AC 11 2008 (PDF, 1.83 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

2614 HOF VAN CASSATIE 14.11.08 - Nr. 633
zonder daarbij (de verweerster) te betrekken, hoewel hij weet had van de aard van het probleem.
Op 4 december 1992 schreef de promotor immers aan zijn verzekeraar dat 'de geplaatste
chape onvoldoende cement zou bevatten'. Ook de verzekeraar achtte het kennelijk
niet nodig om (de verweerster) in te lichten van de problemen. Uit de houding die (de eiseres)
op dat ogenblik aannam moet men te deze afleiden dat (de eiseres) de gebrekkige
toestand aanvaard heeft ten aanzien van (de verweerster). Deze laatste werd immers niet
bij de vaststellingen betrokken en werd niet om enig verbintenis gevraagd. Het is pas
wanneer de kopers de promotor hebben gedagvaard, dat de promotor (de verweerster) in
de procedure betrok met het oog op volledige vrijwaring, wat, in het licht van het bovenstaande,
niet redelijk is. De vrijwaringsvordering van (de eiseres) tegen (de verweerster) is
niet tijdig".
Grieven
Eerste onderdeel
De redelijke termijn waarbinnen de opdrachtgever van een aannemingswerk zijn vrijwaringsvordering
op grond van verborgen gebreken dient in te stellen tegen de aannemer,
begint eerst te lopen vanaf het tijdstip waarop hij zelf door zijn koper van het aannemingswerk
in rechte wordt aangesproken. Voordien heeft de opdrachtgever immers niet een
reeds verkregen en dadelijk belang om de aannemer in vrijwaring te dagvaarden. Bovendien
volgt vermelde regel tevens uit artikel 2257, tweede lid, van het Burgerlijk Wetboek.
Alhoewel de rechters ten gronde in feite en derhalve op onaantastbare wijze in toepassing
van artikel 49 van het Gerechtelijk Wetboek oordelen of inzake aannemings-overeenkomsten
de vordering op grond van verborgen gebreken binnen een redelijke termijn is
ingesteld (het vereiste van de redelijke termijn volgt uit de artikelen 1134, derde lid, 1142,
1143, 1144, 1146, 1147, 1788, 1789, 1790, 1792, 1799, 2270, en bij analogie 1648 van
het Burgerlijk Wetboek) vermag het Hof toezicht uit te oefenen op de toepassing door de
rechter van vermelde regel.
In casu, zoals blijkt uit de procedure stukken en uit de eigen vaststellingen van het bestreden
arrest (p. 7) werden de vorderingen van W. en C. (de kopers van de eiseres) ingesteld
op 9 maart 1994 en heeft de eiseres op 17 maart 1994 een vordering ingesteld tegen
de verweerster teneinde deze laatste aansprakelijk te horen verklaren voor de schade
waarvoor zij aangesproken werd.
Door te beslissen dat die vrijwaringsvordering niet binnen een redelijke termijn is ingesteld
en die termijn te beoordelen vanaf het ontdekken van de gebreken door de kopers
van de eiseres, zonder acht te slaan op het tijdstip waarop de eiseres door haar kopers
werd gedagvaard, schendt het bestreden arrest de artikelen 17, 18, 49, en voor zoveel als
nodig artikel 857 van het Gerechtelijk Wetboek, artikel 2257, tweede lid van het Burgerlijk
Wetboek en de artikelen 1134, derde lid, 1142, 1143, 1144, 1146, 1147, 1788, 1789,
1790, 1792, 2270, en voor zoveel als nodig, bij analogie 1648 van het Burgerlijk Wetboek.
Tweede onderdeel
Voor het hof van beroep heeft de verweerster enkel in haar voor dit hof neergelegde
conclusies de laattijdigheid van de vrijwaringsvordering van de eiseres betwist, dit door
slechts het volgende voor te houden:
"Dat het daarenboven in elk geval zo is dat er niet op korte termijn werd ingegrepen;
dat een vordering op grond van verborgen gebreken immers, naar analogie met de vordering
op grond van koopvernietigende gebreken, binnen een korte termijn moet worden ingesteld;
Aangezien terzake de problemen zijn ontstaan in 1991;
Dat concluante pas gedagvaard werd in 1994;