commission pour l'aide financiere aux victimes d'actes ... - Justice

Uit de parlementaire voorbereiding volgt tenslotte dat het om een buitengewone
schadeloosstelling gaat, “hetgeen betekent dat de toekenning ervan nooit als
een recht kan worden opgevorderd” (Parl. St., Senaat, 1984-1985, nr. 873/2/1°,
p. 19).
De Minister heeft verklaard dat het niet de bedoeling was een recht in het
leven te roepen doch dat de door het ontwerp voorziene tussenkomst, mutatis
mutandis, kan worden vergeleken met de wet op de rechtshulp en dus eerder
afgestemd is op de idee van een waarborgfonds met het doel het lijden van de
slachtoffers te verlichten waarbij niettemin rekening wordt gehouden met de
beschikbare financiële middelen (verslag in naam van de Senaatscommissie
van Justitie door de Heer Van Rompaey, Documenten Senaat 1984-85, blz.
873).
Aangezien de wet aan het slachtoffer geen burgerlijk recht tot schadeloosstelling
heeft toegekend – het gaat veeleer om een gunst -, zijn de erfgenamen van het
slachtoffer geen titularis van een overdraagbaar recht.
Rekening houdend met de aard van de subsidiaire schadevergoedingsregeling
en met de beperkte middelen ervan, betaamt het de wetgever om (strikte)
toepassingsvoorwaarden van dat stelsel vast te leggen voor de hulp die hij
als solidariteitstegemoetkoming wil voorbehouden aan de slachtoffers van
opzettelijke gewelddaden.
Rekening houdend met de hierboven omschreven doelstelling, doet zich
klaarblijkelijk geen schending van het gelijkheidsbeginsel voor wanneer
de wetgever de “vergoeding” voorbehoudt aan nabestaanden van een ten
gevolge van een misdrijf overleden slachtoffer terwijl nabestaanden van
een slachtoffer dat niet ten gevolge van de gewelddaad is overleden, uit dit
schadeloosstellingssysteem worden geweerd.
…
Verklaart het verzoek niet-ontvankelijk.
Oordeelt dat artikel 31 van de wet van 1 augustus 1985 klaarblijkelijk geen
schending uitmaakt van artikel 10 van de Grondwet, zodat zij (de Commissie)
zich, als lager rechtscollege, niet genoodzaakt acht tot het stellen van een
prejudiciële vraag aan het Arbitragehof.
Sauveteurs occasionnels
L’article 31, 5° a limité les ayants-droits des sauveteurs occasionnels aux
personnes suivantes (art. 42, § 5):
1° le conjoint, si la victime était mariée et non séparée de corps;
2° la personne qui cohabitait avec la victime au sens des articles 1475 à
1479 du Code civil;
3° si la victime était célibataire, veuve, divorcée ou séparée de corps, les
personnes énumérées ci-après par ordre prioritaire des catégories :
187