commission pour l'aide financiere aux victimes d'actes ... - Justice

– enerzijds de erfgenamen van een slachtoffer van een opzettelijke
gewelddaad gepleegd door een solvabele dader en anderzijds de
erfgenamen van een slachtoffer van een opzettelijke gewelddaad gepleegd
door een insolvabele dader;
– enerzijds een slachtoffer van een opzettelijke gewelddaad dat in leven
blijft totdat de procedure voor de Commissie voor financiële hulp
aan slachtoffers van opzettelijke gewelddaden volledig is uitgeput en
anderzijds een slachtoffer van een opzettelijke gewelddaad dat overlijdt
vooraleer de procedure voor de Commissie volledig is beëindigd.
Om die reden meent de raadsman dat voornoemd artikel 31 buiten toepassing
moet blijven, of, minstens, dat de Commissie in dit verband een prejudiciële
vraag dient te richten aan het Arbitragehof.
De regeling betreffende de prejudiciële vraagstelling ligt vervat in de artikelen
26 tot 30 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 op het Arbitragehof.
Artikel 26, § 2, van deze wet luidt als volgt:
“Indien een vraag te dien aanzien wordt opgeworpen voor een rechtscollege,
dan moet dit college het Arbitragehof verzoeken op deze vraag uitspraak te
doen.
Het rechtscollege is daartoe echter niet gehouden :
1° (…)
2° wanneer het Arbitragehof reeds uitspraak heeft gedaan op een vraag of
een beroep met een identiek onderwerp.
Het rechtscollege waarvan de beslissing vatbaar is voor, al naar het geval,
hoger beroep, verzet, voorziening in Cassatie of beroep tot vernietiging
bij de Raad van State, is daartoe evenmin gehouden wanneer de wet, het
decreet of de in artikel 134 van de Grondwet bedoelde regel een regel of
een artikel van de Grondwet bedoeld in § 1 klaarblijkelijk niet schendt of
wanneer het rechtscollege meent dat het antwoord op de prejudiciële vraag
niet onontbeerlijk is om uitspraak te doen.”
Wat de onderhavige zaak betreft, meent de Commissie dat artikel 31 van de wet
van 1 augustus 1985 het grondwettelijk gelijkheidsbeginsel klaarblijkelijk niet
schendt, zodat de Commissie zich, als lager rechtscollege, niet genoodzaakt
acht tot het stellen van een prejudiciële vraag aan het Arbitragehof.
In een geijkte uitdrukking definieert het Arbitragehof de draagwijdte en de
evaluatiecriteria van het gelijkheidsbeginsel als volgt: “De grondwettelijke
regels van de gelijkheid sluiten niet uit dat een verschil in behandeling tussen
categorieën van personen wordt ingesteld, voor zover dat verschil op een
objectief criterium berust en het redelijk verantwoord is. Het bestaan van een
dergelijke verantwoording moet worden beoordeeld rekening houdend met
het doel en de gevolgen van de betwiste maatregel en met de aard van de
ter zake geldende beginselen; het gelijkheidsbeginsel is geschonden wanneer
185