AC 11 2008 (PDF, 1.83 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

Nr. 625 - 10.11.08 HOF VAN CASSATIE 2581
nemer.
Dat bewijs kan echter vrij en met alle rechtsmiddelen worden geleverd. Hieruit volgt
dat, indien de rechter onwettig weigert acht te slaan op de bewijskrachtige gegevens die
de werknemer hiervoor aanvoert, zijn beslissing dat de arbeidsovereenkomst en de daaruit
voortvloeiende verplichtingen niet op de verkrijger zou zijn overgegaan omdat het ontslag
uitsluitend ingegeven zijn door economische, technische of organisatorische redenen, niet
naar recht is verantwoord.
Het arrest, dat de stukken die in de map III van het dossier van de eiser gebundeld zijn,
onwettig uit het debat weert hoewel de eiser daaruit het bewijs afleidde dat de overgang
van de exploitatiezetel van Brussel van de tweede verweerster was geschied alvorens
laatstgenoemde hem zijn ontslag zonder vergoeding of opzegging ter kennis had gebracht
en dat de bestaansreden of één van de redenen voor dat ontslag op zijn minst bestond in
de overgang van dat gedeelte van de onderneming, zodat de eerste verweerster de uit eisers
arbeidsovereenkomst ontstane verplichtingen moest eerbiedigen, verantwoordt zijn
beslissing niet naar recht dat de beëindiging van die arbeidsovereenkomst uitsluitend te
wijten is aan economische, technische en organisatorische redenen, zonder dat aangetoond
werd dat dit ontslag onregelmatig was, en de eerste verweerster bijgevolg geen enkele
verplichting ten aanzien van de eiser heeft (schending van de artikelen 1, inzonderheid §1,
3, inzonderheid §1, en 4, inzonderheid §1, van de richtlijn nr. 77/187 van 14 februari 1977
en van de artikelen 1, 3, 6, 7, 8 en 9 van de collectieve arbeidsovereenkomst nr. 32bis van
7 juni 1985, zoals het gesteld en genummerd was vóór de wijziging ervan bij de collectieve
arbeidsovereenkomst nr. 32quinquies van 14 maart 2002).
III. BESLISSING VAN HET HOF
Beoordeling
De eerste twee onderdelen samen
Het arrest stelt vast dat de litigieuze stukken bestaan uit brieven van de advocaat
die in de hoedanigheid van vereffenaar van de tweede verweerster optreedt
en die niet aan de eiser waren gericht.
Uit de stukken waarop het Hof vermag acht te slaan, blijkt niet dat de eiser
voor het arbeidshof heeft aangevoerd dat hij, in de zin van artikel 2268 van het
Burgerlijk Wetboek, die brieven te goeder trouw in zijn bezit had.
Het eerste onderdeel, in zoverre het de schending van die wetsbepaling aanvoert,
is, zoals de eerste verweerster betoogt, nieuw en derhalve niet ontvankelijk.
Wanneer een partij een brief die niet voor haar bestemd was, in rechte wil
voorleggen, moet zij, bij betwisting, daarenboven aantonen dat zij die brief op
regelmatige wijze heeft verkregen.
Het arrest, dat beslist dat de eiser, die, samen met anderen, zich de door hem
voorgelegde brieven heeft toegeëigend "om er onregelmatige kopieën van te maken",
"niet aantoont dat (hij) (deze) op regelmatige wijze in zijn bezit heeft", en
dat de eiser weliswaar een onrechtmatig gebruik van die brieven verwijt, maar
geen gebruiksdiefstal vaststelt en zich noch op het briefgeheim noch op het vertrouwelijk
karakter van de betrokken brieven baseert, omkleedt zijn beslissing
om die brieven uit het debat te weren, regelmatig met redenen en verantwoordt
ze naar recht.
Die onderdelen, in zoverre ze ontvankelijk zijn, kunnen niet worden aangeno-