บ้านเรือนถิ่นไทยในช่วงเจ็ดทศวรรษ 2489-2559
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
เรือนชาวมอแกน หมู่เกาะสุรินทร์<br />
MORGAN HOUSE, SURIN ISLANDS<br />
โครงสร้าง :<br />
กระท่อมของชาวมอแกนปลูกสร้างด้วยวัสดุที่หามาได้จาก<br />
ธรรมชาติซึ่งหาได้และมีอยู่ในละแวกถิ่นฐานนั้นเอง เป็นต้นว่า<br />
ท่อนไม้กลมขนาดไม่ใหญ่ใช้เป็นเสา-คาน หวายและเถาวัลย์ใช้<br />
สำหรับผูกมัดยึดโยงแทนเชือก แผ่นไม้กระดานและฟากไม้ไผ่<br />
ใช้ปูพื้น ใบค้อใช้ทำฝาและมุงหลังคา บ้างก็ใช้ใบเตยหนามเย็บ<br />
ติดกันเป็นแถวเรียกว่า “แชง” ทำเป็นฝา<br />
แนวคิดในการออกแบบโดยสังเขป<br />
มอแกนเป็นชนกลุ่มหนึ่งผู้ซึ่งใช้ภาษาตระกูลออสโตนีเซียน<br />
เชื่อกันว่าชาวมอแกนสืบเชื้อสายมาจากกลุ่มโปรโตมาเลย์<br />
(Proto Malay) และเป็นคนกลุ่มแรกๆ ที่อพยพเข้ามาอยู่ใน<br />
บริเวณแหลมมลายู ต่อมาเลือกใช้ชีวิตเดินทางเร่ร่อนไปในทะเล<br />
ทำมาหากินตามชายฝั่งทะเลและหมู่เกาะต่างๆ ทำให้เป็น<br />
ชนกลุ่มชาติพันธุ์หนึ่งที่ได้ชื่อว่าเป็นชาวเล-ชาวน้ำ ผู้มีวิถีชีวิต<br />
ผูกพันอยู่กับท้องทะเลจนได้รับการขนานนามจากคนภายนอก<br />
ว่า “ยิบซีทะเล” (Sea Gypsy) – ชนผู้เร่ร่อนไปในทะเล<br />
ชาวมอแกนใช้ชีวิตส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในก่าบาง ซึ ่งมี<br />
ลักษณะเป็นเรือขุดเสริมกราบ ในช่วงฤดูมรสุม ชาวมอแกน<br />
หยุดการเดินทางเร่ร่อนไปในทะเลหันมาใช้ชีวิตอยู่กับที่ โดย<br />
เลือกทำเลชายหาดที่ปลอดจากคลื่นลมแรง มีแหล่งน้ำจืด<br />
อยู่ใกล้ๆ และปลอดภัยในการตั้งถิ่นฐาน ทั้งยังต้องไม่เป็น<br />
พื้นที่อัปมงคลตามความเชื่อของชาวมอแกน เช่น เป็นทาง<br />
น้ำไหลผ่าน มีตาน้ำผุด เป็นหลุมเป็นบ่อ เป็นต้น โดยชาวมอ<br />
แกนมักสร้างที่พักพิงอยู่บริเวณริมชายหาด ซึ่งเป็นตำแหน่งที่<br />
สามารถสังเกตเรือของตนเองที่จอดไว้ได้ตลอดเวลา จากนั้นได้<br />
ปลูกสร้างที่อยู่อาศัยที่ทำขึ้นอย่างง่ายๆ และเป็นของชั่วคราว<br />
โดยมอแกนยกหลังคากันแดดฝนบนก่าบางมากางบนโครง<br />
เสา-คานที่ทำจากท่อนไม้ซึ่งหาตัดเอามาจากละแวกถิ่นฐาน<br />
นั่นเอง และยึดโยงโครงสร้างส่วนต่างๆ เข้าด้วยกันด้วยหวาย<br />
หรือเถาวัลย์ ก่อเกิดเป็นเพิงพักที่มีลักษณะหลังคาจั่วตั ้ง<br />
อยู่บนเสา และมีการเพิ่มกันสาดปกป้องแดดฝน<br />
เพิงพักอันเรียบง่ายนี้คลุมพื้นที่รูปสี่เหลี่ยมขนาด<br />
กะทัดรัดเท่าๆ กับพื้นที่อยู่อาศัยในเรือก่าบาง เพราะก่อรูปขึ้น<br />
จากหลังคาจั่วผืนเดียวกัน ประกอบด้วยพื้นที่น้อยที่สุดสำหรับ<br />
การอยู่อาศัย มีที่วางกองไฟอยู่ด้านหน้าสำหรับใช้หุงหาอาหาร<br />
ให้ความอบอุ่น และป้องกันสัตว์ร้ายไปในคราวเดียวกัน มีพื้นที่<br />
วางกระบอกไม้ไผ่บรรจุน้ำจืดสำหรับใช้หุงต้มอาหารและดื่มกิน<br />
และพื้นที่นอน กล่าวได้ว่า เพิงพักของชาวมอแกนเป็นการ<br />
จำลองพื้นที่อยู่อาศัยในก่าบางมาใช้ที่ชายหาด<br />
ปีที่สร้าง<br />
Year<br />
2548<br />
(ปรับปรุง<br />
เปลี่ยนวัสดุ<br />
ทุก 5 ปี)<br />
2005<br />
with 5 years<br />
term on<br />
renewing<br />
the building<br />
materials<br />
เจ้าของ ผู้ออกแบบ พื้นที่ งบประมาณ วัสดุ ที่ตั้ง<br />
Owner Designer Area Cost Material Location<br />
นางมะตู กล้าทะเล นางมะตู กล้าทะเล - - - ไม่มีเลขบ้าน<br />
หมู่เกาะสุรินทร์<br />
ตำบลเกาะ<br />
พระทอง อำเภอ<br />
คุระบุรี จังหวัด<br />
พังงา<br />
Mrs. Matu Klatalay the owner -with 5 - - without formal<br />
years term<br />
registered<br />
on renewing<br />
the<br />
phrathong,<br />
number,<br />
Surin Islands,<br />
building<br />
Kuraburi,<br />
materials<br />
Phangnga<br />
ชื่อผู้ส่งผลงาน : นางสาวอัมพิกา อำลอย<br />
พิกัดทางภูมิศาสตร์<br />
GPS<br />
-<br />
-<br />
460
Change language