AC 11 2008 (PDF, 1.83 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

2716 HOF VAN CASSATIE 25.11.08 - Nr. 664
rechter zich plaatsen op het ogenblik van het plegen van het misdrijf 4 .
8º Uit de bewoordingen van artikel 77bis, §5, Vreemdelingenwet, blijkt niet dat de wetgever
de verbeurdverklaring heeft willen afhankelijk stellen van de voorwaarde dat de zaken
waarop zij betrekking heeft, op het ogenblik van de beslissing waarbij zij wordt
uitgesproken, nog de eigendom van de veroordeelde moet zijn; het is vereist, maar het
volstaat, dat de te verbeurdverklaren zaken de eigendom van de veroordeelde waren op
het ogenblik van het plegen van het misdrijf.
9º Nieuw en derhalve niet ontvankelijk is het middel dat aanvoert dat de opgelegde straffen
onmenselijk of vernederend zijn, aangezien de uit te spreken straffen, daarin begrepen
de verbeurdverklaringen, wettelijk bepaald zijn en dus in het debat waren voor de
appelrechters, zodat de eiser zich daartegen kon verdedigen. (Art. 3 E.V.R.M.)
(D. e.a. T. H. e.a.)
ARREST
(A.R. P.08.0951.N)
1. RECHTSPLEGING VOOR HET HOF
De cassatieberoepen zijn gericht tegen het arrest van het Hof van Beroep te
Gent, correctionele kamer, van 21 april 2008.
De eiser I.1 voert in een memorie die aan dit arrest is gehecht, vier middelen
aan.
De eiser I.2 voert geen middel aan.
De eiseres II voert in een memorie die aan dit arrest is gehecht, een middel
aan.
De eiseres III voert in een memorie vier middelen aan.
Raadsheer Paul Maffei heeft verslag uitgebracht.
Advocaat-generaal Patrick Duinslaeger heeft geconcludeerd.
1. BESLISSING VAN HET HOF
Beoordeling
(...)
Eerste middel van de eiser I.1
Eerste onderdeel
3. Het onderdeel voert schending aan van artikel 7.1 EVRM, de artikelen 2 en
433terdecies Strafwetboek, en artikel 77bis, §5, Vreemdelingenwet: de niet-retroactieve
werking van de strengere strafwet staat eraan in de weg dat deze strengere
strafwet bij de beoordeling van de strafmaat in aanmerking genomen wordt.
4. Met de verwijzing naar artikel 433terdecies Strafwetboek stelt het arrest en-
4 Zie Cass., 29 jan. 1951, A.C. 1951, 298; 13 juni 1955, A.C. 1955, 839; P.E. TROUSSE, Novelles,
Droit pénal, Deel I, nr. 78; J. CONSTANT, Traité élém. droit pénal, deel II, nr. 722, p. 775; A. DE NAUW,
Inleiding tot het algemeen strafrecht, 2006, p. 149; G. STESSENS, De verbeurdverklaring, Strafrecht en
Strafprocesrecht, XXXIIste postuniversitaire cyclus W. DELVA, 2005-2006, p. 338; L. DUPONT en R.
VERSTRAETEN, Handboek Belgisch Strafrecht, p. 378, nr. 692; J. ROZIE, Voordeelsontneming. De
wisselwerking tussen de toepassingsvoorwaarden en het rechtskarakter van de verbeurdverklaring
van illegale vermogensvoordelen, Antwerpen, Intersentia 2005, p. 265; E. VAN MUYLEM, Commentaar
Strafrecht en Strafvordering, (Bijzondere) Verbeurdverklaring, nr. 41 p. 18.