commission pour l'aide financiere aux victimes d'actes ... - Justice

A. Burgelijke Partijstelling
In zijn schriftelijke reactie verwijst de raadsman van verzoekster naar
de parlementaire stukken, waaruit blijkt dat de vereiste van burgerlijke
partijstelling een viervoudige bedoeling heeft:
– het slachtoffer moet iets ondernemen om een gerechtelijk dossier te
doen samenstellen dat de Commissie in staat stelt met kennis van zaken
uitspraak te doen (Parl. St. Kamer, 1984-85, nr. 1281/16, p. 17);
– een seponering of de inactiviteit van het openbaar ministerie omzeilen
(Hand. Kamer, 1984-85, 23 juli 1985, p. 3491);
– het slachtoffer moet formeel zijn interesse en belang doen blijken (ibidem;
Hand. Senaat, 1984-85, 18 juni 1985, p. 3042; Parl. St. Senaat, 1984-85,
nr. 873, 2/1°, p. 30);
– een controle inbouwen die de ernst van het onderzoek versterkt (Parl. St.
Senaat, 1984-85, 873, 2/1°, p. 31).
Volgens de raadsman is aan elk van de vier voorwaarden voldaan.
De Commissie kan deze zienswijze niet bijtreden.
Wat punt (1) betreft, wordt opgemerkt dat er weliswaar een gerechtelijk
dossier voorhanden is, doch dat verzoekster hieromtrent zelf niets heeft
ondernomen.
In de door de raadsman van verzoekster als bijlage bij zijn schriftelijke reactie
gevoegd arrest van de Raad van State nr. 79.555 d.d. 29 maart 1999 wordt
gesteld dat het niet vereist is dat men de hoedanigheid van burgerlijke partij
heeft verkregen doch dat de loutere stelling als burgerlijke partij voldoende is.
De draagwijdte van dit arrest impliceert dat verzoekster zich niet kan beroepen
op overmacht in verband met het niet stellen als burgerlijke partij. Het doet er
immers niet toe of de burgerlijke partijstelling al dan niet tot gevolg heeft dat
de vervolging tot resultaten leidt.
2. B. rechtstreekse dagvaarding
De raadsman merkt op dat, als het openbaar ministerie er na meer dan acht
jaar niet in slaagt om voldoende bezwaren te vinden tegen een stel verdachten,
een rechtstreekse dagvaarding tegen diezelfde verdachten absoluut zinloos
is.
Bovendien wijst de raadsman erop dat een rechtstreekse dagvaarding niet
mogelijk is voor criminele feiten (art. 64, tweede lid, Sv.).
2. C. Vordering voor een burgelijke rechtbank
De raadsman herhaalt zijn argumentatie omtrent de rechtstreekse
dagvaarding.
219