commission pour l'aide financiere aux victimes d'actes ... - Justice

Madame D, la locataire de la requérante déclare que ce jour-là, elle a eu une
dispute verbale avec la requérante qui aurait traité ses enfants de « bâtards »
et que suite à cette remarque, elle a saisi la requérante par le col de son
manteau et l’a secouée. La requérante est tombée sur les fesses.
Dans un procès-verbal du 5/4/2008, la police constate à son arrivée que
la requérante est emmenée sur un brancard par les pompiers. La police
questionne les ambulanciers qui leur répondent que la victime ne semble
avoir aucune fracture ni lésion grave et qu’il leur semble qu’elle simule une
crise de nerfs. Elle est emmenée au CHU de Liège où il sera répondu à la
police par un médecin urgentiste que l’état de Madame H relève plus du cas
psychiatrique que du cas clinique et que ses jours ne sont absolument pas
en danger.
…
L’affaire a fait l’objet d’un classement sans suite pour charges insuffisantes en
date du 2/7/2008.
…
de l’absence en l’espèce de charges suffisantes établissant le caractère
intentionnel de cet acte et du doute persistant quant à l’imputabilité de
l’hospitalisation de la requérante à un acte intentionnel de violence ;
la Commission estime qu’il y a lieu de déclarer la demande non fondée.
M81087 (2009)
Voor de toepassing van artikel 31, 3° of 4°, van de wet is een opzettelijke
gewelddaad vereist. Uit het stellen van om het even welke handeling die indruist
tegen een strafrechtelijk beschermde regel volgt niet noodzakelijkerwijze dat er
een opzettelijke gewelddaad gepleegd werd.
Opdat er sprake zou zijn van een opzettelijke gewelddaad zoals voorzien in
artikel 31, 3° of 4°, dienen een aantal elementen noodzakelijkerwijze verenigd
te zijn :
– een materieel bestanddeel dat bestaat in de aanwen ding van geweld
tegen een persoon;
– een moreel bestanddeel dat bestaat in het opzet van de dader om de
gewelddaad te plegen;
– een causaal verband tussen de gewelddaad en de opge lopen schade.
G werd twee maal veroordeeld op basis van 432 §2 en §3 van het Strafwetboek.
De Commissie meent dat uit het neergelegde dossier en uit de in de conclusie
(dit is de door artikel 12, alinea 3 van het koninklijk besluit van 18 december
1986 voorziene schriftelijke reactie) gehanteerde redenering niet met voldoende
zekerheid kan afgeleid worden dat er sprake is van aanwending van geweld
tegen de persoon van B. Het is ook niet omdat kinderpsychiater Dr. Jo Wieme
93