commission pour l'aide financiere aux victimes d'actes ... - Justice

De raadsman van verzoekster meent zich te kunnen beroepen op overmacht
en werpt terzake de volgende argumenten op:
– hij vraagt dat de Commissie de driejarige termijn voor indiening van het
verzoekschrift niet als een uitsluitsel zou willen aanzien omdat zijn cliënte
steeds de bedoeling heeft gehad haar schade te vorderen en zij op dit
punt volledig te goeder trouw was (volgens de raadsman is de termijn
allicht door de wetgever ingegeven om te beletten dat slachtoffers die
geen interesse tonen of niet naarstig genoeg zijn, van de voordelen
zouden kunnen genieten);
– zoals gebruikelijk is, heeft de raadsman na de gerechtelijke uitspraak de
deurwaarder gecontacteerd om na te gaan of het vonnis kon uitgevoerd
worden, doch dit bleek onmogelijk;
– de raadsman wijst erop dat er buiten hem om contact was ontstaan
tussen Slachtofferhulp van de Rechtbank en verzoekster, waarbij er o.a.
besprekingen plaatsvonden met betrekking tot de vergoeding van de
schade. Op vraag van Slachtofferhulp maakte de raadsman de afrekening
over. Een en ander zou tot verwarring geleid hebben tussen deze dienst
en de Commissie;
– de raadsman vraagt dat de Commissie rekening zou houden met het feit
dat zijn cliënte een jonge vrouw is die geen bepaalde diploma’s heeft en
het moeilijk heeft om zich op de arbeidsmarkt te doen gelden.
De Commissie is van oordeel dat de door de raadsman aangevoerde
argumenten niet als overmacht kunnen aanvaard worden. Volgens de
constante rechtspraak van de Commissie is er slechts sprake van overmacht
indien het overschrijden van de vervaltermijn niet kan toegeschreven worden
aan enige tekortkoming van de verzoek(st)er en zich volledig buiten zijn
(haar) wil om heeft voorgedaan (zie Verslag over de werkzaamheden van de
Commissie (2002-2004), blz. 285 e.v.).
Aangezien de door verzoekster aangehaalde redenen onvoldoende zijn opdat
er sprake zou zijn van overmacht, en aldus niet is voldaan aan de vereiste
wettelijke voorwaarden, kan de Commissie niet anders dan het verzoekschrift
onontvankelijk te verklaren wegens laattijdigheid.
Het afwijzen van het hulpverzoek betekent echter geenszins dat de Commissie
blind blijft voor de schade die verzoekster heeft geleden ingevolge de op haar
gepleegde gewelddaden en voor de inspanningen die zij zich heeft getroost
om hiervoor een vergoeding te bekomen, wel integendeel.
requête tardive: aide urgente suit la logique de l’aide principale
M41160 (2005)
Er werd een klacht neergelegd bij de toenmalige Politie te Oostkamp op 13
april 1993.
362