Türkiye'de Ailelerin Eğitim İhtiyaçları - Aile ve Toplum Hizmetleri ...

Türkiye’de Ailelerin Eğitim İhtiyaçları Araştırması
Araştırma hipotezlerinin tamamının nicel ve nitel araştırma sonuçları tarafından
doğrulandığı görülmüştür. Aile eğitiminin temel konuları olarak belirlenen aile ekono-
misi, aile sağlığı, aile hukuku, ailede iletişim, ailede medya kullanımı ve ailede eğitim
konularının tamamında ailelerin kendilerini yeterli görme düzeyleri ve eğitim almaya
isteklilik düzeyleri cinsiyet, yaş, gelir düzeyi, öğrenim durumu, meslek, medeni durum,
evlilik süresi, aile tipi, aile yaşam dönemi, çocuk sayısı, evde bakıma muhtaç veya engelli
bir birey olup olmaması, aile yaşamına ilişkin bir eğitime katılmış olup olmama, aile
yerleşimi birimi (büyükşehir, il merkezi, ilçe merkezi, belde/kasaba, köy) ve yerleşim
yeri (kent, kır) bağımsız değişkenlerine göre anlamlı düzeyde farklılaşmıştır.
Cinsiyet değişkenine göre, genelde erkek katılımcıların kendilerini yeterli görme
düzeyleri kadın katılımcılardan daha yüksektir. Buna karşılık kadın katılıcıların eğitime
katılma konusunda isteklilik düzeyi daha yüksektir.
Yaş değişkenine göre, genellikle 18–25 yaş ve 58 ve üzeri yaş grubundaki katılımcıların
kendilerini yeterli görme diğer yaş gruplarına göre daha düşük iken 34–41 yaş
grubu, 42–49 yaş grubu ve 50–57 yaş grubundaki aile bireylerinin bu konuda yeterli
görme düzeyleri diğer yaş gruplarından daha yüksektir. Eğitime katılma konusunda ise,
genellikle 18–25 yaş arası gruptaki katılımcıların ve 26–33 yaş arası gruptaki katılımcıların
eğitime katılmaya isteklilik düzeyleri diğer gruplardaki katılımcılardan daha yüksektir.
50-57 yaş grubundaki katılımcıların ve 58 yaş ve üzeri gruptaki katılımcıların
eğitime katılmaya isteklilik düzeyleri ise diğer yaş gruplarından daha düşüktür.
Gelir düzeyine göre daha yüksek gelir düzeyindeki ailelerin kendilerini yeterli görme
düzeyi, gelir düzeyi düşük olan ailelerin kendilerini yeterli görme düzeyinden daha
yüksektir. Eğitime katılma konusunda ise gelir düzeyi yüksek olanların eğitime katılmaya
isteklilik düzeyi daha düşük iken, gelir düzeyi düşük olanların eğitime katılmaya
isteklilik düzeyi daha yüksektir.
Öğrenim durumu değişkenine göre katılımcıların öğrenim düzeyi yükseldikçe, kendilerini
yeterli hissetme düzeylerinin arttığı sonucuna ulaşılmıştır. Okuryazar olmayanların,
sadece okuryazar olanların ve ilköğretim mezunlarının kendilerini yeterli görme
düzeyi ortaöğretim, fakülte ve lisansüstü eğitim mezunlarından daha düşüktür. Eğitime
katılma konusunda da öğrenim düzeyi yüksek olanların eğitime katılma konusunda
daha istekli oldukları sonucuna ulaşılmıştır.
3