AC 11 2008 (PDF, 1.83 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

2604 HOF VAN CASSATIE 14.11.08 - Nr. 631
II. CASSATIEMIDDEL
De eiseres voert in haar verzoekschrift een middel aan.
Geschonden wettelijke bepalingen
- de artikelen 793, 795, 1385bis, 1385quinquies en 1395 van het Gerechtelijk Wetboek.
Aangevochten beslissingen
De appelrechters beslissen dat zij niet bevoegd zijn om te oordelen over de vordering
van de eiseres tot vaststelling dat de hoofdveroordeling werd uitgevoerd, op grond van de
volgende overwegingen:
“Het onderdeel van de vordering van (de eiseres) tot vaststelling dat de hoofdveroordeling
werd uitgevoerd, betreft de uitvoering van de betrokken veroordeling, waarover de
dwangsomrechter niet vermag te oordelen” (blz. 6 van het bestreden arrest).
Grieven
Artikel 1395 van het Gerechtelijk Wetboek bepaalt dat alle vorderingen betreffende
middelen tot tenuitvoerlegging worden gebracht voor de beslagrechter. Onder middelen
van tenuitvoerlegging worden verstaan: alle vorderingen die strekken tot de uitwinning
van het vermogen van de debiteur. De beslagrechter is derhalve enkel bevoegd voor uitvoeringshandelingen
op de goederen van de debiteur. De beslagrechter is daarentegen niet
bevoegd om te oordelen over problemen die kunnen rijzen bij reële executie.
Met betrekking tot de dwangsom is de beslagrechter bevoegd om te oordelen over de
geschillen die bij de invordering van de dwangsom rijzen.
Overeenkomstig de artikelen 793, 795, 1385bis en 1385quinquies van het Gerechtelijk
Wetboek komt het daarentegen enkel aan de dwangsomrechter toe om de beslissing met
betrekking tot de dwangsom te interpreteren. Verder kan enkel de dwangsomrechter de
dwangsom opheffen, de looptijd ervan opschorten gedurende de door hem te bepalen termijn
of de dwangsom verminderen ingeval van blijvende of tijdelijke, gehele of gedeeltelijke
onmogelijkheid voor de veroordeelde om aan de hoofdveroordeling te voldoen
(1385quinquies van het Gerechtelijk Wetboek).
Uit hetgeen voorafgaat volgt dat de beslagrechter, bij een geschil omtrent de invordering
van de dwangsom, bevoegd is om te oordelen of de hoofdveroordeling werd uitgevoerd.
Ingeval echter het geschil niet de invordering van de dwangsom betreft, maar wel de interpretatie
van de beslissing van de dwangsomrechter en/of “de opheffing van de dwangsom
wegens onmogelijkheid voor de veroordeelde om aan de hoofdveroordeling te voldoen,
dan kan de dwangsomrechter overeenkomstig de artikelen 793, 795 1385bis en
1385quinquies van het Gerechtelijk Wetboek wel oordelen of de hoofdveroordeling al dan
niet werd uitgevoerd.
Terzake betrof het tussen partijen bestaande geschil niet de invordering van de dwangsom,
maar wel de opheffing van de dwangsom, de interpretatie van de draagwijdte van de
hoofdveroordeling die door de dwangsomrechter werd opgelegd en, de vraag of de eiseres,
gelet op de precieze draagwijdte van de hoofdveroordeling, hieraan had voldaan. De
dwangsomrechter was in die omstandigheden wel degelijk bevoegd om te oordelen of de
hoofdveroordeling al dan niet werd uitgevoerd.
Hieruit volgt dat de appelrechters, door te beslissen dat zij niet vermogen te oordelen of
de hoofdveroordeling werd uitgevoerd, de artikelen 793, 795, 1385bis, 1385quinquies en
1395 van het Gerechtelijk Wetboek schenden.
III. BESLISSING VAN HET HOF
Beoordeling