commission pour l'aide financiere aux victimes d'actes ... - Justice

– de ce que la requête a été introduite le 17 novembre 2005 ;
– de ce que la requête a été introduite 5 mois après le décès de l’auteur des
faits;
M70674 (2007) [information erronée sur le délai pour introduire un
recours]
Bij verzoekschrift d.d. 19 augustus 2005 diende de heer Z een verzoek in
tot toekenning van een financiële hoofdhulp van € 62.000 (voor dezelfde
schadeposten als die waarvoor thans om de toekenning van een noodhulp
wordt verzocht).
Bij beslissing van de Commissie d.d. 6 maart 2007 werd het hulpverzoek
ontvankelijk doch ongegrond verklaard. De Commissie motiveerde haar
afwijzende beslissing als volgt:
“Artikel 33 § 1 van de wet draagt de Commissie uitdrukkelijk op om bij het
waarderen van het bedrag van de hulp onder meer rekening te houden met
«het gedrag van de verzoeker indien deze rechtstreeks of onrechtstreeks
heeft bijgedragen tot het ontstaan van het nadeel of de toename ervan.»
Bij nazicht van het dossier stelt de Commissie vast dat verzoeker het
slachtoffer werd van een afrekening binnen het drugsmilieu. Uit het door het
parket-generaal te Antwerpen overgemaakt strafdossier blijkt dat verzoeker
heroïne en cocaïne op zak had toen hij op 29 juni 2002 door de genaamde
Ihsan Celik in het hoofd werd geschoten.
Overigens werden de aan Celik ten laste gelegde feiten, benevens de poging
tot doodslag op verzoeker, gekwalificeerd als “door middel van geweld
of bedreiging, ten nadele van Z, een niet nader te bepalen substantie,
vermoedelijk drugs, die hem niet toebehoorde, bedrieglijk weggenomen te
hebben”.
De Commissie is van oordeel dat het hierboven uiteengezette principe van
collectieve solidariteit tussen de leden van eenzelfde natie, op grond waarvan
een schadeloosstelling kan toegekend worden zonder dat deze integraal is
of een afdwingbaar recht inhoudt, door de verzoeker zelf wordt doorbroken
wanneer deze door eigen gedrag of door het stellen van handelingen
schade toebrengt aan de andere leden van de natie waartoe hij/zij behoort
door bijvoorbeeld bezit of handel in drugs. In die omstandigheid meent de
Commissie dat het nooit de bedoeling van de wetgever kan zijn geweest dat
de Staat, die bovendien de schade niet veroorzaakt heeft, moet opdraaien
voor het herstel van de schade overkomen aan personen die willens nillens
in een drugs- of ander crimineel milieu opereren en daardoor zelf het risico
opzoeken van onderlinge afrekeningen.
Op basis van die overwegingen en met toepassing van voormeld artikel 33
§ 1 van de wet, is de Commissie van oordeel dat het verzoek als ongegrond
moet worden afgewezen.”
375