AC 11 2008 (PDF, 1.83 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

Nr. 664 - 25.11.08 HOF VAN CASSATIE 2717
kel vast dat deze nieuwe wetsbepaling steeds voorziet in de verplichte verbeurdverklaring
van de onroerende goederen die het voorwerp van de bewezen verklaarde
misdrijven en eigendom van de schuldige zijn, zoals dit ook het geval
was onder vigeur van artikel 77bis, §5, Vreemdelingenwet dat ten tijde van de
ten laste gelegde feiten van toepassing was. Aldus past het arrest geen strengere
strafwet toe met terugwerkende kracht.
Het onderdeel kan niet aangenomen worden.
Tweede onderdeel
5. Het onderdeel voert schending aan van artikel 77bis, §5, Vreemdelingenwet:
ten onrechte oordeelt het arrest dat die wetsbepaling, zoals van toepassing op de
ten laste gelegde feiten, de verplichte verbeurdverklaring van de onroerende goederen
die het voorwerp van het misdrijf zijn, oplegt.
6. Artikel 42, 1°, Strafwetboek bepaalt: "Bijzondere verbeurdverklaring wordt
toegepast: (...) op de zaken die het voorwerp van het misdrijf uitmaken en op die
welke gediend hebben tot het plegen van het misdrijf, wanneer zij eigendom van
de veroordeelde zijn."
Artikel 43, eerste lid, Strafwetboek bepaalt: "Bij misdaad en wanbedrijf wordt
bijzondere verbeurdverklaring toepasselijk op zaken bepaald in artikel 42, 1° en
2°, altijd uitgesproken."
Artikel 77bis, §5, Vreemdelingenwet, zoals van toepassing op de feiten van de
telastleggingen A, B en C, met name misdrijven als bedoeld in paragraaf 1bis
van dat artikel bepaalt: "De bijzondere verbeurdverklaring zoals bedoeld in artikel
42, 1°, van het Strafwetboek kan worden toegepast zelfs wanneer de zaken
waarop zij betrekking heeft, niet het eigendom van de veroordeelde zijn."
7. Deze laatste wetsbepaling geeft de rechter de mogelijkheid om de zaken
welke gediend hebben tot het plegen van het misdrijf, inzonderheid de onroerende
goederen bedoeld in paragraaf 1bis van dit artikel, verbeurd te verklaren wanneer
zij niet de eigendom van de veroordeelde zijn.
De verbeurdverklaring van die onroerende goederen is enkel facultatief als zij de
veroordeelde niet toebehoren.
Daarentegen is de verbeurdverklaring van die zaken ook onder vigeur van artikel
77bis Vreemdelingenwet met toepassing van de artikelen 42,1°, en 43 Strafwetboek
verplicht wanneer het onroerend goed dat gediend heeft voor het plegen
van het misdrijf eigendom van de veroordeelde is.
Het onderdeel dat uitgaat van een andere rechtsopvatting, faalt naar recht.
8. Het onderdeel verzoekt het Hof de volgende prejudiciële vraag aan het
Grondwettelijk Hof te stellen: "Schendt artikel 77bis, §5, van de wet van 15 december
1980 betreffende de toegang tot het grondgebied, het verblijf, de vestiging
en de verwijdering van vreemdelingen, zoals van toepassing vóór de wijziging
bij wet van 10 augustus 2008 (lees: 2005) en aldus geïnterpreteerd dat de
verbeurdverklaring van de in §1bis van die wet bedoelde onroerende goederen
slechts facultatief zou zijn als zij de veroordeelde niet toebehoorden, het gelijkheidsbeginsel
(artikelen 10 en 11 van de Grondwet)?"
9. De veroordeelde die geen eigenaar is van het goed dat gediend heeft tot het