และโปรด
เกล้าฯ ให้สร้างถนนสายใหม่จากปากคลองตลาดไปตัด
กับถนนเจริญกรุงและถนนบำรุงเมืองพระราชทานชื่อว่า
ถนนเฟื่องนคร ถนนบำรุงเมืองนั้นต่อมาได้มีการสร้าง
ตึกแถวและร้านค้าสองฟากถนน และกลายเป็นย่านการ
ค้าที่สำคัญของกรุงเทพฯ
การปรับปรุงกายภาพของเมืองโดยการตัดถนนนั้น
ถึงแม้ว่าจะเป็นการดำเนินงานจากการร้องขอของชาว
ตะวันตก และคนไทยเองก็ยังมองไม่เห็นและไม่เข้าใจถึง
ความจำเป็นในการปรับปรุงระบบการคมนาคมของไทย
โดยการเพิ่มเส้นทางสัญจรทางบกขึ้นนอกเหนือจากเส้น
ทางสัญจรทางน้ำซึ่งเป็นเครือข่ายการคมนาคมพื้นฐาน
ของคนไทยมาเนิ่นนาน แต่พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้า
เจ้าอยู่หัว ทรงมีพระราชดำริว่าจะเป็นผลดีในระยะยาว
ดังพระราชปรารภที่ปรากฏในหนังสือ ทำเนียบนามภาค
4 เรื่อง ถนนในจังหวัดพระนครและธนบุรีว่า
train the king’s royal guards, Captain Thomas George Knox
was employed to train royal troops of the Second King,
and Anna Leonowens was employed to teach English at
the Royal Court around 1862, to name but a few.
After the Bowring Treaty was signed, an influx of
Europeans, which included diplomats, missionaries and
merchants, migrated to settle themselves in Bangkok.
These were the people who petitioned for development
of the city’s infrastructure system such as building new
roads to facilitate communication for instance. As a result,
Charoen Krung Road or “New Road” was built in 1861.
This road starts from the south side of the Grand Palace,
runs parallel with Chao Phraya River heading south, and
passes through the Chinese community to the European
quarters. After Charoen Krung, more new roads were built
and began to form a network. Trong Road for example,
was built to enable access from Charoen Krung Road to
East Bangkok, while Silom Road was built to link Charoen
Krung with Trong Road.
In 1863, the king ordered the old road that ran from
“...เสมือนหนึ่งสนนเจริญกรุง ฤๅจะเอาตาม
ปากชาวเมืองว่า สนนใหม่ ชาวต่างประเทศเข้า
ชื่อกันขอให้ทำขึ้น เพื่อจะใช้ม้า ใช้รถให้สบาย
ให้ถูกลมเย็น เส้นสายเหยียดยืดสบายดี ผู้ครอง
แผ่นดินฝ่ายไทยเห็นชอบด้วยจึงได้ยอมทำตาม
ขึ้น ครั้นสร้างขึ้นแล้ว คนใช้ม้าทั้งไทยทั้งชาวนอก
ประเทศกี่คน ใช้รถอยู่กี่เล่ม ใช้ก็ไม่เต็มสนน
ใช้อยู่แต่ข้างหนึ่ง ก็ส่วนสนนอีกข้างหนึ่งก็ทิ้ง
ตั้งเปล่าอยู่ ไม่มีใครเดินม้า เดินรถ เดินเท้า
ผู้ครองแผ่นดินฝ่ายไทยทำสนนกว้าง เสียค่าจ้าง
ถมดินถมทรายเสียเปล่า ไม่ใช่ฤๅ ถ้าจะทำแต่
แคบๆ พอคนเดินก็จะดี แต่ซึ่งทำใหญ่ไว้นี้ก็
เพื่อไว้ว่า เมื่อนานไปภายน่าบ้านเมืองสมบูรณ์
มีผู้คนมากขึ้น รถแลม้าแลคนจะได้คล่องสดวก
จึ่งทำให้ใหญ่ไว้...”
การสร้างถนนในรัชกาลที่ 4 นั้น นับเป็นการเริ่มต้น
ของเครือข่ายการสัญจรไปมาทางบก ซึ่งในที่สุดก็จะ
กลายมาเป็นเครือข่ายการคมนาคมพื้นฐานของคนไทย
the Grand Palace to the Giant Swing marketplace be
improved, and named it Bumrung Mueang Road. He
also ordered the construction of another road from Pak
Khlong Talad to connect with Charoen Krung and Bumrung
Mueang roads and named it Fueang Nakorn Road. Rows
of shophouses and buildings were later built along both
sides of Bumrung Mueang Road, turning the area into an
important commercial area of Bangkok.
Developing the city by means of building new roads
in response to the needs of Westerners however, was
difficult for the local people to comprehend as they could
not see the necessity in developing land routes to such
extent when waterways have always been the basic means
of commuting for Siamese people. The king on the other
hand, foresaw that it would be of greater benefit in the
long run. Under the subject of Roads in Bangkok and
Thonburi, in section 4 of the Directory of Nomenclature,
Rama IV stated that:
“... As it appears, Charoen Krung Road, or The New
Road to the local people, is the outcome of a group of
155