commission pour l'aide financiere aux victimes d'actes ... - Justice

M60954 (2008)
Verzoeker heeft € 6.200 vanwege de verzekering (Vivium) en € 1.300 vanwege
de dader ontvangen. Deze sommen worden, zoals de tijdens de zitting door
de raadsman van verzoeker gevraagd werd, in eerste instantie gebruikt om alle
posten die de Commissie niet in aanmerking kan nemen, zoals intresten en
meerinspanningen, te vergoeden.
M70685 (2008)
In de voorliggende zaak stelt de Commissie vast dat verzoekster een
verzekeringstegemoetkoming heeft genoten van in totaal € 13.410,16
(€ 7.212,82 + € 6.197,34).
Zoals in het verslag van de voorzitter-verslaggeefster werd opgemerkt,
“behoort het tot de gevestigde rechtspraak van de Commissie om eventuele
verzekeringsuitkeringen toe te rekenen op de niet voor vergoeding in aanmerking
komende schadeposten”. Dit principe huldigend zou in het voorliggend
dossier aldus het gedeelte van de materiële schade dat niet vergoed werd
via de tussenkomst t.b.v. € 7.212,82 alsnog kunnen gedekt worden via de
uitkering op basis van de insolventieclausule. Echter, vermits, zoals hierboven
gesteld, het wettelijk plafond voor de materiële kosten € 1.250 beloopt, meent
de Commissie dat het niet aan de orde is om de uitkering op basis van de
insolventieclausule toe te rekenen op een bedrag dat hoger is dan € 1.250. Het
gaat hier om een wettelijk vastgesteld plafondbedrag waarvan het absoluut
karakter niet mag omzeild worden door er een artificiële wiskundige constructie
of fictieve berekeningswijze op toe te passen. Zodoende dient vastgesteld te
worden dat het totaal van de schadeposten, die nog in aanmerking komen voor
een vergoeding door de Commissie, reeds vergoed is door de verzekeraars.
Hoewel de Commissie hiermee niet wil miskennen dat verzoekster wel
degelijk het slachtoffer is geweest van ernstige en absoluut laakbare feiten
en het betreurt dat zij hiervan veel leed heeft ondervonden, meent zij dat
de verzoekster in casu reeds billijk werd vergoed en dat haar hulpverzoek bij de
Commissie dient te worden afgewezen. Anders beslissen zou indruisen tegen
de filosofie van het stelsel van staatshulp aan slachtoffers van opzettelijke
gewelddaden, die erop neerkomt dat slechts een hulp wordt toegekend aan
slachtoffers die niet of in onvoldoende mate via andere kanalen schadeloos
werden gesteld. Bovendien mag de Commissie, overeenkomstig artikel 38 van
de Wet, bij deze overweging rekening houden met de beschikbare middelen
van het Fonds.
dédommagements reçus, peut-on les déduire?
Voir à ce sujet l’arrêt de la Cour de cassation du 6 juin 2005 dont il résulte
que le montant de l’allocation de remplacement de revenus octroyée à un
handicapé n’est pas diminué du montant de l’aide de l’Etat aux victimes
d’actes intentionnels de violence, convertie en rente, accordée au handicapé.
286