บ้านเรือนถิ่นไทยในช่วงเจ็ดทศวรรษ 2489-2559

ตัวอาคารและเครื่องบรรณาการมีความเหมาะสมกลมกลืน
กัน และเพื่อแสดงให้เห็นถึงความมีอารยะของพระมหา
กษัตริย์ไทย
พระราชมณเฑียรแห่งนี้ประกอบด้วยพระที่นั่ง
8 องค์ และหอ 3 หอ รวม 11 อาคาร แต่การตั้งนาม
พระที่นั่งและอาคารต่างๆ นั้นได้รวมเอานามพระที่นั่ง
สุทไธสวรรย์ปราสาทและพระที่นั่งไชยชุมพลเข้ามา
เป็นหมู่พระที่นั่งเดียวกันด้วย ส่วนพระที่นั่งหลักนั้น
ได้แก่ พระที่นั่งอนันตสมาคม เป็นท้องพระโรงกลาง
พระที่นั่งบรมพิมาน เป็นที่ประทับของพระมหากษัตริย์
และพระที่นั่งนงคราญสโมสร เป็นที่ประทับของ
พระมหากษัตริย์และฝ่ายใน โดยวางผังให้พระที่นั่งหลัก
ทั้งสามหลังอยู่ในแนวแกนหลักโดยมีพระมหากษัตริย์
เป็นศูนย์กลาง ซึ่งเป็นไปตามแบบแผนของการวางผัง
หมู่พระราชมณเฑียรตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 1 เป็นต้นมา
การตกแต่งภายในของพระที่นั่งอนันตสมาคมนั้น
เป็นไปอย่างหรูหรา ที่ท้องพระโรงมีการประดับเพดาน
ด้วยโคมไฟระย้า เสาแบบคลาสสิคมีลักษณะหัวเสาคล้าย
กับหัวเสาแบบคอรินเธียน แต่ฐานเสาเป็นแบบบัวไทย
การเจาะช่องผนังท้องพระโรงกลางเป็นแบบผสมผสาน
rais; and to further facilitate transport and communication
in Bangkok, bridges were also built across canals so that
land and water transport may be linked.
Architecture
In order to maintain the nation’s independence and
deter aggression by great western powers, European style
architecture became an important cultural tactic in a policy
advocated by Rama IV to demonstrate Siam’s efforts in
developing the country to equal that of the Western world.
Such style of architecture in the Rattanakosin period
first appeared with the construction of Phra Thinang
Abhinaonives, the king’s residential quarters in the Grand
Palace. Constructed between 1852 and 1857, the intention
was to build western style architecture for entertaining
state visitors and foreign guests as well as to display
objects and items that were gifts presented to the king
from various European countries. The architecture and
the display of objects therefore, were to be harmoniously
integrated in the design so as to reflect the civilized tastes
and sophistication of the Siamese king.
มีทั้งแบบซุ้มโค้ง (Round Arch) และแบบซุ้มยอดแหลม
(Pointed Arch) ภายในท้องพระโรงกลางมีข้อความ
เขียนด้วยตัวอักษรภาษาจีนที่เสาสองต้น ทางด้านขวาและ
ด้านซ้ายของพระราชบัลลังก์ แปลความได้ว่า “อดทนขณะนี้
ทะเลจะสงบ” และ “ถอยสักก้าว ท้องฟ้าจะกว้างขึ้น”
ซึ่งเป็นข้อความที่แสดงนัยของนโยบายทางด้านการ
ต่างประเทศของสยามในสมัยรัชกาลที่ 4
พระที่นั่งภูวดลทัศไนย สร้างขึ้นตามที่รัชกาลที่ 4
ได้ทรงมีพระราชประสงค์ให้ใช้เป็นหอนาฬิกาบอกเวลา
มาตรฐานแบบตะวันตกแทนที่การนับทุ่มโมงแบบดั้งเดิม
ของไทย หอนาฬิกาจึงเป็นพระที่นั่งซึ่งแสดงความรู้ทาง
วิทยาศาสตร์ ซึ่งมีความทัดเทียมกับอารยประเทศตามที่
ได้ทรงมีพระราชปรารภว่า “...จะเป็นเหตุให้เขาหัวเราะ
เยาะเย้ยได้ว่าเมืองเราใช้เครื่องมือนับทุ่มโมง เวลา
หยาบคายนักไม่สมควรเลย เพราะเหตุฉะนี้ พระบาทสมเด็จ
พระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวได้ทรงพินิจพิจารณาตรวจตรา
คำนวณความดำเนินพระอาทิตย์ ให้ฤดูทั้งปวงสอบกับ
นาฬิกาที่ดีมาหลายปี ทรงทราบถ้วนถี่ทุกประการ แจ้ง
ในพระราชหฤทัยแล้ว...” และจากการคำนวณพระองค์
ได้ทรงกำหนดตำแหน่งที่ตั้งของหอนาฬิกา ทั้งยังได้
There were altogether eleven buildings in this complex
which consisted of eight Phra Thinang and three other
buildings. However in naming the buildings, the names
of Phra Thinang Suthaisawan Prasat and Phra Thinang
Chai Chumphon were also added into the group. The main
buildings were: (the earlier) Phra Thinang Ananta Samakhom
Throne Hall, which was the principal building, Phra Thinang
Borom Phiman, which served as the king’s residence,
and Phra Thinang Nongkhran Samosorn, which served
to accommodate the inner royal courtiers. These three
buildings were placed alongside each other respectively
with the king’s residence in the middle according to the
principle that has been practiced since the time of Rama I.
The interior of Ananta Samakhom Throne Hall was
elaborately decorated and had chandeliers, classic style
columns with composite Corinthian-like capitals and Thai
style base, and a combination of both round and pointed
arches. Inside the main hall, the two columns flanking the
Throne had inscriptions in Chinese calligraphy with the
philosophical sayings that could be translated respectively
157