บ้านเรือนถิ่นไทยในช่วงเจ็ดทศวรรษ 2489-2559

เกิดการก่อตัวของชนชั้นกลางขึ้นในสังคม รวมถึง
ชนชั้นปัญญาชนที่รู้สึกว่าตัวเองได้รับความเมตตาจาก
รัฐบาล คนชั้นปัญญาชนนี้เป็นผู้ก่อตั้งและปฏิรูป และ
ขยายมหาวิทยาลัยต่างๆ สังเกตได้จากการที่มีอาจารย์
มหาวิทยาลัยทำงานเต็มเวลาเพิ่มมากขึ้น คนเหล่านี้
มองว่าระบอบการปกครองแบบถนอมนั้นเริ่มไม่เข้ากับ
ยุคสมัย หากมองย้อนกลับไปการล่มสลายของระบอบ
การปกครองแบบถนอมนั้น ก็เกิดจากการลุกฮือของ
นักเรียนนักศึกษาหรือคนชั้นปัญญาชนที่ออกมาขับไล่
เมื่อ พ.ศ. 2516 ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
แต่ในขณะนั้นมันก็ดูน่าประหลาดใจในความกะทันหัน
ของเหตุการณ์
วิกฤตน้ำมัน : การเล่นกระดานหกบนขอบผา
(พ.ศ. 2516 - 2528)
ยุคของถนอมนั้นล่มสลายลงในสัปดาห์เดียว และ
การคว่ำบาตรของกลุ่มประเทศอาหรับ ซึ่งทำให้เกิด
วิกฤตการน้ำมันครั้งแรก พ.ศ. 2516 นั้นเป็นปีที่โลก
ระส่ำระสาย กว่าสองทศวรรษของการขยายตัวของ
ประเทศอุตสาหกรรมทั้งหลายมาถึงจุดสิ้นสุด ความ
triumphant, a loan of 20 billion baht to purchase arms to
fight the Communists was approved by the Cabinet. This
was followed by further loans which were easily enough
obtained. Recall that this was a period when foreign
commercial banks were awash in petro-dollars, and the
famous statement made by one of their managers:
“Nations do not go bankrupt”. In the early stages, in fact,
Thailand was from their point of view quite an attractive
borrower, having previously been following a conservative
borrowing policy, and whose stock of debt owed to
foreigners was almost balanced by its healthy reserves.
By 1985, the combined public and private sector
indebtedness to foreign lenders had ballooned to 39 per
cent of GDP from less than one per cent in 1973. 5 Both
public and private sectors (particularly the commercial
banks) expanded their indebtedness, but the public sector’s
debt grew at a faster rate, so that by 1985, it stood at 60
per cent of the total stock of net debt.
Foreign debt as high as 40 per cent of GNP was not
excessive. Had the funds borrowed during this period
มั่นใจในเศรษฐกิจโลกนั้นเริ่มเสื่อมสลายลง
สำหรับประเทศไทยแล้วเป็นปลายทางของฝั่งหนึ่ง
การเปิดกว้างทางการเมืองก่อให้เกิดการเรืองอำนาจ
ของระบอบรัฐสภา ตั้งแต่นั้นมาเหล่าบรรดานายพลทั้ง
หลายที่เข้ามาเป็นรัฐบาล หรือยึดอำนาจเข้ามาต่างก็
ต้องผ่านการเห็นชอบจากสมาชิกรัฐสภาก่อนถึงจะได้
ขึ้นเป็นผู้นำได้ ระบบการแข่งขันทางการเมืองเช่นนี้ก็
สร้างผลดีให้กับประเทศในระยะยาว แต่เพียงไม่นานใน
ช่วงตั้งแต่ พ.ศ. 2516 ถึง ประมาณ พ.ศ. 2523
นักการเมืองไทยกลับแบ่งเป็นฝักแบ่งเป็นฝ่ายอีกครั้ง
ระบบการจัดการแบบมหภาคนั้นได้ถูกสร้างขึ้นมา
ในยุคสฤษดิ์ และยังคงดำเนินต่อเนื่องโดยไม่มีการ
เปลี่ยนแปลงโครงสร้างมากนัก มีสมมติฐาน 2 ประการ
ที่แสดงให้เห็นว่าระบบนี้ใช้ไม่ได้ดีอีกต่อไปคือ เมื่อมอง
ในมุมภายในประเทศโครงสร้างของระบบการเมืองแบบ
เบ็ดเสร็จนี้ที่ไม่ขึ้นอยู่กับหลักประชานิยม ผลักดันให้
เกิดการใช้จ่ายฟุ่มเฟือยโดยมีระบบภาษีควบคุมอยู่
ส่วนมุมของระหว่างประเทศนั้นจะเห็นได้ว่าระดับของ
เสถียรภาพของเศรษฐกิจโลกและระบบการเงินของโลก
นั้นไม่ได้มั่นคงอย่างที่เคยเป็นมาอีกต่อไป ในการที่จะก้าว
ข้ามและหาทิศทางของประเทศให้ผ่านอุปสรรคทั้งจาก
been used for productive investments, the increased
indebtedness would have been sustainable. However,
this was not the case. Arms purchases with borrowed
money have already been alluded to. With the second
oil shock, further loans were contracted to finance the
public sector deficits – deficits which were incurred
because of the government reluctance to adjust domestic
prices of energy and of many public utilities to reflect the
new configuration in the world markets. Furthermore, the
tying of the baht to the dollar which was rapidly appreciating
between 1978 and 1985, stimulated imports, reduced
export competitiveness (particularly for industrial goods),
and brought in high interest rates as a consequence of
the tight money policies of the Federal Reserve Bank in
the US. The high interest rate in turn discouraged
investment and resulted in higher payments to service
existing loans. All of this played havoc with the current
account of the balance of payments, the deficit on which
rose to more than 6 per cent of GNP in 1978-1980 and
in 1982.
81