บ้านเรือนถิ่นไทยในช่วงเจ็ดทศวรรษ 2489-2559

่
หนี้ทั้งหมด ในรายงานประจำปี 2549 ที่จัดทำหลังจาก
รัฐบาลทักษิณลงจากอำนาจแล้ว สัดส่วน NPL พุ่งขึ้น
เป็น 44 เปอร์เซ็นต์หลังจากใช้นิยาม NPL ใหม่จาก
ธนาคารแห่งประเทศไทย ซึ่งยอดขาดทุนนี้ยังไม่ได้รับ
การบันทึกเป็นภาระการคลังของประเทศแต่อย่างใด
2.4 การหยอดน้ำมันหล่อลื่นให้เครื่องยนต์ทางการเมือง
ในด้านหนึ่งนายทักษิณปฏิวัติการเมืองไทย แต่อีก
ด้านหนึ่งเขายังต้องดูแลนักการเมืองรุ่นเก่า นั่นคือคน
ใหญ่คนโตในต่างจังหวัดที่เป็นฐานคะแนนสำคัญให้กับ
รัฐบาลของเขา เขาจึงจัดตั้งโครงการต่างๆ นานาที
ผ่องถ่ายเงินงบประมาณไปหล่อเลี้ยงเครื่องยนต์เหล่านี้
ตัวอย่างเช่นโครงการแทรกแซงราคาพืชผลการเกษตร ที่
ใช้เงินจำนวนมหาศาล (แน่นอนว่าเป็นเงินนอกงบ
ประมาณ) วิธีการคือเพิ่มราคาด้วยการเก็บตุนข้าว
ปริมาณมาก บรรดาโรงสีและพ่อค้าคนกลางเต็มใจเข้า
ร่วมโครงการเพราะรัฐบาลจ่ายค่าสีข้าวและเก็บรักษาข้าว
สูงกว่าราคาตลาด แล้วใช้วิธีผ่องถ่ายเงินด้วยการ
ยักยอกสินค้า (เช่นเปลี่ยนข้าวคุณภาพดีของรัฐบาลใน
โกดังของตนเป็นข้าวคุณภาพต่ ำ) ชื่อเสียงของประเทศไทย
group of SMEs engaged in this sector.
However, in its first 2 years in power, the Thaksin
government proceeded with the policy of stimulating
domestic demand by a series of populist policies, which
it had promised during the elections.
2.3 Keeping promises: Thaksin’s populist policies
Having promised the world in the election, Thaksin
kept most of the key promises which won him the election
(listed in Table 1) despite criticisms of their excessive
fiscal costs. To fend off these criticisms, he deployed many
stratagems to maintain the appearance of fiscal
con-servatism. The headline figures for the budget and
the national debt were not allowed to balloon out of
proportion (see Figure 1). Looking at each of the policies
listed in Table 1, one can see this tactic at work. Thus, in
implementing the universal health-care scheme, he
promptly accepted a very low cost estimate from the
Ministry of Public Health. 5 The shortfall in funding was met
by drawing down on the reserves accumulated in the
เรื่องข้าวคุณภาพดีจึงตกต ่ำลงเพราะข้าวในสต็อกของ
รัฐบาลเริ่มส่งออกมากขึ้นเรื่อยๆ แต่เป้าหมายหลักของ
ทักษิณอยู่ที่คะแนนเสียงจากชาวนาและการสนับสนุน
จากเจ้าของโรงสีและเจ้าของโกดังข้าวซึ่งอยู่ในกลุ่มผู้มี
อันจะกินตามต่างจังหวัดที่สามารถเป็นฐานคะแนน
เสียงสำคัญให้เขาได้ (นิพนธ์และจิตรกร, 2553) ประเมิน
ว่ารัฐบาลใช้เงินในฤดูแล้ง พ.ศ. 2552 ไปที่ 19,100 ล้าน
บาท ค่าเช่าโกดังอีก 15,900 ล้านบาท เพียงแค่ 44.7
เปอร์เซ็นต์เท่านั้นที่ไปถึงมือชาวนา ซึ่งส่วนมากเป็น
ชาวนารายใหญ่ ที่เหลือตกหล่นตามขั้นตอนต่างๆ นั่น
คือ 21.6 เปอร์เซ็นต์กับโรงสี 5.0 เปอร์เซ็นต์กับโกดัง
ที่เหลือ 28.1 เปอร์เซ็นต์กับการส่งออก โดยเงินที่หายไป
ถูกแบ่งสรรปันส่วนกันในหมู่นักแสดงตัวเอก (โรงสี ผู้
ส่งออก และอื่นๆ) นักการเมือง และข้าราชการ นี่เป็น
ตัวเลขประมาณการหนึ่งปีสำหรับพืชผลรองเท่านั้น แต่
ทักษิณทำโครงการนี้กับทั้งพืชผลหลักและพืชผลรองเป็น
เวลาถึงสี่ปี และยังลามไปถึงพืชผลการเกษตรชนิดอื่น
เช่นข้าวโพด มันสำปะหลัง นม และแม้แต่ผลไม้ที่เน่า
เสียง่าย (ลำไย) ทั้งหมดนี้สร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำให้
นักการเมืองท้องถิ่นจำนวนมาก 7
public hospitals, which were enough for the first few years.
As the reserves in the hospitals declined, and their directors
complained loudly, the government increased the budget
allocation, a little at a time. Funding remained insufficient
until the last year Thaksin remained in power. Thus, what
one observes is a low up-front cost for the budget, with
the real costs being financed by drawing down the (offbudget)
reserves in the hands of the hospitals.
Similarly, the large up-front cost of the village fund was
financed by borrowing from the Government Savings Bank,
in a move of doubtful legality. 6 This borrowing was included
neither in its budget deficit nor in the government debt.
The use of the stratagems such as those described
may be defensible as expendituresmoothing devices.
However, offloading extrabudgetary items onto the state
banks’ balance sheets, in particular, became a habit with
the Thaksin government, as the regime’s appetite for cash
to finance its unending stream of populist projects outgrew
the government’s revenue. Such offloading was very rarely
in the form of explicit loans to the government, as was the
113