AC 11 2008 (PDF, 1.83 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

Nr. 614 - 6.11.08 HOF VAN CASSATIE 2537
(A.R. C.06.0628.F)
I. RECHTSPLEGING VOOR HET HOF
Het cassatieberoep is gericht tegen het arrest, op 20 juni 2006 gewezen door
het Hof van Beroep te Bergen.
Raadsheer Daniel Plas heeft verslag uitgebracht.
Advocaat-generaal André Henkes heeft geconcludeerd.
II. CASSATIEMIDDELEN
De eiseres voert een middel aan.
Geschonden wettelijke bepalingen
- de artikelen 1147, 1148, 1302, 1303, 1382, 1383, 1732 en 1733 van het Burgerlijk
Wetboek.
Aangevochten beslissingen
Het arrest stelt eerst vast, in hoofdzaak, dat A. M. eigenaar was van een pand te Courcelles
dat hij tegen het risico brand bij de eiseres had laten verzekeren; dat A. M., op 2
maart 1995, met de eerste twee verweerders, die optreden in hun hoedanigheid van wettelijk
beheerder van de goederen van hun zoon A., een onderhandse koopovereen-komst
voor het pand ondertekende; dat, krachtens die onderhandse koopovereenkomst, "de partijen
overeengekomen zijn de overdracht van de eigendom van het litigieuze pand uit te
stellen tot het tijdstip waarop de authentieke akte zou worden verleden maar daarbij de
kopers wel toestonden het goed onmiddellijk te bewonen" en hun aldus "het onmiddellijke
genot van het verkochte goed hebben overgedragen"; dat "de kopers het goed zijn gaan
bewonen vanaf 2 maart 1995" en achtereenvolgens verscheidene voorschotten hebben betaald
op de verkoopprijs; dat de eerste twee verweerders, ondanks de door A. M. aan hen
gerichte ingebrekestelling, niet bij de notaris zijn komen opdagen om de authentieke akte
te tekenen; dat "het pand op 27 september 1997 volledig werd vernield door een brand
waarvan de daders niet zijn geïdentificeerd"; dat de eiseres in de rechten is getreden van
haar verzekerde, A. M.,
vervolgens "wijst (het arrest) de vordering tot vrijwaring af die de eiseres", in eigen
naam of qualitate qua, had ingesteld tegen de eerste twee verweerders en tegen de (vierde
verwerende partij).
Het arrest grondt die beslissing op de onderstaande redenen:
"(De eiseres) grondt haar beroep op de aansprakelijkheid van de huurder, zoals zij is
vastgelegd in de artikelen 1732 en 1733 van het Burgerlijk Wetboek. Het feit dat niet
wordt betwist dat er tussen de verzekerde van de (eiseres) en de (eerste twee verweerders)
geen enkele huurovereenkomst bestond, neemt niet weg dat laatstgenoemden op het ogenblik
van het schadegeval de hoedanigheid van bewoner van het pand hadden. Zij bewoonden
hier dat pand ter bede, aangezien die bewoning zou veranderen in een werkelijk eigendomsrecht
ter uitvoering van de oorspronkelijke overeenkomst die tussen de partijen
bestond; dit belet niet dat de bewoners gebonden waren door een verplichting tot teruggave
van het goed ingeval de oorspronkelijke koop, om een af andere reden niet zou kunnen
doorgaan. De verplichtingen die op de huurder van een onroerend goed rusten ingevolge
artikel 1733 van het Burgerlijk Wetboek, dat een vermoeden van aansprakelijkheid voor
de brand van het gehuurde goed invoert, kunnen niet worden uitgebreid naar de bewoner
ter bede, en de tegen (de eerste twee verweerders) ingestelde vordering tot vrijwaring zou
op die rechtsgrond onmogelijk gegrond verklaard kunnen worden. Zoals eerder gezegd,
zijn door de litigieuze koop de risico's niet naar de bewoners overgegaan en (de eiseres),
die in de rechten van haar verzekerde is getreden, zou slechts herstel van haar schade kunnen
verkrijgen voor zover zou worden aangetoond dat de bewoners aansprakelijk zijn op