AC 11 2008 (PDF, 1.83 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

2678 HOF VAN CASSATIE 20.11.08 - Nr. 651
het middel).
Krachtens het in het middel aangegeven artikel 4.2 van het Verdrag van Rome was
deze overeenkomst het nauwst verbonden met het land waar de partij die de kenmerkende
prestatie moet verrichten, op het tijdstip van het sluiten van de overeenkomst, haar gewone
verblijfplaats of, wanneer het een vennootschap betreft, haar hoofdbestuur heeft.
De kenmerkende prestatie is de belangrijkste prestatie die het meest specifiek is voor de
betrokken overeenkomst.
"De overeenkomst van 6 maart 2001 vertoont de kenmerken van een aannemingscontract".
Derhalve was de eiseres als aannemer de kenmerkende prestatie verschuldigd en werd
de bezoldiging hiervan als bijkomstig beschouwd.
Hieruit volgt dat de overeenkomst van 6 maart 2001 onder toepassing viel van de wet
van het Groothertogdom Luxemburg, land waar de eiseres haar vestigingsplaats en haar
hoofdbestuur heeft.
Het arrest, dat ter beslechting van het aan het hof van beroep voorgelegde geschil de
Belgische wet op die overeenkomst toepast zonder erop te wijzen dat de partijen overeengekomen
waren een andere wet toe te passen dan die welke krachtens het in het middel
vermelde artikel 4.1 en 2 daarop van toepassing was, schendt de in het middel aangegeven
bepalingen, inzonderheid de artikelen 3.1 en 2, en 4.1 en 2, van het Verdrag van Rome.
Indien het arrest aldus zou moeten worden uitgelegd dat het beslist dat de partijen voor
de beslechting van hun geschil stilzwijgend voor de Belgische wet gekozen hebben,
schendt het arrest het in het middel vermelde artikel 3.1 van het Verdrag van Rome, daar
het de omstandigheden van de zaak niet aanwijst waaruit die keuze blijkt.
Indien het arrest aldus zou moeten worden uitgelegd dat het beslist dat de eiseres de
toepassing van de Luxemburgse wet, die de wet van haar vestigingsplaats is en die de normaal
toepasselijke wet is, heeft verzaakt, miskent het het in het middel vermelde algemeen
rechtsbeginsel, aangezien het zich niet baseert op feiten die niet anders dan als een
dergelijke verzaking kunnen worden uitgelegd.
Tweede middel
Geschonden wettelijke bepalingen
- de artikelen 1139, 1153, 1154 en 1184 van het Belgisch Burgerlijk Wetboek en, voor
zover dat nodig is, de artikelen 1139, 1153, 1154 en 1184 van het Luxemburgs Burgerlijk
Wetboek, genoemd artikel 1153 zoals het is gewijzigd door de Luxemburgse wet van 27
mei 1937.
Aangevochten beslissing
Het arrest:
"Verklaart de hogere beroepen ontvankelijk maar niet gegrond;
Bevestigt het beroepen vonnis;
Verklaart de tussenvordering van de (eiseres) ontvankelijk en niet gegrond;
Veroordeelt de (eiseres) om aan (de verweerster) het bedrag van 466,04 euro te betalen,
zijnde de rechtsplegingsvergoeding bedoeld in artikel 1022 van het Gerechtelijk
Wetboek"
en, na de antecedenten van de zaak te hebben samengevat, de inhoud van de tussen de
partijen gewisselde brieven te hebben weergegeven en de standpunten van de partijen te
hebben samengevat, grondt het die beslissingen op de in het eerste middel aangehaalde redenen,
die geacht worden hier weergegeven te zijn, en met name op de volgende redenen:
"Volgens de klassieke rechtsleer vereist de toepassing van artikel 1184 van het Burger-